Uit de Pers.

In de Rotterdamsche Kerkbode schrijft Ds. Landwehr over den watersnood het volgende:

Ih' sleiiiiiu' ih'S Heeren is op , /, • - Materen.

Dat woord van Israels diclUer heeft zeker meiiigcen in de laatste dagen voor den geest gestaan.

Wat hebben wij onze nietigheid kunnen opmerken !

Menigmaal was het hoog water; als de zee het water de rivier opdreef, en als de stormwind de wit-gekuifde golven landwaarts instuwde.

Wie dacht er^dan aan levensgevaar?

Nu, ja, er mochten eens wat kelders onderloopen en wat lage huizen waterschade bekomen, maar dat was dan ook alles.

Maar nu was het wat anders.

De menigte begreep het wel niet, maar, die den toestand overzagen, hielden het hart vast.

De vloed deed het water steeds meer stijgen en de hoogste dijken werden bedreigd.

Wanneer het water nog enkele centimeters omhog gestegen was, dan waren de hoogste dijken overstroomd en wié had dan de ellende van Holland kunnen overzien ?

De meeste menschen achtten zich in ons aan de zee en de rivieren ontwoekerd land zoo veilig, dat zij er niet, aan dachten, dat die woelige zee en die snelstroomende rivieren wel eens den ontroofden buit terug zouden kunnen eischen.

Inderdaad, veler leven heeft aan een zijden draad gehangen.

Wordt dat nu ingezien?

Och, duizenden praten er over als over de gewoonste zaak ter wereld.

't Is voorbij en daarmee uit!

Land, land, hoor des Heeren Woord!

De stemme des Heeren is op de wateren.

Erkent Gods lanknióedigheid, dat Hij ons spaarde.

Er zijn streken in ons land, waar het water de grootste verwoestingen heeft aangericht, waar landen zijn verdorven, waar huizen zijn verwoest, waar have en goed is verlor.e*i, waar dierbare levens zijn opgeëischt.

En nu kan de barmhart gheid wel leed verzachten, gelukkig-dat er barmhartigheid getoond wordt, maar wordt de roepstem des Heeren ook verstaan?

God spaarde ons tot nogtoe voor den oorlog.

Helaas, duizenden hebben dat niet voor een weldaad erkend.

Men heeft er overheen geleefd.

Men was er .aan gewoon geworden.

En nu komt de Heere ons laten zien, dat Hij ook op andere wijze ons treffen kan.

De oorlog heeft duizenden geeischt, maar de watersnood had er wel eens tienduizenden kunnen eischen.

Is er nu opmerken ?

O, volk des Heeren, als de wereld al deze oordeelen vergeet, vergeet gij ze niet!

Verootmoedig u toch onder de krachtige hand Gods.

De stemme des Heeren is op de wateren.

Laten wij ons neïerbuigen voor den Heere!

Alleen in den weg van verootmoediging wil Hij Zijn aangezicht aan ons doen lichten.

Men klaagt er over, dat er onder Gods volk zoo weinig opmerken is.

Toen de oorlog begon en ieder bang was voor zijn have en goed, voor zijn huis en kroost, toen waren de kerken vol.

Gevoelen nu de geloovigen nog behoefte om God te danken voor bewaring in nooden en te bidden om bevrijding van verdere rampen?

Gevoelen zij behoefte om voor den Heere te erkennen: Heere, zoo Gij met ons in het gericht wilt treden, niemand zal voor Uw aangezicht rechtvaardig zijn ?

Is het soms van ons ook waar, wat de Heere zeide van Israël: Ik heb ze geslagen, maar zijhebben geen pijn gevoeld?

O, volk des Heeren, zie toe !

Daar is een stem, die roept: waakt op ! Schik u, o Israel, om uwen God te ontmoeten.

De wereld glimlacht bij de oordeelen Gods, evenals de lieden in de dagen van Noach deden; maar moet. Gods volk niet het hoofd in het stof buigen ?

Moet er geen behoefte zijn aan gebed ?

Toon het dan, o, gij die God vreest, dat de ernst der tijden u dringt om te zamen te komen.

Laat Gods huis vol worden, en laten wij onzen God aanroepen!

Dan zal er hope zijn.

Niet alleen de watersnood heeft ons iets te zeggen, het strijdgewoel rondom ons noopt tot nadenken.

Het is nog zoo zeker niet, dat het niet aan ons töe zal komen.

De neutrale landen worden tegen wil en dank in den stroom meegesleurd.

Het schijnt, dat men ons ook niet met rust kan laten.

Welnu, de Heere regeert!

Hij alleen!

Zijn raad zal bestaan.

Dat geloof is de kracht van ons leven..

Wij wijzen echter op de gevaren, opdat niemand inslape.

Het is geen tijd om te rusten.

Op uw knieën, o Israël!

Daar is uw plaats!

De Heere regeert! Dat de volken beven!

Maar blijft gij dan dicht bij uw God!

Wat dan ook geschiede, dan zijt gij v3ilig in Zijn armen.

Maar alleen, als wij onzen God erkennen, alleen dan zal Zijn.^aam heerlijk in ons midden zijn, al moest pok tegenspoed over onze erve komen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen