Zending.

IV (Slot.)

De strijd van licht en dnisternis.

Zagen we reeds, hoe de strijd van het tot zelfbehoud geprikkeld heidendom stelling tegenover stelling, leer tegenover leer plaatst, bespotting en redeneering tot wapenen gebruikt, ook aan practische maatregelen ontbreekt het niet.

»Er is", zoo betoogt »een stuk in de Tamiltaal verschenen »geen band tusschen de Britsch-Indische regeering en het Christendom. De keizerin-koningin (koningin Victoria, keizerin van Indië) heeft in 1858 onzijdigheid van alle godsdienstige aangelegenheden afgekondigd. Daarom moeten - wij de zendelingen met alle macht tegenstaan.

Hoe dit geschieden zal ? »Laat", zoo klinkt het antwoord, overal waar zendelingen opstaan om te prediken. Hindoepredikers zich opmaken en tegenover de prediking der eersten, hun prediking stellen op een veertig voet afstand, en gij zult zien hoe spoedig zij vlieden!

»Vergeten wij caste en secte-verschillen en laat zich al 't volk als één man Vereenigen om het christendom uit ons land te bannen.

„Alle mogelijke pogingen moeten gedaan worden om hen die reeds het christendom hebben omhelsd terug te brengen. Uit de Zendingsscholen moeten al onze kinderen geweerd."

Zoover dit fel anti-christelijk stuk. Men ziet dat het volle ernst is en zelfs het politiek recht in den strijd wordt ingeroepen. Er is neutraliteit, en dus — geen opdringen van het Christendom.

Onlangs gaf het Hindoesch Goejarat boeken tractaatgenootschap zijn verslag uit. Naar aanleiding van dit stuk merkt de Missionary Herald (die in Ierland verschijnt) op : »De Hindoes zijn ten laatste gewaar geworden, dat er iets is in het Christendom zelf en in welbestuurde pogingen van Christelijke zijde, 't welk men niet kan tegengaan door de ruwe, voor de hand liggende wijzen van bestrijding, dusver gevolgd.

Men gevoelt thans dat het Christendom een aanvallende macht is, die zich voortbeweegt met steeds toenemende kracht. Een macht, die op een of andere wijs dient tegen gestaan, tegen wier invloed iets over dient gesteld, zal de Hindoesche maatschappij behouden blijven; zal het vermolmd gebouw van den Hindoeschen godsdienst en het Hindoesch maatschappelijk leven ontkomen aan de geheele en alles omverwerpende verwoestingen die dreigen.

Vandaar het oprichten van vereenigingen, het uitgeven van geschriften en boekjes, het plaatsen van artikelen in de bladen, het benoemen van geleerde mannen uit de heidenen tot predikers en verdedigers van het oude geloof.

Ter bestrijding van het Christendom is het dat men de regelen voor de verschillende casten laat verslappen; en de beperkingen en alle andere bedenkselen die men nu aanwendt hebben slechts ten doel te weerstaan wat door den Heere en zijn volk wordt gewerkt. Men wil het ineenstortend stelsel steunen en sterken. Dat alles is bedroevend; toch valt op een lichtzijde te wijzen.

Het blad wijst er namelijk terecht op hoe het geen geringe hulde is aan de waardij der werkzaamheid die van Christelijke zijde wordt ontwikkeld, dat de tegenstanders »een bladzijde aan het boek der Christenen" hebben ontleend en in vele plaatsen hun voorbeeld volgen. ».Wij stellen evangelisten aan en bezoldigen hen ; zij doen hetzelfde. En wanneer zij op de plaats zelf de rechte mannen niet kunnen vinden zien-zij elders naar hen om. Nog onlangs verscheen in de dagbladen van Bombay een oproeping van inlandsche predikers van het Boedhisme. Geven wij tractaatjes uit, hebben we daarvoor genootschappen, zij trachten er hun geschriften tegenover te stellen, geschriften goed gesteld zoowel in 'tEngelsch als in de inlandsche talen, uitgegeven en verspreid onder de bescherming van het Hindoesch tractaatgenootschap."

Toch, al erkent ook het Heidendom door wat het doet stilzwijgend de meerderheid des Christendoms, komt ook dit blad tot de slotsom: Het Christendom en zijn leeringen worden gestadig gelasterd en valsch voorgesteld met een bekwaamheid en een ernst een betere zaak waard.

In een der laatste nrs. van de Heraut werd met nadruk gewezen op de noodzakelijkheid der studie van kerkgeschiedenis tot recht begrip van de verschijnselen die onzen tijd op geestelijk gebied brengt.

Hoezeer dat juist is blijkt ook hier. Want èn de herleving van het heidendom, het voortplanten van het Boedhisme in de Christelijke wereld, waarover we pas spraken, èn de macht, die het nu, gelijk we aantoonden, op het voetspoor en in navolging, maar tot

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen