Voor Kinderen.

De Heere is nabij.

Er zijn tegenwoordig — dat weten ook de jonge lezers wel — vele menschen die armoe en gebrek lijden, en wederom doen vele andere menschen, die meer bezitten dan die ongelukkigen, veel om de armen te helpen.

Nu dit is ook zeer goed, als zij bij dit weldoen, maar niet vergeten, dat al hetgeen zij geven gekregen goed is, en als zij die in nood zitten maar bedenken, dat het de Heere God is, die alle dingen regeert en dat Hij machtig is te helpen die op Hem betrouwen. Wie dien God tot zijn hulp heeft is geborgen, en weet dat de Helper altijd grooter is dan de nood.

Zoo dachten ook de vader en de moeder van het gezin waarvan ik u wil vertellen.

Zij hadden twee kinderen en konden er juist komen als ze zuinig leefden. Maar in den laatsten tijd was het hun bitter slecht gegaan. Nu eens had de man geen werk, dan weer was er een der kinderen ziek. De vader werd dat eindelijk ook en bleef het zelfs twee jaren lang, waarin hij veel pijn uitstond. Ja 't liep zoo erg, dat men menigmaal dacht, hij zal wel nooit weer beter worden. Doch tegen alle verwachting der menschen in, nam de Heere God ten slotte de ziekte weg en werd de vader weer beter^

Dat was nu wel verblijdend, maar toch zaten zij in groote bezorgdheid. Want de man had natuurlijk al dien tijd niets kunnen verdienen, en zijn plaats op den winkel waar hij arbeidde was al lang door een ander bezet. Bovendien was hij ook te zwak om weer geregeld te werken.

Dat zij die twee jaar nog juist hadden kunnen rondkomen, lag daaraan dat de huismoeder zulk een goede, zorgzame en zuinige vrouw was. Zij had zeer spaarzaam geleefd en haar best gedaan met naaien en ander werk wat te verdienen, terwijl haar man daar machteloos neerlag. Z»o was 't haar gelukt nog wat te verdienen.

Doch op den duur gaf dit niet genoeg. En zoo zaten zij dan, juist toen vader beter werd, een antwoord te zoeken op de moeilijke vragen : Wat zullen wij eten, wat zullen wij drinken, waarmee zullen wij ons klecden ?

Gelukkig waren man en vrouw menschen, die God vreesden en dus wisten dat die vragen wel zeer gewichtig zijn, en bij de heidenen zelfs 't zwaarst wegen, maar ook dat de Heere God voor die Hem liefhebben wat beters heeft bereid. Zij waren dus wel met zorg vervuld, maar niet zonder hoop, en zette'n hun betrouwen op Hem die gezegd heeft: Roept Mij aan in den dag der benauwdheid. /& zul er u uit helpen."

Op zekeren dag begon het erg te spannen. Er was weinig te eten en te drinicen geweest, en toen de avond kwam was niet alleen al het eten op, maar er was ook geen vuur, ja zelfs geen licht in huis. In den donker zitten dat ging toch niet.

»Wat moeten wij doen? " sprak de man mismoedig.

»De Heere heeft ons tot hiertoe geholpen" sprak de vrouw, »Hij zal 't voorzien. Mij dunkt daar wij geen eten, vuur of licht heb' ben, moesten wij, al is 't ook ^nog vroeg, maar ter ruste gaan. Als de kinderen slapen voelen zij geen honger. En voor den morgen zullen we maar niet bezorgd zijn. »Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad", zegt de Heere Christus.

De man wist hier niets tegen te zeggen en zoo sloten zij dan de deur en ging heel het gezin ter ruste.

Naar bed gaan en slapen behooren echter niet altijd bij elkaar, wat misschien de reden is dat de Franschen niet zeggen: »ik ga slapen", maar: »ik leg mij neder". En al kenden de man en de vrouw geen Fransch, zij ondervonden toch de waarheid van wat ik zooeven zei: 't Was hun onmogelijk een oog dicht te doen.

De man kon het ten slotte niet meer in bed uithouden. Hij stond op.

»Wat wilt gij? " vroeg de vrouw verschrikt.

»Ik kan niet rustig gaan slapen" was het antwoord. »Er moet raad geschaft worden. Wat moeten wij anders morgen ochtend beginnen? "

(S/ot volgt).

Esa listige vraag.

Diogenes, de groote wijsgeer, wandelde eens door Athene, bleef stil staan voor een nieuw, zeer fraai huis. Het had een schoone poort, waarboven in sierlijke letters stond uitgehouwen :

»Niets dat kwaad is koroe hier binnen."

Een voorbijganger, die Diogenes zag staan, ging tot hem en zeide:

»VVat dunkt u van dit gebouw; is het niet zeer schoon? "

„Zeker", was 't antwoord, ..maar e'én ding begrijp ik niet."

»Wat dan? ''

»Hebt gij het opschrift gelezen ? " »Ja."

»Welnu", zei Diogenes : »ik begrijp dan niet langs welken weg de bewoner zelf zijn huis binnenkomt."

MEDEEïeiïEÏD.

(Etn oud lied).

Wilt gij een zeker merk • van groote zielen weten ? Ziet of zij nedrig zijn, of dat zij zich vermeten. Een wel begaafd gemoed, een kloek, verstandig man Weet dat hem veel ontbreekt, dat hij nog niet en kan, Onwetenschap en pracht zijn tsamen zoo verbonden, Dat de eene nooit en v^erd in eenig hart gevonden, Of ander is er bij: zie maar eens de aren aan: Die vol zijn buigen neer, die ijdel i) rechte staan.

CORRESPONDENTIE.

Van het raadsel van Hanna More, in een vorig nr. vermeld, ontvingen we oplossingen van onze lezers

W. A. B. Sz. te G, — W. v. O. te M.

De eerste oplossing komt even als de tweede de waarheid wel nabij, doch zij is niet de ware; vandaar dat we ook de berijming niet kunnen opnemen, wat jammer is wegens den arbeid er aan besteed.

O. L. V. te O. Uw antwoord stemt, gelijk ge zaagt, met dat der anderen overeen.

E. F. te K. Het is nu in orde. Het antwoord volgt, zoo de Heere wil.

J. K. H. te W. Weldra hopen we bescheid te geven.

i) lyjil is liier led!; : , en dus: opgeblazen, hoog moedig.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen