Buitenland.

Duitschland, Benoeming van een rechtzinnig hoogleeraar.

Wij deelden reeds mede, dat de Duitsche regeering bij de benoeming van professoren in de Godgeleerdhei i bij beurten rechtzinnigen en liberalen of modernen benoemt. Dit stelsel bevre digt de rechtzinnigen evenmin als de liberalen. De laatsten beweren, dat er bij de b noeming van hoogleeraaren alleen gelet moet worden op wetenschappelijkheid, en wetenschappelijfeheid is natuurlijk bijna alleen bij hen te vinden. De eersten kunnen er geen vrede mede hebben, dat de opleiding van aanstaande dienaren des Woords voor de helft aan mannen toevertrouwd wordt, die de belijdenis der Kerk niet deelen. Geen wonder dat bij elke benoeming van een professor in de Theologie, critiek van den eenen of van den anderen kant wordt uitgeoefend.

Zoo hebben de modernen zeer getoornd tegen de beroeping van den predikant Friedrich Mahlerz van Frankfort a. M, , die bekend staat èn als een wetenschappelijk man èn als degelijk herder zijner kudde, en dit als opvolger van den hoogleeraar Kleinett. Men had verwacht dat pro fessor Simons ds catheder in de praktische Theologie zou verleend zijn, maar de regeering benoemde Mahlerz. Deze was een vriend van den helaas gestorven Dr. A. Siöcker, een man, die zooveel gedaan heett om de inzinking van de Kerk des Heeren, vooral in Berlijn, te stuiten, de stichter van de bekende „Stadt-Mission." Een vriend en geestverwant van den door zoovelen fel bestreden Stöcker als opvolger van den liberalen hoogleeraar Kleinert, benoemd te zien, is voor menigeen te erg. Zal'de regeering in deze richting voortgaan? Of wordt er wel licht straks voor een „positief" hoogleeraar een moderne benoemd? Wij vree jen het laatste.

Frankrijk. Uit de Unie der Vrije Kerken,

Sedert een 60-tal jaren bestaat in Frankrijk een Unie van Vrije Evangelische Kerken,

Op de officieuse synode van 1848 had de predikant der Geref, Staatskerk Fnd, Monod, verlangd, dat de kerk een dogmatischen grondslag als regel voor de leer zou aannemen. Toen dit werd afgeslagen, trad hij uit het kerkverband en vormde een van den Staat onafhankelijke kerk, uit welke, door vereeniging met andere vrije gemeenten, de „Union des églises évangéliques" geboren werd. De leiders dezer kerk waren V, de Pressensé en zijn zoon Ed, dePressensé, Rosseeuw, St, Hilaire, Armand Delille, Bersier en anderen. Een 50-tal kerken heeft zich onder de banier der Unie vereenigd.

Na een bestaan van 60 jaar is er in den boezem der Unie een strijd ontstaan, waaruit blijkt dat men weer voor hetzelfde geval staat als ini848. Te Sainte Foy werd in het laatst van April de generale synode der vrije kerken gehouden, waarop men vreesde dat het tot een breuk komen zou tusschen orthodoxen en liberalen. Dit is echter niet geschied. De orthodoxen stelden voor, dat allen die lid der kerk wilden worden, een geloofsbelijdenis zouden onderschrijven. De liberalen gaven toe, en zoo werd in de belijdenis o. a. de volgende verklaring opgenomen: „De liefde Gods bestaat niet daarin, dat wij God lief gehad hebben, maar dat God ons lief gehad heeft, Zijn Zoon tot een offer der verzoening voor on? e zonden zendende. Door het geloof vereenigen wij ons met Jezus den Christus, den Zoon Gods, den Heiland, in welken de volheid der Godheid woont. Door Zijn heilig leven, door het verlossende offer aan het kruis, door Zijn glorierijke opstanding heeft Hij ons den vrede verworven en de gemeenschap met den hemelschen Vader. Hij is de levende, Die altijd door redt door Zijn voortdurenden invloed op de zielen en in de wereld. Wij willen ons aan Hem, onzen Meester en Koning, overgeven. Hem dienen is den persoon onzer Broeders met de kracht en de vreugde van den Heiligen Geest, en wij willen door den stïijd tegen het egoïsme, de ongerechtigheid en tegen alle vormen waarin de zonde zich openbaart, arbeiden voor de komst van Zijn rijk op aarde en wachten op de verschijning Zijner heerlijkheid en op den dag, - waaiin God alles in allen zijn zal, "

Aan deze formule hebben allen hunne goedkeuring geschonken. Maar wij vragen: zouden de rechtzinnigen niet beter gedaan hebben, zich te voegen bij die kerken die na de scheiding van kerk en staat vrij geworden zijn en die de Declaration de Foi van den hoogleeraar Bois, in 1872 door de generale synode aangenomen, aanvaarden als accoord voor kerkelijke gemeenschap? Dan hadden zich de liberalen kunnen aansluiten bij hunne geestverwanten die vroeger tot de Gereformeerde Staatskerk hebben behoord, doch nu de band die hunne gemeenschappen met den Staat verbond, is verbroken, zich afzonderlijk hebben georganiseerd. Deze oplossing zou o. i. beter zijn, dan een aanvaarden van een formule, waarvan men weet dat menigeen haar niet kan onderschrijven,

Japan. Godsdienst-onderwijs op de scholen. De Zending,

Terwijl in Frankrijk het Godsdienst-onderwijs uit de openbare school verbannen werd, om vervangen te worden door de zedeleer, en in Duitschland niet alleen de sociaal democraten, maar ook de onderwijzers van Bremen, de Goethe bond, de vereeniging van „de vrienden der ethische cultuur", de Monisten-bond, de Duitsche vrijdenkersbond enz. enz., eischen dat het Godsdienstonderwijs van de school zal worden verwijderd, is in Japan door den minister van onderwijs een woord gesproken, waaruit blijkt dat deze bewindvoerder er anders over denkt.

In de scholen van Japan wordt onderwijs [in de zedekunde gegeven, Godsdienstonderwijs was er buiten gesloten. Doch nu heeft de minister van onderwijs in een officieel stuk openlijk uitgesproken dat het onderwijs in de zedeleer, dat tot hiertoe in de regeeringsscholen gegeven werd, gebleken is onvoldoende te zijn en het doel, een zedelijke opvoeding te geven, niet bereikt heeft. Het is te begrijpen dat deze Aj».ii|i""Uii|"ii< iPiLJL, n.iJi"y 'M! openlijke verklaring in de Japansche pers, in paedagogische vereenigingen, enz. druk besproken is. Verblijdend is het te kunnen constateeren, c'at men met weinig uitzonderingen den minister bijvalt, en algemeen inziet dat met het oog op zeer treurige toestanden op zedelijk gebied, iets meer dan het onderwijs in de zedekunde noodig is en dat daarom Godsdienstonderwijs, hetzij in Boedhistiscben of in Christelijken zin, op de scholen behoort ingevoerd te worden.

Men verlangt in vele christelijke landen van Europa, dat het onderwijs in de religie van de overheidsscholen gebannen worde, en in een heidensch land als Japan geeft men toe, dat de Godsdienstlooze school fiasco heeft gemaakt.

In Juli kan de Protestantsche zending in Japan gedachtenis vieren, dat zij voor een halve eeuw haar arbeid in dit land begon. Eerst was Japan alleen voor Nederlanders toegankelijk; nadat in 1854 door een reeks van verdragen met Amerika, Engeland en andere landen, de tot hiertoe geheel gesloten deuren op een kier waren gezet, kwamen in Juli 1859 de eerste Protestantsche zendelingen in Japan. Het waren missionairs van verschillende Amerikaansche kerken, die later door zendelingen van Engelsche kerken gevolgd werden. In 1884 begon de Duitsche Allgem. Evang. protestantische Missionsverein in Japan te arbeiden. In het jaar '80 maakte het Evangelie in Japan zulke vorderingen, dat men er al van droomde dat in 25 jaar het land gechristianiseerd zou zijn. Doch hoe ver is het daar tegenwoordig nog van daan! In ettelijke jaren is Japan een moderne staat geworden, met welken de Europeesche machten ter dege hebben te rekenen. Daardoor heeft bij de groote massa van het volk de gedachte postgevat, dat men de beschaving der Christelijke volken kon overnemen, zonder het Christendom aan te nemen.

Daarbij komt, dat atheïstische en materialistische leerlingen vooral bij de groote meerderheid van de siudeerende jongelingschap ingang vonden. Het Christendom is desniettegenstaande een macht in Japan geworden, al maken zijne aanhangers — ongeveer 50000 Protestanten, 60, 000 Roomschen en 30, 000 Grieksch orthodoxen — slechts een derde percent van de bevolking uit, In den Japanschen Rijksdag hebben 14 Christenen zitting, en vele belijders des Heeren bekleeden hooge ambten.

Het sterke nationale bewustzijn en het streven om' zich van alle vreemde invloeden vrij te maken, treedt ook in de Christelijke kerken van Japan steeds meer op den voorgrond. Het gevolg daarvan is, dat een reeks Christelijke kerken, iwaarvan de leden Jipanneezen zijn, geheel zelfstandig werken, dat wil zeggen: zij hebben den zendelingen te kennen gegeven, dat zij^^et voortaan zonder hun diensten wel zouden stellen. De tijd zal moeten leeren of zij daarvoor reeds rijp waren. Kenners van Japansche toestanden bewezen echter, dat Japan alleen voor het Christendom kan gewonnen worden — niet door Europeanen of Amerikanen - maar, door Japanneezen. Doch de eerste kerken moeten a'tijd door zendelingen van buiten gesticht worden; daarna behoeven zij nog langen tijd de leiding der missionaire dienaars, voordat zij aan hun land het Evangelie kunnen brengen. Wij zouden het beter geacht nebben, dat de missionaire dienaars tot de door hen gestichte gemeenten hadden gezegd: „Wij gaan heen, want gij kunt u zelve helpen", aan dat nu de bekeerde Japanneezen tot hen, die hun het Evangelie verkondigden, spraken: gij kunt wel vertrekken; wij hebben u niet meer van noode."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen