Voor Kinderen.

BRIEFWISSELING.

ELK ZIJN LOON.

IV.

OUDERS EN KINDEREN.

ïMijii zoon" ging Mahmoen voort, sweet en verblijd u, dat ik reeds vóór jaren den veel begeerden levensdrank heb gevonden, d. w. i. de drank die mij in het leven terugroept. Ik zou dus kunnen voortbestaan en het werk van mijn eerste leven vervolgen".

> Dat zal zeer gelukkig zijn ook voor anderen", zei Achmed.

»Ik zal eerlang sterven" ging Mahmoên voort. ïDat kan mijn drank nog niet voorkomen. Doch let nu wel: als ik over korter of langer tijd zal gestorven zijn, moet gij de flesch nemen die daar ginds staat en waaraan ik een teeken zal maken. Binnen drie dagen na mijn dood — vergeet het niet, binnen drie dagen — moet gij eenige droppels van den drank in mijn mond gieten en na een poos een eierschaal vol. Wilt ge dat doen ?

Achmed beloofde gaarne al wat hem gevraagd werd. Toen zei de vader:

„'k Zal dan mijn tweede leven aan mijn zoon verschuldigd zijn. Welk een heerlijke gedachte ! Uw vroeger loszinnig gedrag wordt nu vergeten. Hoe zou uw moeder er zich over verblijd hebben. Maar, helaas, mijn geliefde Palmyra was gestorven vóór ik den levensdrank uitvond."

Niet lang na dit onderhoud met zijn zoOn verergerde de oude Mahmoen. Achmed kwam hem bezoeken en bespeurde dadelijk, dat zijn vader niet lang meer te leven had. Dat vermoeden bleek juist: weinige dagen later stierf de wijze Mahmoen en liet den roem na van een der grootste geleerden van zijn tijd geweest te zijn. Toch waren er weinigen die om hem treurden. Want hij had in zijn leven niemand recht liefgehad dan zich zelf.

Het eerste wat Achmed deed na den dood zijns vaders, was het geheele huis doorzoeken , om te zien of er ook schatten lagen. Dat viel hem zeer mee. De oude man had ontzaglijk veel bijeenvergaderd, steeds opgezameld en weinig verbruikt. Des te beter voor mij, dacht de zoon. Vader heeft zeker met het geld geen raad geweten. Dat zal mij niet overkomen. We zullen alvast zooveel mogelijk in veiligheid brengen.

Terwijl Achmed het goud en zilver bijeengaarde in dezelfde kamer waar. het lijk zijns vaders lag, viel zijn oog op-de flesch met den levensdrank.

't Is waar ook sprak hij bij zich zelf. Ik zou haast vergeten wat ik mijn vader beloofd heb. Maar vergeten of niet, ik zal wel oppassen het te doen. Ik heb altijd geloofd, dat mijn vader zoo gezond bleef door zijn matigheid. Daardoor is hij zeker ook zoo oud geworden. Maar matigheid is mijn zaak niet, ik zal zoo oud niet worden. Mijn vader heeft zijn tijd uitgeleefd, en ik zal zoo dwaas niet zijn hem in het leven terug te roepen. Maar den drank bewaar ik. Die kan te pas komen.

Zoo gezegd' zoo gedaan. Achmed nam den levensdrank mee, borg dien zorgvuldig weg, doch liet het lijk zijns vaders stil liggen. Den doode weer levend te maken daaraan dacht de ontaarde zoon zelfs niet, die daarbij heel goed begreep, hoe zijn vader hem slechts goed ontvangen had, in de hoop iemand té vinden, die hem later den drank zou ingieten. Had zijn vader slechts aan zich zelf gedacht, de zoon deed evenzoo: het eene kwaad strafte het ander.

Met het geld van de erfenis breidde Achmed zijn zaken uit, deed groote handelsreizen en werd eerlang een van de grootste kooplui in de stad. Hij had.zijn vader een deftige begrafenis gegeven en allen roemden hem als een voorbeeldigen zoon. Het viel hem niet moeilijk de schoonzoon te worden vau een der aanzienlijkste burgers van de stad, wiens dochter een rijken bruidschat meebracht. Zelfs nam hij er later, naar Oostersch gebruik, nog twee vrouwen bij.

Na verloop van tijd was Achmed vader van drie zonen en vijf dochters. Jammer maar dat hij het voorbeeld van zijn vader volgde en zich om zijn vrouwen en kinderen niet veel bekommerde. > De slechte zoon werd een slecht vader* zegt terecht de dichter, die dit verhaal overleverde.

Doch de gevolgen bleven ook nu niet uit.

De kinderen, vooral de zoons, waren geheel aan zich zelf overgelaten, groeiden op zonder tucht ea dreven, gelijk hun vader, al vroeg met God en deugd den spot.

Het verhaal meldt niet hoe het elk der kinderen afzonderlijk ging. Slechts weten we, dat de dochters alle in het huwelijk traden in aanzienlijke geslachten. Wat de zoons betreft, die groeiden op lot nuttelooze menschen. Wel begingen zij niet, gelijk eertijds hun vader, allerlei buitensporigheden en verkeerdheden, maar zij deden ook niets goeds. Hun opvoeding was, als gezegd, door vader Achmed 'geheel verwaarloosd. Nu kwamen de gevolgen. Om hun vader bekommerden zij zich even weinig als deze indertijd om hun grootvader had gedaan.

De vader op zijn beurt Uet zijn zoons stil begaan. Hij had elk hunner het erfdeel uitgekeerd dat hem toekwam, en hun tevens doen verstaan dat zij hem nu ook zoo min mogelijk tot last moesten wezen. En de zoons hielden zich daaraan getrouw.

Een hunner, de oudste Azor genaamd, leefde echter niet gansch werkeloos, ja werkte nu en dan zelfs met ijver. Doch, helaas, 't was alleen om te voldoen aan zijn groote ondeugd, de geldgierigheid. Zijn eenig doel was zijn reeds niet klein vermogen nog elk jaar te vermeerderen. Daartoe dreef hij een handel in juweelen, leefde alleen en hoogst zuinig, gaf nooit iets aan de armen en in het algemeen besteedde hij zijn geld slechts bij hooge noodzakelijkheid.

Er bestaat een overlevering die zegt dat zeker uiterst gierig man eens in het water viel. Iemand liep toe, strekte den arm uit en riep:

»Geef mij uw hand !

»Geef mij uw hand !« Maar de gierigaard schudde droevig het hoofd toen hij van geven hoorde.

»Ik kan u niets geven* sprak hij, zonk weg en verdronk.

Dit mag nu waar of verdicht zijn, zeker is dat Azor veel op dezen man geleek. Dat zou later blijken.

V. R. te N. ontvangen. Zoodra mogelijk meer. Een weinig geduld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen