Controle.

De Hervorming licht haar bezwaar tegen het Wetsontwerp op het bijzonder hooger onderwijs, ontleend aan de uitspraak van Prof. Lindeboom, nader toe.

Haar bedoeling was niet, dat de Regeering de graden der juridische faculteit van de Vrije Universiteit niet erkennen mocht, mdat een theologisch professor aan de heol. school te Kampen op het gebied an het recht zonderlinge denkbeelden verondigde. Maar wel acht zij het gevaarlijk, at de Regeering in dit wetsontwerp de benoeming en inrichting der theologische aculteit geheel buiten staatscontrole laat:

Wij doelden echter op de positie, waarin volgens het ontwerp de theologische faculteit zou komen te staan. Zij zou niet veel verschillen van die der school te Kampen. Terwijl voor de oprichting van bijzondere Universiteiten bepaalde voorschriften zouden moeten worden in acht genomen, zou het theologisch onderwijs van dat toezicht uitgesloten zijn. Dit wordt aan de kerk overgelaten.

Het geval Lindeboom bewees, meenden wij, aan wat gevaren theologisch onderwijs, dat als een vreemde staat tegenover de cultuur in 't algemeen, blijkt blootgesteld. Het gaf blijk van een — hoe zullen wij 't noemen? — want wij willen noch aan de godsvrucht, noch aan het karakter, noch aan de theologische kennis van den heer Lindeboom te kort doen — maar het gaf blijk van zekere bekrompenheid als men bij een hoogleeraar niet pleegt te veronderstellen, een gebrek aan algemeene geestesbeschaving dat de betreurens waardige klove tusschen godsdienst en beschaving nog grooter moest maken, dan zij reeds is.

Voor deze nadere explicatie zijn wij dankbaar. Onze opmerkingen zijn daarmede vervallen.

Maar de Hervorming zal zelt wel gevoelen, dat zij met deze nadere toelichting zich zelf nog vaster in het zand rijdt.

De vigeerende Wet op het Hooger Onderwijs geeft aan elke particuliere vereeniging het recht een Vrije Universiteit op te richten. De thans bestaande Vrije Universiteit te Amsterdam is dan ook reeds lang officieel door de Regeering erkend; bij haar opening door de tegenwoordigheid van den Minister van Binnenlandsche Zaken; door het opnemen van haar hoogleeraren in allerlei staatscommissies; door het geven van den ofïicieelen titel van hoogleeraar aan hare professoren in alle staatsstukken, die op hen betrekking hadden. Het ingediende Wetsontwerp mag voor de juridische, literarische en andere faculteiten een gunstiger positie ten gevolge hebben, maar voor de theologische faculteit werpt ze geen de minste voordeden af.

In de tweede plaats schijnt de Hervorming te vergeten, dat aan de bestaande Rijksuniversiteiteneen stel kerkelijke hoogleeraren onderwijs geeft, wier benoeming sinds jaar en dag door de Synodale Commissie der Hervormde kerk geschiedt, zonder dat van Regeeringswege eenige controle op deze benoeming geoefend wordt.

Is de Hervorming van oordeel, dat deze kerkelijke hoogleeraren aan de Rijksuniversiteiten het bewijs leveren, dat de „klove tusschen godsdienst en beschaving" steeds grooter wordt.-'

Zoo neen, valt dan hiermede niet het geheele argument?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen