Buitenland.

Fraokriyk. Het Sillonisme deeld.

De paus heeft het „Sillonisme" veroordeeld. Voor een tiental jaren werd een bond van Fransche mannen gevormd, die zich met voorliefde wendden tot de werklieden en de lagere volksklasse; die de religie als dé richtsnoer voor alle handelingen verklaarden, en daarbij streefden naar verbetering van sociale verhoudingen. Paus Leo XIII moedigde deze vereeniging aan. Zij bloeide en telde ten slotte een Sooo leden, meest jongere menschen. Haar orgaan was Le Sillon, Om de beweging nog meer uit te breiden, richtte haar leider, Mare Sangnier, een gewezen ofhcier en trouw lid der Roomsche kerk, een dagblad op, getiteld; La Dêniocraüe, dat door een groot kapifail gesteund, de denkbeelden van Le Sillon in breeder kring zou uitdragen. Sangnier en zijn medestanders verklaarden echter, dat zij hunne democratische beginselen aan die der Fransche revolutie ont leend hadden, en dat zij de droits de l'homme (de rechten van den mensch) met de Roomsche leer wilden laten samensmelten.

Toen deze verklaring gegeven was, werd door de Fransche clericalen alles gedaan wat in hun vermogen was, om het Sillonisme van de baan te schuiven. De paus rond in het begin van September een rondgaand schrijven aan de Fransche bisschoppen, waarin hij het Sillonisme veroordeelde en betoogde, dat zijn stichters bij hun jeugdig enthousiasme, niet genoeg gewapend waren met historische keosis, r< aet gezonde wijsbegeerte en onvetwrikbare theologie, om zich zonder gevaar te kunnen wagen aan de oplossing van de moeielijke sociale vraagstukken.

Het pauselijk schrijven verwijt dan de Sillonisten, dat zij zich van de kerkelijke leiding hebben losgemaakt, om tot de slotsom te komen, dat zij een werk van revolutie en anarchie drijven.

De paus wil echter de beweging niet met wortel en tak uitgeroeid zien; hij verlangt daarom, dat de vereeniging als een geheel zal ophouden te bestaan, en dat de Sillon zich in zooveel groepen zal verdeelen als er bisdommen in Frankrijk gevonden worden. Deze „Sillöns Catholiques" worden dan oi der ieiÜDg van den bisschop gesteld, Den geestelijken wordt verboden lid dier vereenigingen te zijn, want de priesterlijke militie behoort boven de vereenigingen van leeken te staan, al mochten deze ook zeer nuttig en van den besten geest bezield zijn.

Dat de paus den revolutionairen grondslag van het Sillonisme veroordeelt, is zijn recht en plicht. Wij doen dit evenzeer. Maar wanneer het hoofd der Roomsche kerk verder gaat, en zich tegen het beginsel van „soavrereiniteit in eigen kring" schrap zet, en ingrijpt om eene vereeniging die een sociaal dosl n»jiagt, zoo goed als op te heffen, dan verklaren wij dit voor een uitvloeisel van de Roomsche gedachte, dat de kerk des Heeren op elk terrein des levens behoort te heerschen, waardoor de vrijheid van een Christenmenscb aangerand wordt,

I^aat ons hieraan toevoegen, dat de ziel van het Sillonisme, Sangnier, zich aan den paus onderworpen heeft, In zekere kringen had men reeds er op gerekend, dat hij zich verzetten zou, doch hij fcbreef: „Ik betreur het niet dat ik voor mijn geloof lijden moet, en hoop dat God bet offer van mijn lijden zal aannemen, "

Noord-Amerika. 2ion-City verkocht. Omtrent het lot van de door John Dowie gestichte Zion-stad, geeft het Appemeller Sonntagsblatt van 3 September eecige madedeelingen. Men herinnert zich hoe in 1906 de Amerikaansche „propheet" Dowie, die zich Elia III noemde, door Zwitserland toog, om geld te vergaderen voor bet stichten en instandhouden van de ideale toekoms^stad Zion-City, Hij hield toespraken te Züdch, Bern, Geneve en Lausanne, waarbij hij de schoonheid van de „Godsstad, " die in Amerika, niet ver van Chicago, in den staat Illinois verrijzen zon, hoog verhief; het ecu een stad worden zonder alcohol, zonder irarkensvleesch, zonder arts en zonder apotheek, waar de hartstochten gebreideld en ds misdaden buitengesloten zouden worden. Ia Zurich had hij goed succes. Er was een kring die hem duizenden francs toevertroundf; er werden heel wat aandeelen genomen, Düwie reisde hierop aaar Daitschland, bearbeidde nog andere landen, en keerde toen naaf de nieuwe wereld 'erug, om „Zion-Cily" te organiseeren, In Zurich bleef een secretariaat voor zijn stad werkzaam, dat jaarlijks ongeveer 50, 000 francs voor de Christian Catholic Apostolic Church zond; in het geheel werd uit Zwitserland ongeveer vijf tonnen gouds aan Oowie toevertrouwd.

Na diens dood, ja reeds tijdens zijn ziekte, traden drie „propheten" op, om zich van de 'egeering der stad meester te maken. £r vormden zich daardoor drie partijen, die eikander, ook in de per5, op bet vinnigst bestreden. Advocaten traden voor de partijen op, en duitenden werden aan gerechts!; osten betaald. Het geld dat de stichting der stad gekost had, zou daardoor geheel verslonden zijn, indien niet een der „propheten, " met name Olliver, den aandeelhouders had voorgesteld de stad te verkoopen. Een bankiershuis te Chicago bood voor de stad 700.000 dollars, Olliver nam aan 900, 000 dollars voor de stad te betalen, maar dan moest die som in termijnen die over 15 jaar liepen, kunnen voldaan worden. De meerderheid der aandeelhouders besloot het bod van 700, 000 dollars, betaalbaar op i Oc: ober, aan te nemen, dat is 12 a 13 pCr, van het bedrag dat voor de aandeelen gestort was. Of men m Ztvitserland het geld van de bank reeds ontvangen heeft, vernamen wij niet. Ais alles goed gaat, dan komt er van dé / 500 000 die men in Zwitserland aan Dowie toevertrouwde, ongeveer f 63, 000 terecht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen