uit be Ders.

Humoristisch-raak is het stukje van Ds. Impeta in het Gereformeerd Volksblad van 25 Februari.

Sommige predikanten der Hervormde Kerk beweren dat zij, ondanks A de misstanden, welKe ook zij in haar zien, nochtans met een goea en vrij geweten in die kerk blijven, omdat zij nie willen in den steek laten, neen meer nog: mec mogen in den steek laten «het geheel der gedoopten-

Dat hebben de Afgescheidenen van iS34 wei gedaan.

De Doleerenden van 1886 ook.

Zij evenwel willen het niet en mogen htt niei.

Ais hun woordvoerder in dezen maakt zich in ae laatste weken vooral verdienstelijk Ds. O. n. wa, genaar, predikant bij de Hervormden te Leeuwarden.

En deze - oorspronkelijk een zoon dei-scheiding 1 - tracht nu in het weekblad De Gerejormetrde Kerk zichzelven en zijne medebroeders m dezen te rechtvaardigen.

Merkwaardig genoeg beroept hij zich voor zijn blijven in de Hervormde Kerk, welk blijven voor hein daaruit voortvloeit, dat hij immeïs »het geheel der gedoopten" niet loslaten mag, op zijn eio-en broeder, Dr. L. H. Wagenaar, bedienaar des Woords bij de Gereformeerde Kerk te Middelburg.

Deze zijn broeder heeft onlangs een levensbeschouwing in het licht gezonden van Johannus Fontanus, den Hervormer van Gelderland.

De jongere broeder — die te Leeuwarden — heeft dit boekje óók gelezen, en vond er, tot zijn groote verrassing, en tot bevrediging van zijne conscientie, het kerkelijk ideaal der Gereformeerde vaderen in dezer voege in geschilderd.

»0m het vaderland gaat het hun. Niet methodistisch om de enkele zielen. Neen, voor Land en Kerk roept heel hun hart. En deze twee zijn hun één. Beter nog dan Willem van Oranje zien ze in, dat wat Roomsch blijft, reeds terug hunkert naar verzoening met den Koning. Daarom is het hun streven om de Roomsche Hiërarchie te vernietigen en de Gereformeerde Kerk alom tot openbaring en tot heerschappij te brengen. De antieke Calvinisten leefden in den gedachtengang dat de Overheid als Dienaresse Gods de Kerk (dat was hun het geheel der gedoopten, dat niet den Paus maar Christus toekwam) verhinderen moest in de afgodische superstitiën van Rome zich Gods toorn op den hals te laden en moest dwingen om naar de zuivere kerkenorde te dienen den Christus Gods. Dan alleen zou er voor 't benarde Nederland een dageraad der verlossing zijn. In dezen gedachtengang heeft ook Fontanus rusteloos geijverd"....

Vooral de cursief gedrukte woorden zijn koren op den molen van den jongeren Wagenaar.

Ziet ge nu wel, roept hij triumfeerend uit, ons kerkbegrip is het antiek-gerefoi"meerde!

Ook mijn broeder, Dr. Wagenaar, een Gereformeerde Historicus, houdt dit kerkbegrip voor antiekgereformeerd !

Ds. Wagenaar van Leeuwarden heeft ons op eenmaal schaakmat gezet.

Hoe een man als zijn broeder, die er zulk een antiek-gereformeerd kerkbegrip op nahoudt, indertijd met de Doleerenden meeging is een zielkundig raadsel. Hoe moet zijn hart hem geslagen en zijn geweten hem beschuldigd hebben, toen hij deze woorden neerschreef en zich in gedachtenis bracht zijn eigen in den steek laten van »het geheel der gedoopten!"

Ds. Wagenaar van Leeuwarden en zijne geestverwanten treden in het voetspoor der Gereformeerde Vaderen.

Voor die vaderen was de Kerk ))het geheel der gedoopten."

En daarom scheiden zij zich niet van, maar zij bleven in de «valsche kerk", die zich en harer ordinantiën meer macht en autoriteit toeschrijft dan den Woorde Gods, en zich aan het juk van Christus niet wil onderwerpen; die de Sacramenten niet bedient gelijk Christus in zijn Woord verordend heeft, maar daar af en toe doet gelijk als het haar goeddunkt; die zich meer op menschen grondt dan op Christus; die vervolgt degenen die heiliglijk leven naar het Woord Gods en die haar bestraffen van hare gebreken, gierigheid en afgoderijen. (Zie Art. 29 Ned. Gel. Bel.)

Zij deden juist wat Ds. Wagenaar van Leeuwarden nu doet; en Ds. Wagenaar van Leeuwarden en zijne geestverwanten doen juist zooals zij hebben gedaan.

Voor die Vaderen was de Kerk »het geheel der gedoopten."

En daarom banden zij de hardnekkige Remonstranten niet uit de Kerk, en oefenden geen tucht uit op wie een ongoddelijke leer dreven en een ergerlijk leven leidden.

Hadden toch de Afgescheidenen van 1834 en de Doleerenden van 1886 dat antiek-gereformeerd kerkbegrip van hunne Vaderen niet zoo jammerlijk verloochend in de praktijk!

Die Vaderen getuigden alleen; aan handelend optreden dachten zij niet.

O gij Gereformeerde Vaderen! indien gij dezer dagen opstondt uit uw graf, gij zoudt tot de Gereformeerde Kerken in Nederland zeggen: gij hebt ons niet begrepen; en tot de «Gereformeerden" in de Hervormde Kerk: onze echte zonen zijt gij

Toch IS het verblijdend, dat mannen als de Leeuwarder predikant Wagener zich over zulke quaesties beginnen uit te spreken.

Alleen het zwijgen is hier doodelijk.

Mits ze spreken gaan, moeten ze zalven al spoedig het onhoudbare op Protestantsch en Gereformeerd standpunt van de conservatieve drogredenen gaan inzien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen