Buitenland

Düitschland. Beweging tot uittreding uit de kerk.

Wij deelden reeds mede dat net xKomitee Konfessionslos" de volksmassa's zoekt te bewerken om met de kerk te breken. Het comité had samenkomsten voor dit doel georganiseerd op den jaarlijkschen »boetedag«. De pohtie heeft dit echter verboden. Het Berliner lagebl. schrijft hierover: sTerwijl het comité zich opmaakte om op den boetedag openlijk en op opvallende wjze propaganda te maken voor het uittreden uit de kerk, kwam het in gevaar het godsdienstig gevoel van hen te kwetsen, die uit innige overtuiging den boetedag vieren en zich bij de kerk houden.”

Zij, die deze propaganda drijven, gaan inderdaad alle perken te buiten. In het blad van het Komitee »Der Weg« wordt een parellel getrokken tusschen sterken drank en de kerk. «Gelijk het voortdurend genot van sterken drank stompzinnigheid in het leven roept, zoo werkt ook het misbruik van de kerk vergiftigend en zwakzinnig makend«. Het verwondert ons niet, dat de politie niet wil dat op den boetedag zulk een lage bestrijding van de kerk des Heeren plaats heeft.

Men denkt er aan, in kerkelijke kringeneen© tegenbeweging in het leven te roepen.

Spanje. Het Spaansche ministerie waarvan graaf de Romanones leider was, stuurde op conscientievrijheid aan. Daarom wilde deze een decreet laten uitvaardigen, waarbij het de ouders vrij zou staan hunne kinderen, die de volksschool bezoeken, al dan niet gebruik te laten maken van het godsdienstonderwijs, dat door de Roomsche priesters aldaar wordt gegeven. De bisschop van Madrid had eene conferentie met den leider van het ministerie en het gevolg was, dat bepaald werd, dat kinderen van Roomsche ouders het Godsdienstonderwijs der priesters zullen moeten volgen, tei-wijl de kinderen van niet-Roomschen niet genoodzaakt zijn daarvan gebruik te maken. Dit is een stap in de goede richting.

Men heeft in het verloopen jaar de afkondiging van het tolerantieedict herdacht. Desniettegenstaande gebeurt het telkens, dat in het leger Protestantsche soldaten in moeilijkheden komen, omdat zij niet wihig zijn de miUtaire voorschriften na te komen, die hen verplichten aan Roomsche ceremoniën deel te nemen. Nu is ten slotte bepaald, dat zij die in het leger dienen en niet tot de Roomsche kerk behooren, van het bijwonen van Roomsche godsdienstoefeningen zijn vrijgesteld. Maar dit neemt niet weg dat een kolonel bij de marine, Labrador Sanchez, in hechtenis werd genomen omdat hij weigerde als president op te treden bij een krijgsraad, op grond dat hij als Protestant niet deel kon nemen aan een mis ter eere van den Heiligen Geest, (misa del Espiritu Santo), die steeds aan de vergadering van dien raad voorafgaat. Een proces werd tegen den kolonel begonnen, waarvan het resultaat was dat de krijgsraad van Cadix hem tot zes maanden gevangenisstraf veroordeelde. Nu zal de Koning van Spanje hem wel gratie schenken, evenals hij eenigen tijd geleden den soldaat der marine Fernandez, om een dergelijk feit veroordeeld, begenadigd heeft; doch het is voor de protestanten verdrietig dat zij, niettegenstaande het tolerantie edict, telkens weer opnieuw worden bemoeilijkt en dan het ontgaan van straffen alleen aan de gratieverleening van den Koning hebben te danken.

Engelsch-Indië. Beweging in massa naar het Christendom.

Terwijl over het algemeen de kerken en de vereenigingen die het Evangehe aan Heidenen en Mahomedanen brengen, klagen over de geringe resultaten die de prediking van het Evangelie opleveren, zoo schijnt men in Engelsch-Indië te kunnen wijzen op eene beweging die het volk in massa's tot de Christelijke kerk brengt. We hebben hiervan reeds mededeeUng gedaan. De predikant Brenton F. Badley, van de Methodistische Episcopaalsche kerk, schreef dezer dagen in de Indian Witness hierover het volgende:

»Eeuwen geleden heeft de kerk gebeden dat de tijd mocht aanbreken, dat een natie in een dag zou geboren worden. Wie zou ondersteld hebben, dat wanneer de prophetic begon vervuld te worden, wij ten einde raad zouden zijn om te weten wat te doen, en dat wij ons zelven meer verontrusten dan onze vaderen in den tijd, toen er tien jaren noodig waren ons zooveel . bekeerlingen te vergaderen dat er eene gemeente uit kon samengesteld worden! Wie had dit kunnen voorzien, dat in plaats van een heilige vreugde over de machtige overwinningen jvan het Evangelie, wij zieleangst zouden hebbén over het onvermogen van de kerk om de menigten in te nemen, die aan de deur kloppen.'' Is het niet te verwonderen, dat nu er voor onze kerk in Indië zulk een krachtige deur geopend is, er niet meer geld beschikbaar gesteld wordt en dat er geen vermeerdering plaats heeft van het aantal zendelingen? Tegenover zulke opmerkelijke voordeden die behaald zijn, zou geen generaal of natie in een militaire campagne verzuimen, krachtige pogingen te doen om door te zetten. Dit is een zaak die in het moederland wel mag overwogen worden«.

Het schijnt dus in Indië bewaarheid te worden, dat de oogst wel-groot is, maar de arbeiders weinige.

De predikant Lee (Lee Memorial Bengali Mission, Calcutta) schrijft over deze beweging: »Gij. ziilt gehoord hebben van de groote massa inzamelingen, zoowel in het Noorden als in het Zuiden van Indië. Er wordt een ernstig beroep op ons gedaan door deze groote behoeften. De kerk roept om kundige mannen, die vol toewijding zijn, ten einde ^die schapen die zonder herder zijn, te leiden en hun de beginselen van de leer van Christus in deze belangrijke dagen van hun ingaan in het Koninkrijk te Ieeren«. Ten slotte v/ordt er gevraagd, dat den Heere gebeden worde, dat hij arbeiders uitstoote voor het arbeidsveld in Indië.

WINCKEL.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen