Onder de stellingen,

Onder de stellingen, die op de samen komst der vrijzinnige Hervormde predikanten (wel te onderscheiden van de moderne theologen) verdedigd zullen worden, komt ook de volgende voor:

Wat kan en moet ei wofden gedaan om zooveel mogelijk onschadelijk te maken het dreigend gevaar, dat onze moderne (vrijzinnige) studenten hunne academische opleiding uitsluitend van orthodoxe professoren zuUen ontvangen?

We zijn benieuwd te hooreii, wat de inleider, de heer J. S. Sïnninghe Damsté, van deze stelling zeggen zal.

De tijd ligt nóg niet zoo heel ver achter ons, dat de vrijzinnigen er volstrekt geen dreigend gevaar in zagen, dat orthodoxe studenten te Leiden hun opleiding uitsluitend van moderne professoren ontvingen.

Het heette toen, dat dè vraag niet was, of de professoren modern of orthodox waren, maar of ze wetenschappelijk waren De studenten moesten niet gedrild en afge­ r richt worden naar een bepaalde.dogmatiek, maar ze behoorden vrij en zelfstandig te n leeren kiezen. Juist dat was het onderscheid met de seminariatische opleiding, dat men aan de Universiteit de studenten tot zelfstandige denkers ontwikkelde. En als er soms geklaagd werd door orthodoxe ouders, dat een opleiding bij uitsluitend moderne profsssoren gevaarlijk was, en men aandrong om te Leiden toch ook een vertegenwoordiger der orthodoxie te hebben, werd over zulk een bekrotnpenhesd van opvatticg miaachtsad de schouders opgehaald. Waren Dr. A. Kuyper en Dr. H. Bavinck dan toch ook geea ieerlïngen geweest van het moderne Ldden ?

Thans, nu de hekken verhangen zijn en de toekomst niet zoo ver meer is, dat de modernen onder de theologische professoren maar zeer weinig aanhangers meer hebben zullen, zijn da oogen plotseling voor dit dreigende gevaar van een „eenzijdige opleiding" opengegaan. Men gaat reeds maatregelen beramen om dit gevaar onschadelijk te maken. Misschien besluit men wel, een eeE Vrije Universiteit op modernen grondslag op te richten of wil men het met aanvullingsprofessoren probeeren.

Te bevreemden behoeft dit verschijnsel echter niet, want de gang der historie is altijd dezelfde geweest.

Zoolang de Remonstranten door de libei tijnsche regenten begunstigd werden, heeft niemand meer dan zij voor het recht der Overheid gepleit om in kerkelijke zaken heerschend op te treden. Wrenboogaert schreef over het Recht der Overheid in kerkelijke zaken en Hugo de Groot hield zijn beroemd pleidooi voor de Vroomheid van Hollands Staten.

Maar nauwelijks had Prins Maurits de wet verzet en waren de Calvinisten op het kussen gekomen, of de Remonstranten ondervonden op hun beurt, hoe knellend het juk van de Orerheidsinmenging zijn kan. Nu werden zij op hun beurt van hun ambt ontzet en gebannen. En toen verkondigden de Remonstranten om het luidst, dat de Oi^erheid zich in de zaken der Religie niet had te mengen en heette de O (^erheidsbemoeiing een ondragelijke tyraanie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen