Uit de Pers.

In de Vrije Kerk schrijft Ds. Beuker in zake de vereeniging:

Overigens zijn we met de Heraut van oordeel dat de vereeniging der Kerken van Gereformeerde belijdenis en van Calvinistische type eene izeer belangrijke zaak is. Als ze gelukkig tot stand mag komen, waaraan we nauwelijks meer twijfelen, dan zal Satan er spijt van hebben, en onze Synodale tegenstanders zxiUen het niet dan met leede oogen aanzien. Men zal ons dan niet langer tegen eikanderen kunnen uitspelen.

En als de nu nog gedeelde Gereformeerden samen vergaderen, samen bidden, en samen werken, dan zal de onderlinge liefde nieuwe kracht ontvangen. Het kan een nieuwe opwekking geven voor alle Gerefor meerden. Als de liefde weer aan 't woord komt, en straks overeenkomstig Gereformeerde belijdenis en kerkenorde aan 't werk gaat, dan zal ze niet nalaten ook invloed naar buiten te oefenen. De Gereformeerden in het Ned. Herv. Kerkgenootschap komen er te meer door in de klem. Ze hebben dan te kiezen tusschen de hiërarchische synodale Ned. Herv. Kerk van i8i6 en tusschen de vereenigde Gereformeerde Kerken dezer landen op belijdenis en Dordsche Kerkorde gegrond. Zij kunnen dan niet meer zeggen: »ik weet wel dat de Ned Herv. Kerk mijn plaats niet is, maar de Gereformeerde Kerkengroepen zijn het ook met elkander niet eens. Dus als ik uit het synodale genootschap uittreed dan weet ik nog niet bij welke groep ik wezen moet." Dit voorwendsel is dan vervallen.

Of door den sterken arm der liberale overheid de kerkgebouwen en kerkelijke goederen der voormalige Gereformeerde Kerken al in de handen van het on wettige genootschap zijn gespeeld en in die handen, zoolang God het gedoogt, gelaten worden, dat zal een ernstig belijder van den naam des Heeren op den duur niet tegenhouden om te zien waar eigenlijk toch de Gereformeerde Kerk der vaderen te vinden is, noch hem beletten om zich daar bij te voegen.

Als de eenheid der liefde straks in de Gereformeerd Kerken (want zoo zullen ze na de vereeniging toch moeten heeten) gaat doorwerken, dan zal men eens zien of deze ook bij machte is om eigen kerken te bouwen, om eigen armen, eigen scholen, eigen zending etc. te onderhouden. Laten onze synodale tegenstanders dan tegen ons optreden met hun aartsvaderlijke kerk gebouwen, en met' hun landstractementen. Wij zullen den strijd wagen met de Gereformeerde belijdenis, Gereformeerde Kerkenorde en met de Gereformeerde practijk. We zullen zien wie het op den duur winnen en den lande het meeste heil bereiden zal. De strijd gaat om de eere Gods, om de kroonrechten van Christus, om het gezag van Gods heilig Woord en om het behoud van duizende zielen.

Die mtt ons is, is meerder dan allen die legen ons zijn. Hij heeft gezegd: »De poorten der hel zullen haar niet overweldigen."

Laten wij Gereformeerden echter tiiet aflaten van aanhoudend gebed, dat we in en na de vereeniging mogen kunnen zeggen: »de Heere wrocht mede.' Zonder zijnen zegen is alles ijdel. Laat ons, al gelukt ook de vereeniging volkomen, ja al werden ook al de op zich zèlven staande gemeenten, hier en daar in het land verstrooid, der Gereformeerde beginselen indachtig en gehoorzaam en alzoo mede in 't Gereformeerde kerkverband opgenomen, laat ons, zeg ik, ook dan nog niet op ons groot getal, noch op groote talenten en deege organisatie steunen, maar enkel en alleen op den Heere. Laat ons ernstig smeeken om eene ruime uitstorting des H. Geestes, opdat vooral het zaad der Kerke den Heere leere vreezen. Wij behoeven, in f oeden zin, een nieuwe opwekking, een nieuwen adem es Geestes over de uitgeleide Kerken, zoowel als rondom haar. Wij willen geen Methodisten wezen, maar wij willen evenmin zóó Gereformeerd worden, dat we niet om wedergeboorte, om bekeering en om al de weldaden der genade smeeken, welke God ons in zijn verbond heeft beloofd en door den H. Doop aan ons en ons zaad heeft verzegeld.

Och, dat de hemelen scheurden en de Heere Zich eens bij vernieuwing ontdekte Dan zullen wij weer elkaar toeroepen: »God heeft bij ons wat groots verricht". ... deêz en die is in Sion geboren. Dan zullen niet alleen onze beschouwingen en voordrachten door voed worden van echt Gereformeerde beginselen, «naar dan zullen ook de harten worden bevestigd in den onnaspeurlijken rijkdom van Christus én ruste vinden, tegen allen twijfelgeest in, in de eeuwige vastigheden van Gods verbond en beloften. En met den dichter zullen ook wij dan juichen:

sMijn ziel zou nieuwe kracht ontvangen, Verzadigd als met vet en smeer. Mijn hart zou U vol vreugd, o Heer! Verheffen in mijn lofgezangen, "

Dit is geheel uit ons hart geschreven.

En juist in de zekerheid, dat deze bede in vervulling zal gaan, ligt het schoone van onze toekomst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen