In het arme Kootwijk gebeuren

Amsterdam, 20 Febr. 1891.

In het arme Kootwijk gebeuren weer droeve Synodale dingen.

Een halve eeuw lang had het Synodale Genootschap niet naar de geestelijke behoeften van dit kleine Veluwsche dorpje omgezien, het overgelaten aan zichzelf, en al meer de meening gevestigd, dat Koot-\ wijk voor ccn „dominee" een onmogelijk dorp was.

Doch zie, door een samenloop van omstandigheden, is het dan nu gebeurd, dat Kootwijk toch, legen alle menschelij'^ e verwachting in, een eigen dienaar des Woords gekregen heeft; en al moge men van Synodale zijde zijn optreden onregelmatig achten, niemand zal thans, na vijfjarigen dienst ontkennen kunnen, dat Ds. Houtzagers getoond heeft een warm hart voor de Kootwijkers te hebben, zich in stil vertrouwen op zijn God voor hen over te geven, en geestelijk de kleine schare met den rijkdom van Gods Woord te hebben geweid.

Natuurlijk is er het wonen voor een predikant, die de zienlijke dingen mint, verre van aanlokkelijk; en zij die Ds. Houtzagers niet kenden, stelden zich dan ook niet anders voor, of bij het eerste beroep het beste, zou hij een goed heenkomen zoeken.

En toch deed hij dat 7iiet. Hoewel keer op keer naar elders beroepen, bleef hij rustig in Kootwijk arbeiden, zocht hij ook in Kootvvijkerbroek een dienst te organiseeren, en stichtte hij zaowel in Kootwijkerbroek als nu in Kootwijk een Christelijke school.

Nu zou men toch zeggen, dat zelfs een Synodaal, die nog een menschelijk hart bezat, nu afgezien vati den schismatieken bijsmaak, die .s., i. aan dit alles was, zich 07n het armé"'Kootwijk toch hartelijk in dezen stand van zaken zou verheugeü.

Zelven kunnen ze niets voor Kootwijk doen; er rust een zedelijke schuld van 30 jaren op hen; nu is er voor Kootwijk redding gedaagd; wat ter wereld kan hen dan nu bewegen, om dit goede wesk te gaan verstoren?

Ea toch dat zijn ze begonnen; en begonnen op harde, onbarmhartige manier.

Verbeeld u, nadat vier jaren lang de rechtsquaestie in Kootwijk geslapen heeft, komen nu lieden, die z'ch Evangeliedienaars noemen, midden in den winter aan Ds. Houtzagers een dagvaarding zer, den, om binnen drie dagen tijds aijn pastorie te ontruimen.

En zoo doet men, niettegenstaande men weet, dat Ds. Houtzagers gehuwd is, en kleine kinderen heeft, en zeer bitmenkort vermeerdering van zijn gezin wacht.

Zoo doet men niettegenstaande men v/eet, dat er in heel Kootwijk nergens één enkel huis of huisje te vinden is, waar Ds. Houtzagers zou kunnen onderkomen.

En zoo doet men, al weet men zeer goed, dat, zelfs al ware er een ander huis, de afstanden het voor het eenzame Kootwijk onmogelijk maken, om binnen drie dagen werkvolk van elders te laten komen, voor zulk werk geschikt.

Men versta ons wel. Bij het uiten van deze klacht plaatsen we ons opzettelijk geheel op het Synodale standpunt, en gaan dus nu uit van hun zienswijs, dat Ds. Houtzagers schismatiek is, en de Synodalen geroepen zijn om hun rechten te handhaven.

Goed, maar waarom dan nu, na vier jaren slapens, met zulk een eisch midden in den winter gekomen.' En waarom dan de hardheid begaan, om zulk een termijn op drie dagen te stellen.

Had men dan niet hetzelfde doel bereikt, door deze dagvaarding uit te stellen tot zomertijd; en dan nog c. q. een termijn te stellen b. v. van vier weken.

Ja, we gaan verder.

Het Synodaal belang brengt uitsluitend mede, dat de gepretenteerde rechten van het Synodaal Genootschap in hun geheel blijven. Eilieve, v/aarom dan niet kort en goed aangeboden, om keik en pastorie voor zoolang te verhuren, tot ^ij zelven in staat waren, een predikant voor Kootwijk te leveren?

Zoo deed de gemeenteraad van Barneveld wel, die de woning van den opeubaten onderwijzer verhuurde aan de directie der Christelijke school.

En waarom moet dan altoos, wie in naam van een kerkelijk college optreedt, minder humaan, minder barmhartig handelen, dan zelfs de Overheid, die het zwaard draagt?

Heel deze quaestie heeft dan ook opnieuw diepen weerzin bij ons gewekt.

De Synodalen weten nu eenmaal dat de Hooge Raad op hun hand is, en dat de Doleerenden, na de gevallen rechterlijke uitspraak, er zelfs niet meer aan denken, om zich in rechten te verweren. Wat ze van ons opeischen, staat in rechten te hunner beschikking.

Gevaar liepen ze door eenig uitstel dus in het allerminst niet. Veeleer waren ze volkomen zeker van hun zaak.

En waarom dan nu op zoo onbarmhartige wijze een eisch ingesteld, dien ze precies evengoed zes maanden vroeger hadden kunnen instellen, of ook nu over zes maanden konden doen.'

Maar nu, in dezen barren winter, iemand, met een zwangere vrouw en ionge kinderen op een Veluwsch dorp op straat te zetten, is een wreedheid die ons begrip te boven gaat.

Toch zal er ook nu wel huipe dagen.

Hij die tot dusver hielp, is getrouw.

Worde die^trouw aan Kootwijk ook maar in milde mate door de vrienden der Reformatie betoond.

Er is nu niet alleen te Kootwijkerbroek, maar ook in Kootwijk een Christelijke school verrezen, die Kootwijk zelf onmogelijk betalen kan.

De menschen hebben het niet.

En daarom dringen we er zeer ernstig op aan, dat in dezen exceptioneelen nood, de liefde van ons Christenvolk Ds. Houtzagers en de Kootwijksche broederen verkwikken moge.

Ook onze redactie is volgaarne bereid giften voor Kootwijk in ontvangst te nemen, en ze over te dragen aan de Amsterdamsche Vereeniging, die dusver zoo uitstekend voor Kootwijkerbroek zorgde, en ook over Kootwijk zich wel ontfermen zal. Voorzitter dezer commissie is Ds. H. W. van Loon.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen