Voor kinderen.

De éénzinnige.

Het is reeds geruimen tijd geleden, dat we in de Heraut de levensgeschiedenis vertelden van het merkwaardige, »éénzinnige" meisje, Laura Bridgman in Amerika. Ongetwijfeld herinneren zich verscheiden lezers dat verhaal nog, althans we bespeurden dat velen 't met belangstelling lazen. Nu dat was te begrijpen, want het éénzinnig meisje dat op haar tweede jaar ziek werd, zulks drie jaar bleef, en ten slotte gezicht", gehoor, reuk en smaak verloor en dus slechts één-zin overhield, is waarlijk een wonder als men bedenkt wat nog uit haar geworden is.

Nu kort geleden deelden we mee dat zij overleden is. We voegen thans gaarne aan haar geschiedenis nog een paar bijzonderheden toe, na eerst te hebben gezegd dat Laura, die in 1829 werd geboren, 60 jaar oud is geworden. Gelijk we zeiden, kon Laura al zeer jong van de vijf zintuigen er slechts één, het gevoel, nog gebruiken. Dit was dan echter ook door de lange oefening zoo fijn, dat wij er ons geen begrip van kunnen vormen. Hoe Laura in het gesticht van den goeden dokter Howe lezen leerde, hebben we vroeger verteld. Verbazend is, dat zij niet alleen de Engelsche taal leerde, maar ook aardrijkskunde en geschiedenis, algebra en meetkunst. Bij de taalkunde had zij de meeste moeite om woordjes als »ik", »gij", »hij" te vatten, en de voegwoorden zooals »wanneer'' eo »maar" vond zij veel moeielijker dan andere woorden. Hoe dat kwam weten we niet. Van woorden die onzichtbare dingen aanduiden was 't natuurlijk moeilijk, haar, die alles voelen moest, de beteekenis te doen vatten. Wat „dapperheid", «eerzucht", »hoogmoed" beteekenen, is haar nooit duidelijk geworden.

Dr. Howe hield Laura bij zich tot zij, naar hij vertrouwde, zichzelf door de wereld kon helpen. Verder ontwikkelde zij zichzelf Aan haar vriendinnen schreef zij brieven, en wist zich zeer goed met hen te onderhouden. Kortom zij heeft getoond, wat met 's Heeren bijstand, ook de zwakste en minstvermogende nog doen kan.

Gelijk vele vrienden weten, wonen in Amerika tal van Nederlanders, die ten minste een tijdlang nog de oude taal bewaren en er ook nog wel prijs op en eer in stellen, dat zij uit ons volk zijn voortgekomen.

Deze lieden hebben ook kranten, die in onze taal worden geschreven. In een daarvan nn kan men lezen wat hier volgt. Dat er meer dan één reden is om het te lezen, zullen de vrienden straks toestemmen.

»Hoe kinderen, '' zoo zegt de schrijver, »soms als soldaat, zeeman of in het een of ander bijzonder uitmunten, of zoo als men dit wel eens noemt „er voor in de wieg gelegd zijn, " blijkt weer uit het het onderstaande. Daarbij gedenken we tevens aan voorvaderen, zooals: Prins Maurits, de Ruiter, den Prins van Oranje (later koning Willem de Tweede) en zoovele anderen, die ook-reeds als kinderen blijken gaven van het talent, waardoor ze later zooveel roem hebben behaald.

»Wat.nu volgt is uit den grooten oorlog over deslavernij i86r-—1865 toen de Zuidelijken tegenover de Noordelijken stonden. De Zuider-Staten wilden de slavernij behouden, de Noordelijke niet.

Zekere Berry H. Bingford, de jongste soldaat in het leger der Zuidelijken, is op 3 September te Monroe, Louisiana overleden. Zijn vader Dr. Bingford was een chirurgijn in het leger der zuidelijken. Reeds op gjarigen leef tijd toog Berry uit om zijn vader te zoeken in een der legerkorpsen. De commandant van een linie-regiment liet hem opnemen en gelastte, hem voor een spion houdende, zijn overbrenging naar Kolonel Patterson. Deze, die Dr. Bingford kende, betoonde zich dadelijk den beschermer van den jongen zwerver. Dewijl de knaap weigerde om naar zijn woning te gaan werd hem een rijpaard verschaft (!) en een geweer ter behoorlijke lengte afgezaagd, en van toen aan werd Berry H. Bingford erkend als soldaat in het zuidelijke leger.

Een avontuur, dat den jongen Bingford onderscheidde als een onverschrokken knaap, was het volgende: Hij en een ander jong soldaatje begaven zich op zekeren morgen buiten de postenketen van hun leger in noordelijk Alabama. Daar wierpen zij vluchtig een soort borstwering op, en wachtten daarachter de komst af van de noordelijken aan den overkant van een riviertje. Zoodra de noordelijke kolom in het gezicht kwam, begonnen de jongens er op los te branden, alsof zij door een groote troepenafdeeling gerugsteund werden. Dit werd dan ook door de aanrukkende troepen verondersteld, die het vuur van het tweetal met grof geschut beantwoordden. Den geheelen dag behielden de jongens hun stelling, en toen het 's avonds donker werd, dropen zij stilletjes af naar hun troep, verscheiden mijlen terug." 'Twee jongens die een geheele troep soldaten tegenhouden, 't is zeker een feit dat waard is in gedachtenis te blijven!

In 't jaar 1853 verongelukte een Amerir kaansch schip op de kust van Japan, het groote eilandenrijk van Oost-Azië. Zooals bekend is, mochten daar totnogtoe geen vreemdelingen komen, behalve wij Nederlanders, die echter alleen verblijven mochten op het eilandje Decima.

De Amerikaansche matrozen redd'en zich op het strand, doch schijnen door de Japannerr niet best te zijn behandeld. Althans de regeering der Vereenigde Staten beklaagde zich en zond den admiraal Perry naar Japan. Hij moest daar vragen om bescherming voor de Amerikaansche schepen en hun bemanning, en ook een verdrag over den handel sluiten.

Op Zondag wierpen de schepen het anker voor de hoofdstad Jeddo. De admiraal spreidde nu een Amerikaansche vlag over den steven van zijn schip, opende den Bijbel, las den honderdsten psalm voor en toen zongen allen, kapitein en scheepsvolk.

»Juich aarde juich alom den Heer" enz.

Na zulk een begin kon men goed voortgaan. Alles kwam vredig in orde. De keizer van Japan ontving vriendelijk den brief van den President der Vereenigde Staten en in 1854 kregen zij wat zij wenschten. Weldra werd hetzelfde ook toegestaan aan Nederland, Engeland en Rusland. Zoo werd, wat het hoogste is, Japan ook geopend voor het Evangelie.

J. S. te Z. en C. en P. M, V. te R. Uw antwoorden ontvangen. We hopen er gebruik van te maken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen