Vereenigingsleven.

VARIA.

Wie een rubriek als deze te verzorgen heeft, kan zich vaak niet aan den indruk van groote dankbaarheid onttrekken, gewekt door de verschillende verslagen, welke spreken van allerlei Christelijken arbeid, die m de meest onderscheiden vormen verricht wordt om 's-Heeren wil.

Niet, dat er eenige reden zou zijn om zich met een „och, we doen al zooveel' van aanvragen om steun voor ouden of nieuwen arbeid te mogen en te kunnen afmaken, want als men denkt aan het bekende woord, dat eens geschreven werd onder een afbeelding van den lijdenden Christus: „Dit deed ik voor u; wat doet gij voor Mij ? " — dan voelt men wel, dat hetgeen in Christelijken kring gedaan wordt, misschien meer moge zijn dan wat de wereld doet, maar dat er nog in mecigerlei opzicht een tekortschieten is in offervaardigheid en bereidwilligheid.

Wie zich hiervan overtuigen wil, behoeft slechts nategaan hoeveel vereenigingen voor Christelijken arbeid er niet zijn, die niet vooruit kunnen omdat er het noodige geld niet is. Intusschen vinden we ditmaal zoodanige vereenigingen niet op onzen weg, maar wenschec we, ïij het vluchtig, iets te zeggen van verschillende arbeidskringen, die wel bij voortduring diingend steun behoeven, maar waarin tot dusver toch krachtig kon doorgewerkt worden.

In de eerste plaats ligt vo.> r ons het verslag over igro van de VEREENIGIKG „VACANTIE BUITEN", die kinderijes uit de steden, welke om gezondheidsredenen in den zomer een verblijf van een paar weken in de buitenlucht noodig hebben, uitzendt. Zijn we over 't algemeen geen leer groote voorstanders van het uitzendings systeem, waarbij kinderen zoo licht ontwend worden aan of althans ontevreden gemaakt worden met de omgeving, waarin ze straks toch weer moeten terugkeeren, tegen „VacantieBaiten" kan geen paedagogisch bezwaar rijzen, omdat deze vereeniging de zaak zóó inkleedt, dat van die ontwenning of ontevredenheid al heel weinig sprake kan zijc; terwijl aan den anderen kant alle mogelijke maatregelen genomen worden, die voorkomen kunnen, dat de gezinnen, welke een of meer stadskinderijes opnemen, van hen ook maar eenig ongerief of eenige onaangenaamheid ondervinden.

Het is ongetwijfeld aan haar voortreffelijke methode van handelen te danken, dat de vereeniging met veel succes kan arbeiden:133 kinderen werden in 1910 uitgetonden, en er vielen zoo goed als geen klachten over gedrag of wat dan ook. Vandaar, dat met vrijmoedigheid „buiten"-wonende gezinnen, welke gelegenheid hebben om één of meer kinderen in den vacantietijd 3 a 4 weken kosteloos optenemen, kunnen worden uitgenoodigd zich daartoe bereid te verklaren, en in dien geest een mededeeling te doen aan den secretaris der vereeniging, den heer G. Muijs, ie Hugo de Grootstraat 8 te Amsterdam. Men kan dit gerust doen zonder bevreesd te zijn, dat men kinderen krijgt, wier gezondheidstoestand eenigen hinder zou kunnen veroorzaken, want daartegen wordt door aan de uitzending vooruitgaande keuring gewaakt.

Van geheel anderen aard dan die van „Vacantie Buiten" is de werkkring van de predikanten onzer Geref. Kerken, die iederen tomer een paar weken uittrekken vcot den ARBEID TE LERWICK IN HET BELANG VAN ONZE NEDERLANDSCHE VISSCHERS. Spraken we boven van arbeid tot lichamelijk weizijn, deze is er een, die zich richt op geestelijk welzijn, en die daarom als zoodanig hooger staat. Gelijk echter „Vacantie Buiten" de geestelijke belangen niet uit het oog verliest, zoo rekent de arbeid te Lerwick ook met de lichamelijke belangen der visschers, welke zij ter geestelijke bearbeiding onder het bereik kan krijgen.

Het is zeer verblijdend, dat de arbeid der uitgaande Gercf. predikanten te Lerwick steeds bijzonder gezegend wordt, op zoodanige wijse zelfs, dat er zeer aanmerkelijke verbeteriü^g vali waartenemen in het gedrag der Nederlandsche visschers, die bijdebecoikingder havenplaatsen, waar zij binnenvafllen, hoe langer hoe betei taken aassgeschreven. Wie zich de moeite geeft, de zeer interessante verslagen te volgen, die over desen arbeid geschreven worden, zal ook bemerken, dat dezelve ter plaatse zeer wordt gewaardeerd en den Nederlandschen naam in het buitenland eete aandoet; wat ook geea onbeduidende zaak is.

Binnen zeer kort gaan weer een paar predikanten naar Lerwick. Wie voor bun arbeid iets geven wil, hetzij in geld, in boeken, in koffie, of in wat dan ook, baaste zich het te zenden aan den heer penningmeester S. T. Goslinga te Schiedam.

De arbeidskringen, die we verder vermelden willeir, lijn van ouderen datum dan de twee eerstgenoemde. „EtrooKiA" toch, de STICHTING VOOR LIJDERS AAN CHRONISCHE EN ACUTE ZIEKTEN te Rotterdam, mocht reeds haar 2 ie jaarverslag in het licht geven. Is dit op zich zelf reeds een voorrecht, het voorrecht is te grooter, omdat dit verslag „biedt wederom rijke stof om de goedertierenheden des Heeren te vermelden" zooals men in den aanhef lezen kan. „Eadokia" is een oude bekende, en een goede oude bekende, een stichting, die zich geen plaats meer behoeft te veroveren in de harten van ons Gereformeerde volk, maar die plaats reeds sedeit lang inneemt, en met recht vanwege al het goede, dat zij tot heil der lijdenden heeft mogen doen. Hoezeer de arbeid der stichting gewaardeerd wordt, kan wel afgemeten worden aan de groote verbouwing, die „Eudokia" heeft moeten ondergaan en waarmede verleden jaar een aanvang gemaakt kon worden. Gelukkig hebben we hier dan ook niet te doen met een noodlijdende vereeniging, al} heeft zij dringend de hulp en den steun noodig, die haar tot dusver zoo van alle kanten verleend zijn geworden. Mogen deze huip en steun ook vooitaan niet ontbreken!

Nog oudere bekenden, en zeker niet minder goede vrienden, iiju ia onzen Christelijken kring DE GESTICHTEN „BETHEL" EN „STEENBEEK" TE ZETTEN. Oude bekenden zijn ook deze inrichtingen ; immers liggen voor ons van het gesticht „Bethel" hst acht-en-veertigste en van het asyl „Steenbeek" het drie-en-zestigste jiarverslag. Maar zouden het tevens ook geen zéér goede vrienden zijn, deze onder de hoofdleiding van den grooten philanthroop, den president-directeur der Heldring-gestichten, Ds. Pierson, staande huizen, die onder zijn leiding doot 's Heeren gunste met uitnemenden zegen hebben gewerkt en nog aldus werken? De verslagen ook over het vorig jaar getuigen wel van zeer moeitevoUen arbeid, die veel toewijding, veel belangelooze liefde, bovenal veel geloof en Godsvertrouwen eischte, maar ze spreken ook van veel heerlijke vruchten van dien arbeid. Moge God deze inrichtingen nog lang tot grooten zegen stellen.

Moeilijk kunnen we den naam van Ds Pierson vermelden in deze rubriek, zonder te spreken, zij het een enkel woord, van de zoogenaamde ZEDELIJKHEIDSWET, die de vorige week ook door de Eerste Kamer is aangenomen geworden en die nu straks wel door de koninklijke sanctie van ontwerp tot wet zal worden gemaakt. De aanneming van dit wetsontwerp is de kroon op veel arbeid, die op het gebied van het vereenigingsleven is verricht, met name op den arbeid van den ouden Christen in Zetten, die in het geloof zijn gansche leven gewijd heeft aan het behotiden van wat dreigde te vallen, aan het weeroprichten van wat reeds gestruikeld of gevallen was. Past ook hier, naast grooten dank aan God, een woord van hulde aan Mr. Regout, den talentvollen Minister van Justitie, voor het beleid, den ijver, de bekwaamneid en de toewijding, te dezer zake getoond, niet minder is hier op zijn plaats een woord van waardeeting voor dea »rbeid der vereeni­ gingen, die de totstandkoming der wel sedert lang hebben bevorderd, een woord van waardeermg vooral aan het adres van Ds. Pierson te Zetten, wiens naam — van wege zijn voortreffelijken arbeid — tot ver in de toekomst met eere zal worden vermeld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen