Ds. Pijnacker Hordijk, een vorig jaar

Ds. Pijnacker Hordijk, een vorig jaar nog prepikant te Brussel, bij de Nederlandsche Evangelische Zendingskerk, heeft een goed werk verricht, door zijn uitgave van: „Vorstenhrds en volk in vreugde en droefheid tot God geroepen." Utrecht bij Kemink & Zoon.

Hij biedt ons in deze uitgave een kleine verzameling van godsdienstige toespraken, die bij onderscheidene gelegenheden te Brussel gehouden zijn, naar aanleiding van aangrijpende gebeurtenissen in ons Vorstenhuis; en voegt aan deze toespraken een reeks aanteekeningen toe, die ze geschiedkundig toelichten.

Zij hem daarvoor ook ónze dank gebracht. Onze dank in het bijzonder voor de publicatie van de leerrede bij het sterven van wijlen Koning Willem III gehouden, en waarop wij ons indertijd een kleine critiek veroorloofden, die ^eveneens (met de dupliek dus) in dezen bundel is opgenomen.

En dan betuigen we hiermee gaarne, dat de lezing van deze leerrede ons overtuigd heeft, hoe Ds. Pijnacker Hordijk er metterdaad naar gestreefd heeft, en er op bijzonder gelukkige wijze in geslaagd is, om in zoo moeilijk oogenblik en bij zulk een gehoor de eere van zijn ambt op te houden; geen eer van menschen maar de eere Gods te zoeken; en zoo zijnerzijds op waardige en eervolle wijze deed wat hij kon, om goed te maken wat de aanleiding der plechtigheid bedorven had.

Ons bezwaar gold dan ook niet deze leerrede., maar de inrichting van deze dusgenaamde godsdienstoefening.

Er zou niets tegen geweest zijn, dat Ds. Pijnacker Hordijk, zich op verzoek van den Gezant, met een commissie in verband had gesteld, om de Nederlanders, die in Brussel woonden, bijeen te vergaderen en een godsdienstig woord ter nagedachtenis van onzen overleden Koning on^ der hen te spreken.

En ook zou er niets tegen geweest zijn, dat deze commissie verzocht had, dat het gewone kerkgebouw der Nederlandsche Evangelische Zendingsgemeente haar voor deze plechtigheid ware afgestaan geworden.

Dan had alles precies zoo kunnen plaats hebben, en Ds, Pijnacker Hordijk had precies hetzelfde kunnen spreken.

Doch dit deed hij niet.

Hij hield een godsdienstoefening, en liet die samenroepen door den kerkeraad.

Hierin nu lag een fout, die niet is weg te cijferen.

Nu toch werd het een „saamvergadering der geloovigen, " en die kan een kerkeraad niet saamroepen in verbinding met een Gezant; te minder zoo die gezant niet tot de gemeente behoort, maar Roomsch-Catholiek is.

Dit voelt Ds, Pijnacker Hordijk dan ook zelf wel; en hij tracht dit daarom te vergoelijken door de opmerking, dat men toch ook niet-leden der kerk onder het gehoor wenscht.

Iets wat we natuurlijk terstond toegeven.

Elke godsdienstoefening is openbaar, en hoemeer „vreemden" daar luisteren komen, des te beter.

Doch dit was hier de zaak niet.

Men had zelf, saam met den Gezant deze Joden, Roomschen enz, uitgenoodigd, en ze maakten dus een deel van de vergadering uit; ja, ze zaten er vooraan; hadden er de eereplaats; en werden er afzonderlijk toegesgroken.

Doch genoeg hiervan.

Uit alles blijkt, dat Ds. Pynacker Hor-

dijk geheel te goeder trouw handelde, en dat zijn vergissing alleen voortvloeide uit een gebrekkige kennis van het kerkrecht.

Een gebrek waaraan niet hij alleen lijdt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen