Onze visschers.

De tijd nadert weer, dat onze visschersvloot uitzeilt uit de vaderlandsche reede, om op de kusten van Schotland brood te verdienen voor hen en hun gezin.

In die lange weken van eenzaamheid en vaak ook van levensgevaar hebben onze kloeke visschers dubbele behoefte aan de prediking van Gods Woord, aan geestelijke en stoffelijke hulp, aan een gezellig tehuis op vreemden bodem, een tehuis waar Hol-< land's vlag, Hollandsche taal en Hollandsche hartelijkheid hun het welkom biedt.

Het is een eere voor onze Christenen, dat ze niet als de wereld met zeker ziekelijk genot naar het „Spel der Zee" kijken gaan, om in de smarten van het visschersleven een prikkeling van aesthetisch genot te vinden, maar dat ze flink de handen uit de mouwen hebben gestoken om krachtige hulp aan onze visschersvloot te bieden. En men behoeft het jaarlijksch verslag vanden arbeid te Lerwick en Baltasound maar in te zien, of nog beter onze janmaats zelf te hooren spreken over wat „hun dominees" te Lerwick voor hen doen, om te weten hoe rijk gezegend deze arbeid voor onze visschersbevolking in elk opzicht is geweest.

Het onpartijdig getuigenis van Ds. Heymans, pred. der Herv. Kerk, die op het hospitaalschip De Hoop meevoer en van nabij dien arbeid gadesloeg, strekt èn hem èn onze Kerken tot eere:

„Die van dezen arbeid nu meer weten wil, kan niet beter doen, dan de verslagen er van te lezen. Noodig is hij, dat heb ik persoonlijk gezien. Denken we eens: vroeger dwaalde daar de visscher alleen, verlaten rond, onder allerlei verleiding. Bij krankheid, bij sterven, bij welke moeielijke gelegenheden ook, geen belangeloos raadsman. En nu is hij niet meer alleen; hij voelt zich beschermd. Ten overvloede moet ik nog zeggen, dat de invloed van dezen liefdearbeid ook naar buiten zichtbaar is, want waar voor den visscherman vroeger bijzondere politie van uit Schotland gezonden werd, is dat niet meer noodig. Hij voelt ook zelf zeer goed, wat er voor hem geschiedt, en hoezeer zijne ontwikkeling er niet naar is om vele buigingen te maken, voor die hem kent is zijne dankbaarheid zichtbaar; soms een korte handdruk, maar waarin men voelt, dat oprechte dankbaarheid er in spreekt.

„Ik neem afscheid van dit werk der Christelijke liefde met de verzekering, dat het niet de minste plaats in des Heeren Koninkrijk inneemt. Het is noodig dat het onder de Christenen in Nederland meer bekend worde en een plaatsje in hunne liefde bekome. De Heere zegene het!"

Ook dit jaar hebben weer twee predikanten, Ds. Veelo van Rotterdam en Ds. Van Andel van Zuidland, zich bereid verklaard naar Schotland te gaan. Er is echter een maar. De kas der Vereeniging Bethsaida, die voor de kosten dezer reizen zorgt, sloot het voorgaande jaar met een tekort van meer dan ƒ300. We twijfelen niet, of deze noodkreet zal terstond de beurzen openen. Deze arbeid mag niet gestaakt worden uit gebrek aan geld. Wie een gave afzonderen wil, zende haar aan Mr. A. J. L. van Beek

Calkoen, den penningmeester tef 'sGravenhage, die gaarne elke gift in ontvangst nemen zal.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen