Lang studeeren.

In onze Kerken wordt de klacht beluisterd, dat onze studenten te lang studeeren. Waar er zooveel vacante Kerken zijn, wier nood zoo nijpend is, acht men het niet gewenscht, dat onze jonge mannen, die zicli voor het predikambt voorbereiden, noodeloos zich aan het ambt onttrekken. Voor enkele uiterst begaafde jongemannen wil men het nog wel door d^ vingers zien, dat zij, na hun candidaatsexamen afgelegd te hebben, nog doorstudeeren. Maar al te veel mag dit toch niet geschieden. Liefst moeten zij terstond na hun candidaatsexamen naar de Kerken gaan. Zelfs sprak een Classis reeds openlijk deze wenschelijkheid uit. En deze wensch leeft blijkbaar in veler harten, ook al wordt er in geen motie uiting aan gegeven.

Nu rtiag deze klacht niet overdreven worden. Wat onze Theologische School betreft, is het een zeer groote"uitzondering, dat hier een student doorstudeeren blijft, ook al kan hij beroepen worden. Zelfs nadat de beper kende bepalingen, vroeger door de Vrije Universiteit gemaakt, weggevallen zijn, zijn er toch maar weinigen, die naar de summos honores op theologisch gebied dingen. En wat de Vrije Universiteit betreft, wijzen de cijfers uit, dat ook hier het getai in verhouding niet zoo groot is. Van degenen, die in de jaren 1912—1918 candidaatsexamen hebben afgelegd, hebben terstond na dit examen zich beroepbaar gesteld 32; na het doctoraal examen 4 en na' de promotie 4, terwijl thans nog .11 studenten doorstudeeren. Voorts zijn nog 2 naar een andere faculteit overgegaan, en dan heeft men nog 11 die uit Afrika of Amerika waren overgekomen om hier te studeeren, maar daarna zijn wedergekeerd. Men ziet dus, dat de voorstelling, alsof de meeste studenten jaren blijven doorstudeeren, niet juist is.

Hierbij komt in de tweede plaats, wat men blijkbaar bij deze klacht geheel schijnt te vergeten, dat ook degenen die doorstudeeren, daarom zich toch volstrekt niet aan den dienst der Kerk onttrekken, maar regelmatig eiken Zondag in een of andere gemeente optreden om een stichtelijk woord te spreken en aldus de vacante gemeenten helpen. Tal van vacante gemeenten, die anders zeer weinig gelegenheid hebben om een predikatie te hooren, worden door deze studenten ge holpen. Waren' ze terstond na hun candidaatsexamen in een vaste bediening gegaan, dan zou deze hulp ontbroken hebben. Eén gemeente zou dan uit den brand gered zijn, maar vele andere waren om hulp verlegen geweest.

Nog ernstiger echter klemt ons derde bezwaar, of het metterdaad zoo wenschelijk is, dat de candidaten terstond na hun examen beroepen worden, zoodat ze zonder eenigen overgang van de Akademie in de bediening komen. Onder Israël gold'als regel, dat wie als Rabbi of leeraar zou optreden, den leeftijd van dertig jaren moest bereikt hebben, en ook Christus zelf heeft zich aan dezen regel gehouden, want eerst toen hij dertig jaar was, is hij als leeraar onder Israël opgetreden. En al is dit nu voor ons geen regel, toch mag niet vergeten worden, dat de taak om als predikant op te treden, eet; zeer ernstige en gewichtige is, die rijpheid van oordeel en geestelijke ervaring eischt. Vandaar dat onze beste theologen er steeds op hebben aangedrongen om niet te jong in het ambt te treden en liefst, ook nadat de Akademische studie was afgeloopen, eerst nog eenigen tijd zich practisch te oefenen, voordat men de leiding eener gemeente oj. zich nam. Dat is zeker in het belang der Kerken zelve. Zij moeten niet te vlug de vrucht van den boom willen plukken. Een uitstel van één of twee jaar zelfs is met het oog op de Kerken van betrekkelijk weinig belang, wanneer men rekent, dat deze predikanten straks heel hun leven aan den dienst van het Evangelie zullen wijden. En de Kerken zullen er te meer profijt van trekken, wanneer de a.s. Dienaren des Woords door langdurige oefening zich beter voor hun ambt hebben bekwaamd.

Terwijl eindelijk ook niet mag vergeten worden, dat, nog afgelien van deze practische oefening door hun optreden verkregen, het voor de Kerk zelf ook winste is, wanneer haar a.s. Dienaren des Woords de studie nog een tijdlang voortzetten. De meerdere wetenschappelijke kennis, die daardoor verkregen wordt, komt niet de Universiteit alleen, maar ook de Kerken ten goede. En ook dat weegt ruimschoots op tegen het verlies, dat de Kerken lijden, wanneer ze niet terstond eiken candidaat beroepen kunnen. Hoe beter onze predikanten onderlegd zijn, hoe meer ze in de gemeente kunnen presteêren.

Natuurlijk ontkennen we daarom niet, dat er aan dat doorstudeeren ook gevaren verbonden zijn. Men kan deze studie onnoodig rekken, jaar in, jaar uit, en dat zou zeker niet in het belang der Kerken wezen. Maar zulke gevallen zijn uitzondering. En om deze , uitzonderingen een waarschuwing te laten uitgaan-tegen het doorstudeeren, achten we niet wenschelijk. Het valt eer te prijzen dan te'laken, dat onze studenten, ook waar allicht veel hen naar de pastorie zou trekken, toch lust gevoelen om zich verder , aan de studie te wijden. En een domper op dien ijver zette men niet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen