Voor Kinderen.

DE GELEERDE SMID.

I.

ZIJN JEUGD.

In Connecticut, een der kleinste Staten van de Unie, wcosde ruim drie uur van de hoofdstad, Hartford, op een kleine boerderij een man, die bij het bearbeiden van zijn grond nog een vak uitoeferde, dat hem tot zitten dwong, n.l. het schoenmaken. Was hij eerst boerenknecht geweest, daarna schoenmaker of omgekeerd? 'k Zou het u niet kunnen zeggen; maar om zijn groot gezin te verzorgen, behoefde hij weieenige bijverdiensten in de maanden als de akkerbouw geheel stil staat.

Burritt, zoo heette de boer-schoenmaker, kreeg op 8 Dec. 1810 bij zijn 9 kinderen nog een zoontje, dat naar Elihu, den jongsten van Jobs vrienden, werd genoemd. Dit jongsken had een ouderen broer, die ook een bijbelschen naam droeg en wel Eliza; en hun zusters deden evenzoo onwillekeurig aan personen uit het O. T. denkt D. Vader Burritt gaf zijn kinderen zulke namen m; t den wenseh, dat zij bun ontslapen, vromen naamgenooten mochten gelijken; want Burritt vreesde God en voedde met zijn trouwe gade, Sara, hun kinderen recht Christelijk op.

Niet ver vm een kerkje stond de nette, hoogst eenvoudige woning waarin Elihu 't levenslicht zag; reeds als knaapje van 5 jaar vond hij het heerlijk des Zondags mee ter kerk te gaan; en thuisgekome!, te helpen om stoelen, krukjes en banken aan te dragen voor ouden of zwakken, die tusschen kerktijd van vader Burritts gastvrijheid gebruik maakten om bij hem uit te rusten.

De winters zijn in dit deel der Vereenigde Staten lang en streng en Elihu verhaalde in later tijd, dat zijn vader hem prees, omdat hij zoo goed een balven cirkel kon vormen om 't knappende haardvuur. Hij vertelde dan tevens: „Mijn vader leidde zelf de armsten en onwetendsten naar de beste plaatsen, met een beleefdheid, ais waren zij deftige of geleerde bezoekers. Toen ik hem eens naar de reden van die handelwijs vroeg, sloeg hij den huisbijbel open bij Mattheus 25 en wees mij het 45e vers.

Geregeld ging Elihu's vader (niet van den Elihu mt het boek Job) naar de markt om zijn voortbrengselen te verkoopen; hetzij die welke op den akket gewassen of die welke door hem, op zijn driestal zittend, vervaardigd waren. Dan kocht hij eeaige versnaperingen voor de zijnen en voor zieken van wie hij onlangs in zijn dorpje gehoord had. Om de laatsten te bezoeken maakte hij menigmaal een omweg, die zijn 3 uur loopen tot 4 of 4I/2 deden uitdijen; maar hij achtte zich ruim beloond voor zijn moeite, als de zieke of lijdende hem voor deze verkwikking mét een glimlach dankte.

Moeder Bartitt dacht er al net zoo over. Om haar kinderen te gewennen steeds vriendelijk armen, hulpbehoevenden of gebrekkigen te bejegenen, had zij de gewoonte aangenomen, zulke menschen door haar kinderen met oom of tante te laten aanspreken; „Dan weet ge des te beter Eliza, Ruth, Magdalena en Elihu, (deze was de jongste) dat we door den Heer geroepen worden om alle menschen als broeders of bloedverwanten te beschouwen èo te behandelen."

Elihu zei later dikwijls: „Moeder was, naden Heer Jezus onze allerbeste vriend! i) Geen wonder, dat liefde tot onze naasten ons een vanzeltsheid scheen."

Tot groote droefheid van allen, en zeker tot groot gemis voor den jongste, overleed de boerschoenmaker, toen Etihu pas 12 jaar telde. Zijn bloedverwanten verhalen, dat de jongste zoon met groot geduld en teederheid zijn moeder hielp om den lijdenden vader te verzorgen; zelfs halve nachten zat Elihu op bij zijn vader en dat menigmaal na een dag van zwaar werk op het veld of in het woud. Als hij Vader maar kon helpen en Moeders taak verlichten, vroeg hij naar slaap noch spijs."

Zijn buitengewone leerlust openbaarde zich eerst omstreeks zijn 15e jaar; voor dien leeftijd scheen hij een gewoon kind. Maar na dien tijd verteerde hem de begeerte om te leeren; zijn dorst naar kennis bleek onleschbaarj daar hij slechts weinige boeken in zijn omgeving vond en niet spoedig meer boeken in ziju bezit kon krijgen, besloot hij een ambacht te gaanleeren; verstond hij grondig een vak, dan kon hij meer geld verdienen dan door zich bij de boeren en grondbezitters van den omlrek te verhuren. Élihu, een flinke, krachtige jongeling van even i6 jaar, vond weldra in den staat Georgia, waarheen zijn bioeder Eliza getogen was, een plaats in een groote smederij. Als leerling kreeg hij kost en inwoning en mocht in zijn vrije uren door extra werk iets verdienen. Met alle macht legde Elihu zich op zijn ambacht toe; hij bleek een zeer krachtig gestel te hebben en zóo kon hij behalve voor overweiken, waarmee hij wat verdiende, nog bovendien tijd vinden om te lezen of beter gezegd om te leeren... !

Reeds in dien tijd toonden vele inwo ners van de Noordelijkf! Staten hun grooten afkeer van de slavernij en Eliza, die het hiermede geheel eens was, sprak zijn meening zoo openlijk uit, dat hem geraden werd den staat Georgia te verlaten en weer paar het Noorden te trekken. Hij keerde naar Connecticut terug en begon in zijn geboorteplaats een school. Toen Elihu's leerjaren eindigden, en hij 21 jaren telde, ging hij te Hartford, de hoofdstad van Connecticut, op raad van zijn broeder Eliza en in diens gezelschap, gedurende een halfjaar asn de hoogeschool dier stad studeeren.

i) In het Engelsch is het woord vriend (friend) zoowel mannelijk als vrouwelijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen