De opening der lessen aan de Vrije Universiteit.

Ook nu weder verzamelden zich op den erden Woensdag in September Directeuren, oogleeraren en studenten der Vrije niversiteit in de zaal der Theologische aculteit om de plechtige opening der essen bij te wonen. Prof. Dr. L. Bouman, ie wederom de taak van pro-rcctor waar nam, hield daarbij een toespraak, waarin hij de vraag besprak, hoe men als wetenschappelijk man en als Christen te staan heeft tegenover het vraagstuk der erfelijke belasting, dat, zooals uit intieme gesprekken hem gebleken was, door menigeen beschouwd werd als een onafwendbaar noodlot, waartegen men zich niet verzetten kan, en door sommigen als een dekmantel werd gebruikt om allerlei zondige excessen, waaraan men zich overgaf, te verontschuldigen.

Prof. Bouman gaf daartoe eerst een kort overzicht, hoe thans over het erfelijkheidsvraagstuk door de mannen van wetenschap gedacht werd. De opvatting van Darwin van de erfelijkheid, die met zijn evolutie-hypothese saamhing, is vrijwel algemeen prijsgegeven. Men rekent thans vooral met de zoogenaamde Mendelsche regels. Vóór Mendel was bet onderzoek meest in handen van onbevoegden, die toevallige vondsten generaliseerden. Eerst door Galton, Lorenz en Mendel was een meer wetenschappelijke methode gevolgd, die vooral op statistische gegevens berustte «n op experimenteel oaderzoek. Zelfs had men gepoogd in percentscijfers uit te drukken, hoeveel invloed van de ouders op het kroost uitging naar lichaam en naar ziel. Galton lette daarbij meer op den invloed der ouders, Lorens op heel het voorgeslacht. Het was echter niet juist, de resultaten van deze statistiek als biologische wetten op te vatten. Al gaan de gevonden regels globaal genomen op, ze laten toch telkens excepties toe. Vandaar dat Mendel ook niet meer spreekt van wetten, maar van regels, en dat hij veel meer den nadruk er op legde, dat elk individu als een bastaard type is te beschouwen, aangezien het geboren is uit twee disparate ouders. Neemt men daarbij in aanmerking, dat niet alleen de invloed der rechtstreeksche ouders, maar ook van de voorouders en heel de voorafgaande stamboom op de erfelijkheid inwerkt, dan voelt men, hoc moeilijk het valt, hier op grond van de kennis die men van dit voorgeslacht heeft, een juiste prognose voor het nieuwgeboren kind te stellen. De problemen liggen hier veel te ingewikkeld, de draden waarlangs de erfelijkheid zich voortplant, zijn veel te verward, dan dat men met zekerheid spreken kan. Met name geldt dit ook van de overerving der degeneratie. Populaire romans, zooals van Zola, hebben de voorstelling gewekt, alsof men, wanneer bij de ouders bepaalde degeneratie voorkwam, bijv. door bloedschaïide of dronkenschap, men dan naar vaste wetten bij kinderen en kindskinderen de nawerking daarvan kon zien. De fout is echter ook hier, dat men te veel gegeneraliseerd heeft. Het voorbeeld van Anna van Saksen, die een type was van een drankzuchtige en wier kind toch een beroemd geslacht van hooge geestelijke beteekenis heeft voortgebracht, toont, hoe deze erfelijke belasting niet altoos doorgaat. De materialistisch-deterministische opvatting alsof men door erfelijke belasting tot bepaalde ondeugden gepraedisponeerd is en zich daartegen niet verzetten kan, is daarom èn uit wetenschappelijk èn uit Christelijk oogpunt beslist te verwerpen. De wetenschap toont, hoe er een regeneratieve kracht werkt, waardoor telkens weer het kwade wordt teruggedrongen en overwonnen. Maar bovenal moet door zelfbedwang en door strijd de aangeboren neiging tot bepaalde zonden worden tegengestaan en overwonnen. Vooral de strijd met gebed en door de genade Gods is het beste verweermiddel. Door zulk een strijd zal de persoonlijkheid krachtiger ontwikkeld worden en meer respect afdwingen, dan wanneer men aan een verkeerden aanleg toegeeft of dooj uiterlijke omstandigheden zich beheerschen laat. Daartoe wekte Prof. Bouman vooral de studenten op, omdat in de komende tijden voor hen de strijd zooveel zwaarder zal zijn dan voor het thans heengaand geslacht.

Met belangstelling werd naar dit ernstige woord geluisterd. Daarria ging Prof. Bouman voor in den gebede, om Gods zegen af te smeeken over onze Hoogeschool bij den nieuw-begonnen arbeid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen