Uit AengwirJen schrijft men ons:

Niet alleen op maatschappelijk, maar ook op kerkelijk gebied, begist de sociale partij zich in deze gemeente te doen gevoelen. Bij de den loden dezer gehouden stemming van 3 notabelen bij de kerkvoogdij, hebben de sociaalgezinde leden twee hunner partijgenooten zien verkozen worden. Van de elf notabelen, zijn er nu zes van hunne partij en hebben zij alzoo in zake de kerk de meerderheid.

Dit bericht is niet van gewicht ontbloot en tast de positie, der Modernen in de »Nederlandsche Hervormde kerk" rechtstreeks aan.

Hun positie toch rust op de spelling, dat iu' een kerk geen leertucht denkbaar is; dat in een kerk een iegelijk vrij moet zijn, om te gelooven en te belijden wat hij wil; en dat, ook waar zijn overtuiging rechtstreeks tegen alle denkbeeld van een I kerk indruischt, toch niet die kerk hem hierom uit mag zetten, maar aan zijn eigen conscientie de vraag ter beslissing moet overlaten, of hij al dan niet zijn positie Jn de kerk zal opgeven.

Nu zijn de Socialisten 'veelal nog leden der „Nederlandsche Hervormde kerk, " en ze staan in die kerk met een overtuiging, die in éfA regel puur atheïstisch, tegen alle religie vijandig, en van elke kerkelijke gedachte vervreemd is.

Ze hooren er dus niet, en men zou van hen mogen verwachten, dat ze er eigener beweging uitgingen.

Maar, gelijk we zagen, de stelling der Modernen brengt meê, dat zij alleen zeU V(? n hierover te beslissen hebben, en niet de kerk.

Men kan en mag hen, volgens die stelling, niet ter oorzake van hun afwijkende overtuiging afsnijden.

Hieruit volgt dus, dat de algeheele opxijzetting van de leertucht tot noodzakelijk gevolg heeft, dat men ook de Socialisten dulden moet, tot tijd en wijle zij zelven het veld ruimen; en het dus ook lijdelijk meet aanzien, zoo de Socialisten zich gelden doen op kerkelijk terrein en zich meester maken van den kerkelijken invoed.

Toch gevoek en beseft een ieder, dal dit stuitend en prgerlijk, ja, de ongeïijmdheid zelve is.

En zoo kop«öt-, du3 in dit optreden der kerkelijke Socialisten op onverwachte wijze duidelijk aan het licht, hoe onhoudbaar deze geheele stelling is, die alle leertucht in de kerk Wraakt.

Deze stellifig is eenvoudig niet vol te houden. Ze Is puur onsin. Doch terwijl dat nu ten opzichte van da Modernen en Groningers steeds voorbij werd gezien, is dit nu het merkwaardige, dat het valsche van deze stelling in het socialistisch optreden thans zóó sterk uitkomt, dat nu zelfs de Modernen gaan zeggen : Eigenlijk moest er toch een middel zijn 'om zulk een misstand te keeren.

Maar wees op uw hoede!

Want zoo ge ook maar even toegeeft, dat deze stelling niet ten einde toe is vol te houden, wordt aanstonds geheel uw posititie als modernen ia de kerk bedreigd.

Gaat men toch, op welke wij^e ook, leertucht toepassen, dan is het tegenovergestelde beginsel weer binnengehaald, en kan dit beginsel niet rusten, eer het, mét de ocialisten, ook de positie van alle Modernen en Groningers heeft aangetast.

Dit spreekt toch vanzelf, dat als ge eertucht gaat toepassen er een regel, een norma, een maatstaf m.oet zijn, waarnaar ge eoordeelt, wie al dan niet in de kerk huis hoort.

En dan van tweeën één: dan moet ge f zelf een nieuwen maatstaf maken, óf wel en ouden historischen maatstaf van de Beijdenis weer uit de kist halen.

Dost ge nu het eerste, en maakt ge een nieuwen maatstaf, die de Socialisten uit, maar de Modernen /«sluit, dan krijgt ge tegen u al wat orthodox is, want dan hebt ge de Beüjdejjis der kerk verscheurd.

En haalt ge de oude Belijdenis v/ecruit de kist, natuurlijk, dan zijt ge weg, eer ge begint. Want onder die Belijdenis valt elk Moderne en valt elk Groninger; zoo niet meer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen