Ds. C. van Proosdij.

De Kerk van Amsterdam heeft opnieuw een droef verlies geleden, doordat haar ijverige en welsprekende predikant Ds. C. van Proosdij op nauw 56-jarigen leeftijd haar ontnomen werd.

Onvoorziens kwam die slag niet. Reeds geruimen tijd maakte een ernstige kwaal hem het waarnemen van den predikdienst onmogelijk en de Kerkeraad had nog pas besloten hem daarom van de bediening des Woords vrij te stellen, in de hoop dat hij althans nog enkele jaren zijn kracht^ zou kunnen wijden aan catechisatie en huisbezoek. Maar deze hoop werd niet vervuld, want nu reeds nam God de Heere hem weg om in Zijne ruste in te gaan.

En die rust was wel verdiend, want Ds. van Proosdij was een noeste arbeider in den wijngaard des Heeren. Niet dat hij in breede expansie kracht zocht en op alle terreinen des levens zich bewoog, maar zijn arbeid was intensief, hij gaf zich geheel en volkomen aan zijn ambtelijk werk en ook van hem kan getuigd: de ijver van uw Huis heeft mij verteerd.

Zelf had ik het genoegen jaren lang met hem saam te mogen arbeiden in de destijds nog gedeelde Kerk van Baarn, die mede door zijn invloed tot vereeniging kwam en kon ik niet alleen zijn voorbeeldelooze trouw in zijn kerderiijk werk bewonderen, maar mocht ik ook menigmaal genieten van zijn, pittige, oorspronkelijke en aangrijpende wijze van preeken.

Want vooral in die prediking school zijn kracht; daarvoor was hem een gansch eigenaardig charisma geschonken. Stil en onbewegelijk stond hij op den kansel, naet haast ietwat houterig figuur, maar zijn woord, dat als een waterval ©ver zijn lippew mm stroomde, leefde en dwong tot luisteren. Altoos improviseerend, wist hij toch meesterlijk zijn taal te beheerschen. Populair, soms op het kantje van het triviale af, wist hij toch plotseling weer door menig wonderschoon beeld of prachtige schildering aesthetisch genot u te bieden. Practicaal waren zijn preeken, want hij leefde heel het leven van zijn tijd mee; geen gebeurtenis op politiek, sociaal of maatschappelijk gebied, of hij wist het met zijn tekstwoord in verband te brengen; zelfs de Worldshovv van Barnum en Baih' bood hem de stof voor een treffende inleiding op een preek over Paulus bekeering; en tegelijk verried wel elk van zijn preeken, dat achter den schijnbaren eenvoud dege studie school. Zijn uitgegeven predikatiën over het boek Daniël, waarvan vooral het profetisch gedeelte wel een der moeilijkste preekstoffen is, leggen daarvan getuigeni.s af, evenals zijn preeken over Job, in een tijd van eigen lijden en zielesmart geboren. Vooral echter was hij in zijn kracht, wanneer hij historische persorien uit de Schrift teekende; de historie was ook voor hem la resurrection des morts; onder zijn handen werden ze menschen van vleesch en bloed, die voor u leefden. Trouwens, hoezeer de historie de liefde had van zijn hart, bleek wel uit de verdienstelijke biografie, die hij ons bood van Theodorus Beza, Calvijn's opvolger. Maar meer nog dan door deze kostelijke gaven trok en boeide hij de gemeente door den ernst van zijn prediking, dwong hij haar eerbied af door de degelijkheid en rechtschapenheid van zijn karakter en wist hij haar liefde te winnen door zijn zeldzame trouw in zijn ambtelijk werk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen