Artikel 171.

Nu krachtens het electoraal akkoord tusschen de verbonden Christelijke partgen, besloten is Art. 171 bij de komende Grondwetsherziening niet aan de orde te stellen, maar dit artikel, althans wat het eerste gedeelde betreft, ongewijzigd te laten, zou verder napleiten over de al of niet wenschelijkheid om dit Artikel te wijzigen, niet alleen nutteloos werk wezen, maar bovendien gemis aan politiek beleid verraden. Het zou een spelen zijn in de kaart van het liberalisme, dat niets liever zou zien, dan dat het vuur van kerkelijken hartstocht ontvlamde en daardoor de band verbroken werd, die de Christelijke partijen verbonden houdt. Vooral waar het ditmaal b^ de politieke worsteling gaat om den hoogen inzet van de vrijmaking van ons Christelijk onderwi^'s, moet daarvoor elk ander belang zwichten.

Dit is ook de reden, waarom we op de uitvoerige critiek, die Dr. Van Eyck va» Heslinga in het Hervormd Zondagsblad van de provincie Friesland, op onze artikelen over Art. 171 gaf, thans niet zullen ingaan. Niet omdat deze artikelen, die afzonderlijk in brochurevorm verschenen zijn, ons van ongelijk overtuigd hebben, maar omdat thans, met de stembus in het zicht, de discussie over dit onderwerp meer kwaad dan goed zou doen. Dr. Van Eyck van Heslinga houde het ons daarom ten goede, dat we ons antwoord tot later uitstellen. Actueel belang heeft de quaestie niet en voorzetting van het debat op dit oogenblik zou ongeraden wezen.

Maar al laten we de quaestie zelve daarom rusten, toch mogen we niet nalaten een woord van hulde te brengen aan Jhr. Mr. O. Q. van Swinderen, oud-president der arrondissementsrechtbank te Groningen, die in een brochure over Art. 171 voorstelt, dit Artikel uit de Grondwet te schrappen en daarbg de volkomen juiste opmerking maakt, dat „de waarborg voor de richtige uitbetaling der rijksbijdragen (aan de Kerk) niet daarin ligt, dat een daarop betrekking hebbend artikel in de Grondwet is opgenomen, maar in de verbintenis van den Staat jegens de Eerken tot nakoming zgner verplichting." Deze verplichting nu bestaat, ook afgezien van de Grondwet, en moet ook in de toekomst z. i. gehandhaafd bleven. H^ wil alleen, dat deze rijksb^drage niet alleen zal toegekend worden aan de Kerken, die deze bijdrage thans genieten, maar evenzeer aan de Gereformeerde Kerken A, B en C, „omdat deze drie afdeelingen z^n te beschouwen als de rechtverkr^genden van de Afgescheidenen. De Afgescheidenen toch hebben de Hervormde Kerk niet verlaten vrijwillig, want dan zouden zg alle rechten op een rijksbijdrage hebben verbeurd, maar zij zijn vervolgd, gekerkerd, beboet en uit de Kerk gezet, en hebben derhalve die rechten niet verloren.”

Jhr. Mr. O. Q. van Swinderen is, indien we ons niet vergissen, geen lid van de Grereformeerde, maar van de Hervormde Kerk. Daarom stellen we deze uitspraak te meer op prijs. Is het toch juist, dat de Afgescheidenen, omdat zij vervo'gd en uit de Kerk gezet zijn, hunne rechten niet hebben verloreni, dan geldt dit e vee zeer van de Gereformeerden, die bij de Doleantie evenzeer vervolgd en uit de Kerk zgn gezet. Terecht merkt Ds. van der Linden in de Haagsche Kerkbode dan ook op, dat deze eene niet te weerspreken zinsnede heel de redeneering van Dr. Kromsigt, (Dr. van Eyck van Heslinga geidt dit evenzeer) omver werpt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen