Dereenigingsleven.

GEREFORMEERD ONDERWIJS TE ’s-GRAVENHAGE.

Op schoolgebied is 's Gravenhage, wat de actie van het Christelijk particulier initiatief betieft, niet zóó ver als men dat van een stad als de Residentie wel zou verwachten.

Naast de scholen, welke van de Ned. Herv. Kerk uitgaan en enkele andere scholen, uitgaande van particulieren maar zonder bepaalde kerkelijke richting, bestonden er tot nu toe maar drie scholen voor Gereformeerd schoolondarwijs, namelijk de Keucheniusschool, de Groen van Prinstererschool en de Elout van Soeterwoudeschool, opgericht in de volgorde, waarin ze hier vermeld staan.

Deze drie scholen, welke verschillend van type zijn en die, wat schoolgeld en wat de verheid van strekking van het onderwijs aangaat, deze volgorde hebben: Keucheniusschool, Elout van Soeterwoudeschool, Groen van Prinstererschool, staan alle drie uitnemend bekend; wat reeds daaruit blijken kan, dat ze alle overvol zijn, zoodat gezegd kan worden, dat wat Den Haag heeft, ook goed is en aan de eischendes tijds beantwoordt. Maar Den Haag heeft méér noodig. Tal van kinderen kunnen op 't oogenblik reeds geen plaatsing meer vinden en wachten op een nieuwe school, die eerlang gebouwd zal moeten worden.

Bevreemding kan dat ook niet wekken, waar Den Haag een stad is, die zich zeer sterk uitbreidt, in die mate zelfs, dat de gemeente, om aan alle aanvragen om plaatsing te kunnen voldoen, al maar door aan het scholen-bouwen moet blijven.

Nadat echter in het begin dezes jaars in een vergadering van den Bond, die de Gereformeerde scholen in de Residentie vereenigt, er op gewezen is, dat het dringend noodig is, het aantal schoten, uitgaande van Gereformeerde zijde, te vermeerderen, heeft men de hand aan den ploeg eslagen, en is meer overgegaan tot het nemen van de voorbereidende maatregelen om tot opichting van een vierde school te geraken.

Het resultaat van dien arbeid is, dat thans en vierde schoolvereenigiog bestaat, welke de ieuwe school zoo spoedig mogelijk zal opichten.

Zoo spoedig mogelijk! Voor Den Haag is het l een slechte tijd voor allerlei arbeid op het erreiü van het vereenigingsleven. Zooals toch en ieder bekend is, heeft men in de Residentie rg te kampen met het euvel der werkloosheid, at natuurlijk ook vooral in Gereformeerde ringen, waar het „niet vele rijken, niet vele delen" geldt, sterk gevoeld wordt. Maar daarbij omt nog, dat ook in meer gegoede kringen e algemeene malaise zich nog laat gevoelen, oodat er eigenlijk over de geheele stad in alle angen en standen een zekere depressie heerscht; elke natuurlijk bij de pogingen om gelden voor en nieuwe school te verzamelen, niet zonder eer grooten invloed blijft.

Toch kan men zich daardoor niet laten terugchrikken. Het moge met het bijeenbrengen der elden dan wellicht al wat langer duren dan n normale omstandigheden het geval zou zijn, et belang der kinderen onzes volks is te zeer ij de zaak van het Christelijk onderwijs bea v h k k trokken, dan dat men zich door eenige finantl. eele gedruktheid ervan zou mogen laten afhouden, den arbeid voor zulk een hoognoodige zaak doortezetten.

Heeft men ons toch juist ingelicht, dan zijn er niet minder dan 150 kinderen, die op plaatsing wachten, en die ten deele nu reeds gebruik moeten maken van het openbaar onderwijs omdat ze op de Christelijke scholen wegens plaatsgebrek afgewezen moeten worden.

Dat kan zoo natuurlijk niet voortduren, en men zou in de Residenrie niet verantwoord zijn geweest, indien men de dingen maar op huu beloop had gelaten, zijn nalatigheid trachtende goed te praten met een bsroep op de slechte financieele toestanden.

Het is trouwens toch ook nog altijd zoo, dat God niet alleen Zijn zegen kèn geven als de omstandigheden bet minst gunstig zijn in ons oog, maar dat Hij het telkens tot ieders beschaming inderdaad ook doet.

De zaak van het Christelijk onderwijs is in zeer bijzonderen zin altijd een zaak des gebeds en des geloofs geweest, en het is goed, dat zij het ook blijft voor ons besef.

De voorstanders van de school met den Bijbel kunnen niet anders doen dan — om met Nehemia te spreken — zich opmaken en bouwen. En dan hangt het niet van gunstige en ongunstige tijden en omstandigheden, maar alleen van God zelf af, of Hij het werk zal doen gelukken.

We hopen van harte, dat men in Den Haag zoo de zaak in het geloof zal voortzetten, en dat de arbeid met zóó gunstigen uitslag zal worden bekroond, dat men spoedig vandaar ons kan berichten, dat met het bouwen is begonnen.

Den Haag is nu eenmaal door zijn beteekenis, die het voor het nationale leven heeft, een plaats, waarop aller oogen in den lande gericht ^ijn, en daarom zou het zoo goed aandoen, als de Residentie ook op het terrein van de Ctirislelijke werkzaamheid tot een voorbeeld gesteld kon worden.

Helaas is dat tot dusver in velerlei opzicht niet het geval, en moet vaak veeleer gezegd worden, dat zij achteraan komt.

Gelukkig bestaat nu sedert een paar maanden het Christelijk Gymnasium, zoodat te die» opzichte althans in een veel te lang bestaan hebbende behoefte is voorzien.

Vraagt men echter, hoe het staat met het middelbaar onderwijs, dan moet geantwoord worden, dat op dat terrein in Den Haag tot nu toe van Christelijke zijde niets gedaan is.

Dat kan niet daarin zijn oorzaak vinden, dat in de Residentie voor Christelijke Middelbare Scholen geen plaats is. Want immers laat het zich wel denken dat in een stad, waar weinig kantoren zijn, waarop jongelui opgeleid kunnen worden, in een stad waar de bevolking over 't algemeen op eenigszins deftiger peil staat of althans meent te staan, dan elders, de candidaten voor de studie bij het Middelbaar Onderwijs eer grooter dan geringer in aantal zijn dan op andere plaatsen.

De praktijk bevestigt trouwens de juistheid van deze onderstelling, want Den Haag ziet de eene na de andere kolossale H. B. S. verrijzen, ten koste van de gemeentekas.

Dat desniettegenstaande van Christelijke zijde nog niets hoegenaamd wordt gedaan voor het Middelbaar Onderwijs, zit eenerzijds wellicht wel eenigermate hierin, dat er in de Residentie I iet de samenwerking is, die er behoorde te tijn, maar daarnaast in de omstandigheid, dat er blijkbaar, niet alleen in Den Haag, maar over 't algemeen, nog niet het rechte besef is van het gevaar, hetwelk voor ons volk gelegen }s in het zoogenaamd neutraal Middelbaar Onderwijs, waarvan toch niet ten onrechte wel eens gezegd is, dat het is het bederf van onze kinderen.

Het is zeer te hopen, dat het inzicht in de noodzakelijkheid van het oprichten van Christelijke scholen voor middelbaar onderwijs krachtig en snel moge toenemen, opdat — het werd niet zoo lang geleden in deze rubriek reeds gezegd, maar het kan geen kwaad, het nogmaals te zeggen — tal van vereenigiogen in ons land gereed zijn met haar voorbereidenden arbeid, tegen het oogenblik, dat het thans aanhangig wetsontwerp tot subsidieering van het bijzonder middelbaar onderwijs, tot wet verheven is en de oprichting van Christelijke hoogere burgerscholen mogelijk maakt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen