He medische wetenschap.

Amsterdam, 7 Juli 1905.

II.

Het pas gehouden Congres van de Maatschappij tot Bevordering der Geneeskunst bevestigt, wat we in een vorig artikel schreven.

De voorzitter van dit Congres, de heer A. Sikkel, achtte het een der meest belangr^kste verschijnselen op medisch gebied, dat de Regeering te Leiden een hoogleeraar had benoemd om de geschiedenis der medische wetenschap te onderwijzen, en juichte het opvatten dezer historische studie van harte toe.

Toch is het niet daarom alleen, dat we het geschrift van Dr. Schultetus Aeneae een teeken des tij ds achtten.

Veel meer nog, omdat deze geleerde zoo onomwonden klaagt over het materialisme, dat thans de medische studie beheerscht.

Wat een medicus in de eerste plaats noodig heeft, zegt hij is geweten.

Immers, de patiënt, die weet dat hij, aan wien men zich toevertrouwt, een man is van geweten, is gerustgesteld. Ik stel dit, geweten bij den medicus voorop. Want een medicus die geweten heeft, is toegerust met de macht om in twijfelachtige gevallen, tot de juiste diagnose te komen. Immers, hij heeft geleerd te onderzoeken, zijn geweten dwingt hem tot nadenken en verder onderzoek, en 't resultaat van zijn „bezig zijn met zijn patiënt"-brengt hem waar hij moet zijn.

Juist op dat punt nu staat het met onze medici droef geschapen. En wat Dr. Schultetus Aeneae schrijft, bevestigt wat reeds zoo lang onzerzijds werd geklaagd:

Het materiëele in de medicijnen wordt ergerlijk, wanneer men ziet, dat het hand aan hand gaat met het materialistische. En nu nader ik tot het standpunt van de moraliteit, dat door den medicus zoo hoog moest worden gehouden. Uit zuiver winstbejag zien wij of weten wij, dat er tal van med.ci zijn, die regelrecht ia de goddelijke wetten ingrijpen en voor wat aardsch slijk abortus verwekken. Het gebeurt verschrik keiijk veel en dit is Godgeklaagd, Was onze jurisprudentie wat strenger, men zoude daartegen toch meer kunnen waken.

Strengere juridische bepalingen tegen dit misdrijf zullen weinig baten. Wat vooral noodjg is, is verhooging van het moreele peil der medici:

Maar iets anders zou beter zijn, n.l. het moreele peil der medici verhoogen. Een medicus die materialist is, of zich uit domme arrogantie of bluf als zoodanig voordoet, is een gevaarlijk wezen in de maatschappij. Met materialistische oogen ziet hij in de materie geen goddelijke wet en de rest volgt van zelf.

En volkomen terecht ziet Dr. Schultetus Aeneae in, dat dit materialisme alleen gebroken kan worden, wanneer de medicus weer gelooft aan God:

Ik wil niet den medicus die alleen door gebed zijn zieken zal genezen. Ware dit alleen voldoende, dan had de Schepper niet zorg gedragen voor de artsenijen des velds. Ik verafschuw den medicus, die Gods Woord op de lippen gebruikt ter bereiking van een uitwendig oogmerk, maar ik wil den medicus, die diep in zijne ziel overtuigd is, dat alles wat onder zijne behandeling komt een goddelijk organisme is, waarin absoluut de instandhouding afhangt van de harmonie in alle deelen.

De beschuldiging, zoo vaak gehoord, dat geloof en wetenschap onverzoenbaar zijn, acht hij een dwaasheid. Hij wijst er terecht op, dat de uitnemendste mannen der wetenschap geloovige Christenen zijn geweest en iuist door hun geloof in staat waren de heerlijke harmonie der schepping te begrijpen.

Zouden wij, medici, dan achterblijven? vraagt hij, en het besliste antwoord daarop luidt: In Godsnaam, neen.

Wij zijn geroepen smarten te lenigen en zieken te behandelen, wij zijn aaiigewezen om de goddelijke harmonie te herstellen, waar die verstoord is en geschokt, we zijn daartoe aangewezen èn door de wetenschap èn door plichtbesef in onze roeping. Wanneer iemand het beste wat hij kan toevertrouwen, aan ons overlaat, dan wordt de verantwoordelijkheid wel zoo zwaar, dat alleen hij die gelooft, ze zal vervullen naar zijn beste weten.

Mijn aphorisme is dan ook: Iemand die niet gelooft worde geen medicus. Mocht ik voor mijne collega's iets wenschen, dan zou het zijn, dat zij lederen morgen, opstaande met het gebed van Carlyle, „Uw wil geschiede", hun dagtaak begonijen, terwijl ze, bewust van hun weinig kunnen, in stilte daaraan toevoegen: KiJpif lAêija-ov. Dan zal voor hen op hun sterfbed, die ontboezeming van een Pericles in zijn laatste uur de voldoening zijn, „dat nooit iemand door hem een rouwkleed had behoeven aan te trekken".

We zijn Dr. Schultetus dankbaar voor dit warm en • kloek pleidooi voor een christelijke medische wetenschap.

Het materialisme bevredigt den menschelijken geest nooit. Ook onder onze doctoren komt een kentering ten goede. Moge de Vrije Universiteit hare roeping verstaan, om ook voor onze medici het licht van Gods Woord te ontsteken en een geslacht van doctoren te kweeken, die gelooven en daarom voor onze kranken ten zegen kunnen zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen