Zondagmorgen te half zeven ure

Amsterdam, 1 Maart 1918.

Zondagmorgen te half zeven ure is Prof. Dr. P. A. E. Sillevis Smitt in de eeuwige ruste ingegaan.

Met diepen weemoed is djt bericht in onze Kerken ontvangen, waar hij een der meest geliefde leeraren was, en niet minder diep wordt de rouw geyoeld door Onze Vrije Universiteit, die na ia bet afgeioopen jaar reeds twee hiogleeraren door den dood tb hebben-veiloren, thans bij den aanvang van dit jar.r opnieuw zulk een droef verlies moest lijden.

Onverwacht kwaw deze slag niet. ©e ernstige maagkwaal, die hem had aangetast, deed reeds lang vreezen, dat zijne dagen geteld waren. E^n oogenblik was er nog hoop, toen dè eerste operatie die hij in Eudokia had ondergaan, gunstig heette afgeioopen. Maar wie hem zag, nadat hij was weergekeerd, voelde wel, dat zijn levensicracht " was gebroken. Met schier bovenmenschelijke inspanning sprgjc hij nog de rectorale oratie uit, die met zooveel zorg door hem bewerkt was. Maar het wa.s de laatste opflikuering van zijn kracht. Zijn colleges was hij niet meer in staat te geven. Hopen op herstel ., deed hij nog altoos. Toen ik, kort voordat hij ten tWeede male naar^lCndokia werd. weggevoerd, hem sprak, kostte.het hem moeite zelfs een deel van zijn taak aan anderen over te geven. Hij meende na wat rust weer in staat te zijn om zijn arbeid te hervatten. Maar God de Heere heeft het anders beschikt. Een plotselinjie verergering van de kwaal noopte tot een nieuwe operatie. Menschelijke kunst bleek echter machteloos. Na lang en bitter lijdei) is hij toen heengegaan. Zijn Meester had hem geroepen.

Maar hij ging niet heeft als een die niet begeerd was, want bij zijn graf hebben velen rouw gedragen, omdat zulk een uitnemend dienstknecht „van God is wcggenorrien. Er was in hem een Johünnesgestalt^ ons geschonken, een man, die de gave bezat door zijn zachtheid en vriendelijkheid en eenvoud aller harten te winnen en die toch met beslistheid en-vastheid voor de eere van zijn Koning opkwam en, nooit ontrouw werd aan zija beginsel. Zijn groote kracht lag in de bediening van het Woord Gods. Reeds jong werd hij daarom van de gemeente van Monster naar Rotterdam geroepen, en hier Kesft hij het rijkste gewoekerd met de talenten hem geschonken. Van zijn prediking ging een wonderbare aantrekkingskracht uit. Hij wist gouden appelen op zilveren schalen te geven. De vorm was altoos even keurig verzorgd, de inhoud rijk. De predikatiën door hem uitgegeven, behooren tot de beste, die we bezitten. En wat hij in zijn laatste oratie ons schilderde, hoc ambt en persoon elkaar hebben te dragen, was bij hem volle waar­ i heid. Er was bij hem een teederc godsvrucht, waardoor zijn woord te dieper beteekenis ontving.

Van zijn groote energie en werkkracht getuigde het, dat hij te midden van een ze^ drukken werkkring nog tijd vond om aan de wetenschappelijke studie zich te wijden en tot Doctor in de Theologie promoveerde op een proefschrift, dat met de ambtelijke vakken in nauw, verband stond en handelde over de organisatie van de Christelijke Kerk in den Apostolischen tijd. Kort daarna tot Dienaar des Woords te Amsterdam beroepen, heeft hij deze gemeente niet lang gediend. De Vrije Universiteit riep hem om den katheder voor de ambtelijke vakken te vervullen, die naden dood van Prof. Bieste^veld nog onvervuld was. In hem meende men den rechten man te hebben gevonden om - onze aanstaande Dienaren des Woords voor hun ambtelijke taak voor te bereiden. Slechts enkele jaren heeft hij aan deze nieuwe taak zich kilnnen wijden, te kort om de vrucht van dien arbeid in wetenschappelijken vorm ons te geven. Reeds spoedig openbaarde zich de kwaal, die zijne krachten ondermijnde. Maar hij heeft gearbeid zoolang het dag was als een trouwe dienstknecht, des Heerefi, en de rectorale oratie, die hij nog in October van het vorige jaar hield, toonde, hoe hij zelfs de zwakheid van het lichaam wist te overwinnen om zijn plicht tot het ^inde toe te vervullen.

Is zijn heengaan voor allen, die hem kenden, een zeer smartelijk verlies, het meest is "het dit wel voor zijn vrouw en kinderen. Moge God heo troosten en hun kracht geven om dit zware kruis te dragen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen