Voor Kinderen

AAN VRAGERS.

In de oude geschiedenis van ons vaderland komen zeer veel edelen en grooten voor, zooals ridders en graven, wiens namen men later en thans in het geheel niet meer hoort. Zijn vele van die geslachten dan uitgestorven, of hoe is dat te verklaren? B. S.

Voor die verdwijning zijn verschillende ledenen.

Vooreerst zijn een aantal ridderlijke en adellijke geslachten ten gronde gegaan tijdens de kruistochten. Menigeen trok naar het Oosten, en kwam nooit weder. E/enioo ging menig geslacht teniet in de twisten, gevechten en burgeroorlogen, die vóór het jaar ijoo in ons land voorkwamen. Ook het Spaansch bewind was oorzaak, dat meer dan één oud geslacht zijn beteekenis verloor.

Toen de steden opkwamen, toen er een burgerij ontstond, en de landsheeren, zooals graven en hertogen, al meer gezag en gebied kregen, verloren ridders en edelen hun beteekenis en macht. Ook verarmden vele geslachten, en waren de nakomelingen later moeilijk terug te vinden.

Eindelijk dient opgemerkt, dat uiisterving van geslachten in alle rangen en standen veel meer voorkom^, dan men gewoonlijk denkt, doch bij aanzianlijkea en stamhuizen van naam trekt de verdwijning meer de aandacht. O /erigens, van menig oud adellijk geslacht zijn ook nu nog afstammelingen in leven.

Een vraag van N. N. betreft i Kon. 4 vs. 32, 33, waar wij vaa koning Sïlomo lezen: „En mj sprak drie duizend spreuken; daartoe waren zijn liederen duizend en vijf. JHij sprak ook vaa de boomen, van den cederboom af, die op den Libanon is, tot op den hysop, dife aan den wand uitwast. Hij sprak ook van het vee, en van het gevogelte, en van de kruipesde dieren, en van de visscheik".

Het ia duidelijk, dat Salomo veel meer geschreven heeft dan voor ons is bewaard gebleven. De Bijbel is trouwens niet bestemd om ons alles mee te deelen, wat door de schrijvers der Bijbelboeken is te boek gesteld, maar om ons voldoende datgene te geven wat wijs maakt tot zaligheid.

Het is duidelijk, dat wij van de drie duizend spreuken er vele missen. Van de liederen vinden wij er slechts enkele in het boek der Psalmen. Van de werken over dieren en planten, in vers 33 bedoeld, is niets meer over, zoover wij weten.

Op meer dan één plaats in den Bijbel wordt gesproken van geschriften, die wij niet meer hebben, zooals het Boek des oprechten, dat van de Oorlogen des Heeren, en meer. Wat ons noodig is te weten is opgeteekend, en voorts dient wel bedacht, wat wij lezen in Joh. 21 vs. 25. En er zijn nog vele andere dingen, die Jezus gedaan heeft, welke, zoo zij elk bijzonder geschreven werden, ik acht, dat ook de wereld zelf de geschreven boeken niet zoude bevatten.

Wat moet men, vraagt W. R. te G, , door geheimschrift verstaan, waar ik meermalen van heb gelezen.

Geheimschrift is zulk, dat alleen kan gelezen worden door hem, die weet wat daartoe vereischt wordt, die zooals dat heet, „den sleutel" heeft, d. i. de noodige aanwijzingen kent of bezit. In elk geval is de bedoeling, dat het schrift alleen leesbaar zal zijn voor bepaalde personen.

Soms bezigt men geheimschrift, dat ontstaat door te schrijven niet met ge; rone inkt, maar tnet een vloeistof, die, als zij droogt, geen zichtbare sporen laat. Het papier schijnt dan onbeschreven, doch als men het verwarmt of nat maakt, zijn de geschreven letters weer te lezen.

Een zeer gewone wijze van doen is, dat men elke letter van het ABC door een getal voorstelt, bijv. k=z, i = 6, ^ = 14. Nu zal 2-6-14 zeggen: kip. Ieder die een lijst met de cijfers heeft, kan dat lezen.

Een derde manier is, dat men op een stuk bordpapier ruiten trekt als op een dambord, en de helft der ruiten, om en om, naar beneden, uitsnijdt. Na legt men onder het bordpapier het vel papier dat beschreven moet, en schrijft dan het noodige in de uitgesneden vakjes, altijd maar één regel. Is dat gedaan, dan neemt men het bordpapier weg, en vult de open gedeelten op het onderste papier met allerlei woorden. Wie dat papier nu voor zich krijgt, leest veel onzin. Maar de man voor wien het is, heeft ook zoo'n uitgesneden bordpapier. Legt hij dat nu op het andere papier, dan is alleen juist datgene leesbaar, wat hij weten moet.

Het geheimschrift werd vroeger veel gebruikt, vooral in brieven aan gezanten, in oorlogstijden enz., o. a. door koning Philips II en prins Willem I. Zulk schrift is schijnbaar onmogelijk te lezen voor hem, die den sleutel niet heeft, Toch kan men op verschillende wijzen, waarover ik nu hier niet spreek, en met scherpzinnigheid, ook zonder inlichting achter de beteekenis komen. Tegenwoordig, nu wij de telegraaf en andere middelen van gemeenschap hebben, waarbij men ook allerlei afspraken kan maken, wordt het geheimschrift weinig meer gebruikt.

Koning Lodewijk de veertiende had een aantal lieden in zijn dienst, die brieven in cijferschrift, welke men wist machtig te worden, door hen bijv. te onderscheppen, moesten trachten te ontcijferen. Onze Staten echter, die ongaarne hun brieven door ongeroepenen gelezen zagen, hadden er wat op bedacht. Zij lieten schrijven in oud-Friesch met Grieksche letters, en het is aan de knapste uitleggers van Lodewijk. de veertiende nooit gelukt, zulke schrifturen te ontcijferen.

BRIEFWISSELING,

B. te E. Aan u is afzonderlijk geschreven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen