Voor Kinderen.

GELOOF EN MOED.

XII.

VOORBEREIDING.

Een paar dagen had Gilpin bij den landman Holmes vertoefd, toen de dag aanbrak, waarop de samenkomt in de schuur zou plaats hebben. De leeiaar had op zijn rondreis allen die hij bezocht genoodigd daar te komen, en Holmes zorgde dat zij die het verder weten moesten, bericht ontvingen.

Op den bepaalden middag was een geheele schaar bijeen, zoodat de schuur, hoe groot ook, nauwelijks allen kon bevatten. Daar waren mannen en vrouwen van zeer verschillenden leeftijd; kinderen zag men maar weinige, wijl voor de meeste dezer in dit j targetij de wandeling wat moeilijk was. Naar de kleeding te oordeelen, kon men ook hier zeggen: niet vele rijken, niet vele edelen. Dat was trouwens geen wonder, want waartoe zouden edelen zich hier gevestigd hebben ?

De dominee was hier blijkbaar onder goede vrienden. Toen hij binnentrad, kwamen mannen en vrouwen op hem toe om hem de hand te drukken. Zeker waren de meesten goede bekenden voor hem. De lieden begrepen het, hoeveel moeite hij, en dat zonder het verplicht te zijn, zich voor hen getroostte en stelden dat op prijs. Want wel was er ook in dat deel van Northumberland een leeraar die voor de gemeente aldaar te zorgen had, maar in die tijden, nu de Hervorming pas zoo kort geleden was doorgedrongen, had men nog veel niet kunnen regelen, en kwam de leeraar maar hoogst zelden. Gilpins hulp werd dus met dank aanvaard, en hij zelf kon in Durham wel een plaatsvervanger vinden voor eenige weken. Dit kostte wel weer geld, maar dat had hij gaarne voor iets goeds over.

Nadat er gebeden was, begon een zoogenaamd geloofsonderzoek, dat in die tijden meer gebruikelijk en ook ver van onnoodig was. De leeraar ondervroeg zijn hoorders omtrent hun kennis van den mhoud der Schrift, de geloofsartikelen, de wet en meer wat wij op de catechisatie leeren, die daar echter toen niet

bestond. Dat het ondercoek meeviel, dmfik niet zeggen. Dat was trouwens ook geen wonder, bij de weinige gelegenheid om onderwezen te worden en het groote gebrek aan bijbels. Daarbij konden velen der aanwezigen niet lezen. Toch vond Gilpin reden om velen te bestraffen, dat zij zoo weinig gevorderd waren sinds zijn laatste bezoek. Hij wist wel, dat bij menigeen de rechte lu^ ontbrak. Dit was ook merkbaar, toen hij ten slotte een korte rede hield, om allen te vermanen tot een rustig, godzalig leven. Vooral waatschuwde hij tegen het vele onderlinge twisten en het drinken van sterken drank, waaruit zooveel ellende voortkwam. Hoe de boer en de boerin, bij welke hij het laatst vertotfd had, hieronder te moede waren, is wel te begriipen.

Ten slotte wees Gilpin zijn hoorders op de beteekenis van het Kerstfeest, dat over eenige dagpn zou gevierd worden. Hij zei het hun, hoe die vierirg maar niet alleen daarin bestond, dat zij eeu paar maal ter kerk kwamen, nu er weer eens diecst zou zijn, maar wees vooral op de groote gebeurtenis die het Kerstfeest ons her innert. Ciiristus, zoo zeide hij, is voor ons in de wereld gekomen; Hij die rijk was is om ouzentwil arm gewonden, opdat hij velen rijk maken zou. En hij wekte zijn hoorders op tot geloof in het Kindeke, te Bethlehem geboren. Ook vergat hij niet er tegen te waarschuwen, dat men van het Kerstfeest een meer heidensch dan Christelijk vreugdefesst zou maken, gelijk in Engelaed vaak placht te geschieden, ja, ook nu nog wel.

De volgende dagen tot Kerstfeest waren voor onzeii leeraar recht drukke. Want de lieden uit den omtrek, die allen veel van hem hielden, namen de gelegenheid waar, den dominee op te zoeken, wat slechts zelden mogelijk was. Met den leeraar werd dan alles en allerlei besproken en dan vond deze telkens aanleiding om de lieden te wijzen op den grooten en heerlijken vriend van zondaren. Wiens komst in het vleesch men weldra zou gedenken. Maar ook over velerlei tijdelijke belangen werd gepraat, vooral door de minderbedeelden. De een had een slecht jaar gehad, de ander een koe verloren, de derde behoefde warme kleeren in dit koude jaargetij j kortom, al had de leeraar schatten bij zich gedragen, hij zou er hier raad mee geweten hebben. Wie waarlijk in nood zat, werd niet ledig weggezonden, en toen eindelijk het Kerstfeest aanbrak, en Gilpin de rekening eens opmaakte, bleek hem, dat hij ver over de driehonderd gulden had uitgegeven! Meer dan de helft had Holmes hém voor zoolang geleend. Driehonderd gulden was in dien tijd een som van beteekenis.

De Keistmorgen brak aan. 't Was mooi winterweer, en van allen kant zag men de lieden opgaan nair het huis des Heereo. De kerk was een wonderlijk stuk gebouw. Het voorgedeelte bestond uit een ouden, lagen toren van grooten omvang, het oveiblijfsel van een burg uit de lae eeuw. Daar tegenaan had men later een laag steeEen gebouw gezet met een houten dak, alles zoo eenvoudig mogelijk, 't Gebouw deed trouwens totnogtoe slechts uu en dan dienst.

BRIEFWISSELING.

F. C. te W. Gaarne zal ik trachten het ge vraagde te geven, doch er zullen eenige weken verloopec, vóór het aan de beurt komt.

HOOOENBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen