Buitenland.

Duitschland. Tuchteloosheid der jeugd. Het gevaar van de »Wehrkrachtb ewegung«.

De oorlog is oorzaak, dat vele misstanden ontstaan. Zoo blijkt het niet alleen in Engeland, maar ook in Duitschland dat opgeschoten knapen en meisjes zich tuchteloos en ongebonden gedragen. Een krachtige leidende hand ontbreekt in vele gezinnen, omdat de vader aan het front staat. Allerlei middelen, ook van kerkelijke zijde, worden daarom aan de hand gedaan om dit kwaad te beperken.

Ook dreigt de «Wehrkrachtbe^vegungs in Duitsland een gevaar te worden voor het opkomend geslacht. Het is te begrijpen, dat men bij de geweldige worsteUng die Duitschland heeft, er op bedacht is - d, e weerbaarheid van het land te verhoogen. Goede paedagogen waarschuwen tegen het overdrijven van de mihtaire vorming ten koste van de geestelijke en zedelijke opvoeding van het opkomend geslacht. Zoo schrijft de bekende paedagopg F. W. Foerster te Munster in de Jiigendfürsorge., dat men in de, school de kinderen leeren kan, dat er onvoorwaardelijk moet gehoorzaamd worden. Mannen die voor den velddienst lichameÜjk en technisch voorbeeldig zijn geoefend, maar wien het ontbreekt aan de zedelijke kracht om te dienen en een offer te brengen, zijn, als het er op aan komt, niet in staat de diensten te bewijzen die van hen gevorderd worden. Als jongeUeden slechts sport, padvinderij enz. beoefenen, dan wordt de Uchamelijke vorming op de spits gedreven; alle overdrijving in de verzorging van het lichaam is zelfs van uit het standpunt der lichamelijke hygiene verkeerd. Het welzijn van het lichaam hangt veel' meer van het heil der ziel af, als de materialisten, die slechts op verzorging van het lichaam bedacht zijn, vermoeden. Zonder eené ernstige wereldbeschouwing is alle sterkte der spieren zonder waarde, en zonder redelijke kracht geeft de Hchanielijke kracht der jeugd geen grond waarop men bouwen kan.

Deze dingen zijn goed gezegd. Duitschland loopt gevaar, eenzijdig den nadruk te leggen op uitwendige kracht. Het is noodzakeUjk, dat daartegen gewaarschuwd wordt.

Engeland.-Revivals voorbereid. In ChristeÜjke kringen van Engeland spreekt men van het droeve feit, dat de natie zich onverschillig toont oiiitrent. geestelijke dingen, terwijl de Kerk in machteloosheid nederhgt, om haar te doen beseffen dat zij den levenden God heeft laten varen. Langzaam komt echter het volk tot' het besef, wat er door den oorlog voor Engeland op het spel .staat. Ook meent men waar te nemen, dat van lieverlede een nieuwe geest zich openbaart, doordat bflijder.s Van den Christus belangstelling gaan toonen in de hoogste belangen van het volk. Maar het wordt gevoeld hoe raoeiüjk het is, zelfs om de kinderen Gods te doen opstaan uit hun onaandoenlijkheid. Zij weten nu dat hun kracht geweken is, zij zijn zich bewust geworden dat zij te kleine kracht hebben om de duivels van onheiligheid, ongehoorzaamheid, zelfzucht, genotzucht, drankzucht eh onzedelijkheid uit te werpen. Maar het is al veel dat deze zwakheid erkend - «'ordt, want dit is de eerste stap om de ware beteekenis te leeren kennen van het woord Gods dat spreekt: »niet door kracht, niet door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden."

Men zoekt in Engeland tot een «revivals te komen. Daartoe trekt de predikant Cyril C. B. Bardsley van de Church Mission Society door het land om samenkomsten te houden, die door hem alleen geleid worden. Bij die gelegenheden houdt hij vijf toespraken over den Revival, en handelt > dan achtereenvolgens over zijn wezen, noodzakelijkheid, mogelijkheid, voorwaarden en resultaten. Tusschen elke toespraak wordt een Christelijk lied gezongen en een gebed uitgesproken. Zoo zoekt men een wederopleving van het Godsdienstig leven voor te bereiden.

De aartsbisschoppen van Canterbury en York, de hoofden van de Engelsche staatskerk, hebben het plan ontworpen voor een groote nationale Missie, tegen het einde van dit jaar. Men wil een! poging op groote schaal doen, gelijk er nog geen gewaagd is, om het geheele land eendrachtig tot de vreeze Gods te brengen, tn hun brief over deze zaak zeggen de twee kerkvorsten: sWij hebben goede reden te hopen dat de leiders van andere godsdienstige gemeenschappen in Engeland schikkingen zullen maken om eene van ons onafhankelijke poging te doen in hun eigen weg, om tot hetzelfde doel te geraken*.

In de kringen der dissenters hebben deze woorden eenigszins ontstemming gewekt. Als het een nationale missie zijn moet, laat dan de beweging eene nationale zijn, zegt men. Wanneer de missie eene van de Anglicaansche Kerk zijn zal, laat men haar dan zoo noemen. Eene »onafhankelijke« poging, al is deze ook in overeenstemming met het denkbeeld van de Aartsbisschoppen, is in tegenspraak met het woord »nationaal«. De geestelijke nood, waarin dit land verkeert, is ^root en dringend, daarin kan alleen voorzien worden wanneer alle Christelijke krachten in het land gemobiliseerd worden. Eene vereenigde krachtsinspanning eendrachtig aangewend door de Anglikaansche kerk en de Vrije jkerken, zou indruk maken op de natie. Maar wanneer de nadruk gelegd wordt op het i> onafhankelijk« optreden der Vrije kerken, is te vreezen dat aan de goede zaak afbreuk zal gedaan worden.

Zoo spreekt men in de kringen der Dissenters. En tegelijk koestert men de hoop, dat nog middelen zullen gevonden worden om tot een vereenigde en eendrachtige actie van Anglicanen en mannen van de Vrije Kerk te geraken. Of het hiertoe komen zal, is niet te zeggen. Vele Anglicanen zouden eigenlijk liever met de Roomsche kerk samenwerken, dan met Dissenters. Maar uit alles blijkt, dat in de Christelijke kringen van Engeland de diepe ernst van den tijd dien men doorleeft, gevoeld wordt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen