Van twee onderscheidene

Van twee onderscheidene kanten kwam ons ter oore, dat men zich van Synodale zijde niet ontziet, de nagedachtenis van wijlen Dr. Van den Bergh te krenken, als had hij in een oogenblik van zwakheid, nog even voor zijn dood, zijn eigen kerkdijken weg veroordeeld,

Nu verzoeken we een iegelijk, bij wien men met dit geheel verzonnen en gansch lasterlijk gerucht aankomt, den verhaler terstond te vragen: > Aan wien heeft Dr. Van den Bergh dit gezegd.? "

Men moet namelijk weten, dat schrijver dezes persoonlijk Dr, Van den Bergh op 8 April jl. te Montreux bezocht, en dat destijds zijne overtuiging nog even heerlijk en beslist was als altijd. Alsook dat na 8 April niemand bij hem is geweest dan zijn broeder en diens echtgenoote, zijn trouwe verpleegster, de heer en mevrouw Piesson uit Zetten en Prof. Fabius. Anders niemand. Men zal dus, om zijn krenkend gerucht staande te houden, een van deze zes moeten aanwijzen.

En wat blijkt nu?

Dit, dat Prof. Fabius, die alleen, met de verpleegster, de laatste vijf dagen vóór het sterven aan het ziekbed heeft verkeerd, nog daags voor zijn overlijden betuigingen van hem vernam van verlangen om zijne taak aan de Vrije Universiteit op te vatten, en in de dagen voor zijn sterfdag nooit één enkelen toon van hem beluisterde, die niet geheel en diep oprees uit de volle overtuiging, dat de vrijmaking onzer kerken een genade Gods was geweest.

Gelijk men weet, was Dr. Van den Bergh iemand die zeer diep zijn roeping gevoelde om tegenover zijn broederen nooit te zwijgen, maar het hun aan te zeggen, zoo zij dwaalden. Stel dus, dat er bij Dr. Van den Bergh ook maar eenige twijfel ware gerezen over de conformiteit van zijn kerkdijken weg met Gods Woord, zou hij dan niet op allerlei wijs Prof. Fabius vermaand hebben, en last hebben gegeven, dat al zijn broederen in Nederland te zeggen .?

Ten overvloede wijzen we nog op twee feiten, die sterker spreken dan woorden.

Bij testamentaire beschikking, vlak voor zijn vertrek uit Montreux gemaakt, heeft Dr. Van den Bergh een legaat geschonken én aan de kerk te Voorthuizen én aan de classis te Harderwijk, beide van de Ned. Geref. kerken.

En ten andere sprak hij bij herlialing zijn wensch uit, dat toch zijn lieve kinderen, die hij achterliet, in den kerkdijken weg, waarin hij zelf gewandeld had, mochten geleid worden.

Toch is dit droevig verzinsel over een geliefden doode wel verklaarbaar.

Een man als Dr. Van den Bergh, die als een man uit één stuk steeds één weg bewandeld heeft, en voor geen moeilijkheid is teruggedeinsd, om zijn Heere en Christus in zuiverheid te dienen, ontrust menig Synodaal de conscientie.

En d^^rom nu moest de nagedachtenis van Van den Bergh met een onwaar gerucht achtervolgd worden.

Organen der pers, die met ons de eere van Dr. Van den Bergh liefhebben, zouden we wel willen verzoeken, deze onze verklaring over te nemen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen