GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Een aangrijpend sterven.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een aangrijpend sterven.

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Amsterdam, i December 1899.

Het plotseling afsterven van onzen vriend en broeder Lion Cachet deed een trilling van ontroering door onze kerken, en ten deele zelfs door het land gaan.

Hij was onder onze predikanten zoo in den vollen zin des woords: de man van en voor Transvaal.

Niet enkel wijl hij met en onder de Boeren geleefd had, maar schier meer nog om den gloed waarmee hij Transvaal minde, en om de aangrijpende welsprekendheid die vaardig over hem werd, als hij geroepen werd om voor Transvaal te pleiten.

Dat bleek reeds in 1885, toen hij in de groote zaal van Artis te Amsterdam een gehoor van 4000 mannen en vrouwen boeide tot ze aan zijn lippen hingen, en dat gehoor was gemengd uit alle standen, uit alle religiën, uit alle partijen.

Toch is hij destijds verlamd door de ignobele partijdigheid, waarmede de ontvangstcommissie tijdens Krugers overkomst in '85, hem in het oog loopend opzij liet of duwde.

Op alle manier is destijds gepoogd Kruger en zijn mannen van de Calvinisten in het gemeen, en zoo ook van Lion Cachet, op een afstand te houden.

Doch thans was dit anders.

In de veertien jaar die sinds verliepen sleet de partijhaat in ons land, Gode zij dank, ziender oogen af, en met name het oordeel over de Calvinisten onderging aanmerkelijke wijziging.

Vandaar dat Lion Cachet thans overal werd heengeroepen, en in alle streken van het land zijn bezield, zijn vurig, zijn wegsleepend woord begeerd werd.

Dit deed hem vroegere bejegening vergeten, en zonder zweem van rancune stond hij aanstonds gereed, om de vonk van geestdrift, zoo noodig, in alle provinciën van het land te ontsteken.

Op hoe vele plaatsen heeft hij niet in die korte spanne tijds het woord gevoerd.

Alleen maar, hij was veertien jaar ouder geworden dan hij in '85 was.

De altoos wakkere geest in onzen broeder vergde meer dan het verzwakte lichaam geven kon.

En zoo is hij plotseling, toen hij weer voor een meeting uit was, ver van zijn woning, in een hotel te Bergen-op-Zoom overleden.

Een tragisch sterven.

En toch een sterven dat met zijn leven één schoon geheel vormde.

Hij leefde in, hij leefde voor Transvaal; als pleitvoerder voor Transvaal is hij in schier letterlijken zin op het veld vanzeer in den strijd voor Transvaal den heldendood gestorven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 3 december 1899

De Heraut | 4 Pagina's

Een aangrijpend sterven.

Bekijk de hele uitgave van zondag 3 december 1899

De Heraut | 4 Pagina's