Tegen den drankdemon.

In het Noorden des lands vooral is de drankdemon door zijn insluipen indevolksusantiën nog machtig, ook onder Christenen, de Gereformeerden niet uitgezonderd.

In het Zuiden en Midden des lands vindt ge onder belijdende Christenen, en met name onder de Gereformeerden, dezedrinkusantiën bijna niet, of althans veel minder. „Bitteren" „jenever drinken", tot zelfs, bij begrafenisplechtigheden, slijt in eenigszins fatsoenlijke kringen almeer uit.

Maar in het Noorden houdt de aloude usantie veelszins nog stand. Onze wijnkoopers weten wel, wat ladingen „rooje wicn" er naar Groningen, Friesland, Drenthe en Noordholland gaan; en elkander een glas bitter of jenever te presenteeren, wordt daar, tot zelfs in predikantenkringen, nog lang niet altoos als een „ruwheid" aangemerkt.

Nu oordeelen we daarover niet te hard. De macht van traditie en van volksusantiën is groot. De publieke consciëntie is in den

regel machtiger dan de private consciëntie.

Maar toch, dit mag zoo niet blijven. En wij, Gereformeerden, vooral hebben met beslistheid tegen deze bedenkelijke en zoo licht in zonde ontaardende usantie den strijd aan te binden. Aan te binden tegenover onszelven, aan te binden in onze gezinnen, aan te binden onder onze vrienden, aan te binden in onzen levenskring, aan te binden ook vanwege onze kerken.

We vernamen daarom met blijdschap, dat de aanbinding van dezen strijd ondernomen wordt, en dat in het Noorden enkele broeders zich opmaken, om dezen demon aan te tasten.

Vooral de droeve ervaring van het kwaad, dat deze demon ook nog in Gereformeerde gezinnen aanricht, drong hen hiertoe.

Moge er op dit pogen zegen rusten, en moge het aan deze broederen gegeven worden, dezen strijd zóó aan te binden, dat ze metterdaad den strijd voeren met onze eigene, niet met vreemde wapens.

Dat onder die eigen wapens ook kan behooren het voor een tijd bannen uit een bepaalden kring van al wat tot bedwelming ook maar kan leiden, is meer d.in eens door ons gezegd. Zoo verstond ook Paulus het.

Zulk tijdelijk bannen van al wat „geest" in vocht besluit, lean plicht zijn voor een gezin, voor een familie, voor een kring, soms zelfs voor een geheele gemeente.

Alles beter, dan dat deze drank zulkcen gezin, zulk een familie, zulk een kring, of ook zulk een gemeente verwoest.

Slechts wachte men zich voor het generaliseeren.

Want dan gaat wel de ééne demon er uit, maar komt een heel andere demon door de achterdeur binnen.

Ontucht (en het zich bedrinken is ontucht) eischt steeds bestraffing. Ze moet uit ons midden weg. Want alle ontucht verderft de gemeente.

Maar gelijk geslachtsontucht duurzaam alleen door heiliging van het gebruik des huwelijks gekeerd wordt, niet door veroordeeling van het huwelijk, zoo is het ook hier.

Misbruik, onbruik, wettig gebruik, zijn de drie verschijningsvormen. En het vereischt wijsheid naar de Schrift, om het leven in het zuivere pad te leiden en te houden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen