De hulde aan Prof. Rutgers,

Amsterdam, 30 Nov. 1906,

Het feit, dat Prof. Rutgers Maandag 26 November zijn 70 jarigen leeftijd bereiken mocht, heeft aanleiding gegeven tot een hulde, waarin de warme liefde van ons Gereformeerde volk voor dezen nestor onzer Vrije Universiteit zich uitsprak.

Al dwingt de Vrije Universiteit haar Hoogleeraren niet op 70 jarigen leeftijd het ambt neer te leggen, en al mag de hope gekoesterd, dat Prof, Rutgers nog ettelijke jaren zijn arbeid zal kunnen voortzetten, toch was er in breeden kring behoefte om op dezen dag uiting te geven aan de waardeering en hoogachting, die ons volk voor dezen Hoogleeraar voelt. Het stroomde dan ook den heelen dag de feestelijk versierde woning binnen. Niet alleen degenen, die in nauwer kring aan de Universiteit verbonden zijn. Directeuren en Curatoren, Hoogleeraren en studenten, brachten hun gelukwenschen, maar deputaties van kerkeraden en vereenigingen, vrienden en geestverwanten gaven blijken van hun hoogachting. En de 70 jarige, al houdt hij niet van „vertoon", was toch zichtbaar getroüfen door een zoo hartelijke hulde van alle zijden hem gebracht.

Bij die hulde sluiten ook wij ons van harte aan.

We zullen de bescheidenheid, die dezen Hoogleeraar siert, niet kwetsen door te veel de loftrompet voor hem op te steken. Ook in dat opzicht is hij een echte leerling van Calvijn, dat hij nooiteere voor zichzelf heeft gezocht, maar alleen de eere Gods. Maar de uitnemende gaven van geest en hart, die God hem schonk, mogen op zulk een feest wel dankbaar erkend worden. Te meer, omdat Prof. Rutgers zichzelf nooit op den voorgrond stelde en zijn arbeid en invloed meest voor het groote publiek verborgen bleef.

Eerst later — het is wel terecht opgemerkt — zal de beteekenis van dien arbeid eerst recht worden verstaan. Als medestichter der Vrije Universiteit heeft hij vooral voor de juiste ordening van het Akademische leven onschatbare diensten bewezen, en voor het beginsel dezer Hoogeschool stond hij steeds als een held in de bresse. Een geslacht van theologen is onder zijn leiding opgegroeid, dat met dankbare waardeering zijn leiding gedenkt. Voor de historie van Calvijn en het Calvinisme heeft hij zijn discipelen liefde en geestdrift weten in te boezemen. En de beginselen van het Kerkrecht, die hij hun inprentte, zullen wel nooit door hen vergeten worden.

Toch was hij nooit de geleerde, die zich in zijn studeerkamer opsloot. Niemand heeft meer dan hij in het kerkelijk leven zich ingeleefd. Welk een machtigen invloed hij heeft uitgeoefend op de beweging der doleantie, behoeft hier niet herinnerd te worden. Als president-kerkvoogd der Nieuwe Kerk stond hij vooraan in den strijd. Menig kostelijk verweerschrift voor het goed recht der doleantie was van zijn hand afkomstig. Zonder zijn krachtige medewerking zou de reformatie der Kerk nooit in die mate zijn gelukt.

Ook na dien tijd bleef hij de „vraagbaak" der Kerk bij elke moeilijkheid, die in het kerkelijk leven zich voordeed. Op synodes en kerkelijke vergaderingen was hij degene, die steeds voorlichting en leiding gaf. En daarbij kostte het nooit moeite hem te volgen, omdat hij steeds zoo klaar en duidelqk deed gevoelen, wat Gods Woord en de Gereformeerde beginselen eischten, dat men als vanzelf voor dien eisch het hoofd boog. Zoo was hij de ordenende geest, die toen de Gereformeerde Kerken uit het diensthuis der Synode bevrijd, weer naar Gods Woord wilden leven, door zijn uitnemende kennis onzer historie en zijn helder inzicht in de beginselen van het kerkrecht, de lijnen met vaste, hand heeft getrokken, waarlangs ons kerkelijk leven zich bewegen zou.

Ten slotte heeft ook de Heraut hem dank te zeggen. Niet alleen omdat hij menigmaal met zulke kostelijke kerkrechtelijke studiën ons blad verrijkte, maar niet minder om de voorlichting en hulp, die hij steeds in zoo milde mate aan onze redactie schonk.

Van harte uiten ook wij daarom de bede, dat God de Heere Prof. Rutgers nog langen tijd sparen moge voor onze Vrije Universiteit en voor onze Gereformeerde Kerken, en hem krachten schenke om de trouwe raadsman van heel ons Gereformeerde volk te zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen