De schoolstrijd beslist.

Nu de Tweede Kamer het wetsontwerp van Minister de Visser aannam, waardoor de salarisregeling van de onderwijzers op voet van gelijkheid voor het openbaar en bijzonder onderwijs is tot stand gebracht, mag met dankbaarheid worden geconstateerd, dat de schoolstrijd, die zoo lang en zoo bitter ons volk verdeeld heeft, tot beslissing is gebracht.

Voor onze Christelijke onderwijzers verblijdt ons dit van harte. Van eenige achterstelling van het Christelijk onderwijs is SU geen sprake meer. Aan den nood, die ook in hun woningen heerschte, is nu een einde gemaakt. Ze zullen een salaris ontvangen, dat zelfs wanneer men rekent met den nood onzer, tijden, toch zeker bevredigend is te noemen. En wat nog meer zegt, ons christelijk onderwijs zal zich over heel ons land kunnen, uitbreiden. Vooral voor onze groote steden, waar de strijd tegen het veldwinnend socialisme al banger wordt, ligt daarin een uitkomst. Daar inzonderheid zal nu alle kracht kunnen worden aangewend, om door de uitbreiding van het Christelijk onderwijs een bolwerk op te werpen tegen de socialiseering van ons volk. Voor de mannen, die in dezen schoolstrijd onze aanvoerders zijn geweest en aan wier levenslangen strijd dit schitterende succes te danken is, is deze uitkomst wel de rijkste vrucht van hun arbeid. Een succes, dat daarom te schooner is, omdat deze vrede niet noodgedwongen door onze tegenstanders is aanvaard, maar door hen zelf als billijk en rechtvaardig erkend wordt.

Maar hoe dankbaar we voor dit succes ook zijn, toch mag niet vergeten worden, dat we met deze overwinning er nog niet zijn. De strijd voor het Christelijk onderwijs geldt niet alleen de volksschool, zelfs niet alleen onze Hoogere Burgerscholen en Gymnasia, maar evenzeer onze Hoogescholen. Moge daarom de tijd niet meer verre zijn, dat Minister de Visser, die op zoo uitnemende wijze voor het Christelijk onderwijs zorgde, de lijn doortrekke en met evenveel beleid en overtuigingskracht ook het pleit voere, dat recht aan onze Christelijke Hoogeschool geschiede. Het is onrecht, dat de Staat millioenen jaarlijks uitgeeft voor het openbaar Hooger Onderwijs en het Christelijk Hooger Onderwijs afscheept met een luttel bedrag, dat alleen voor vergoeding van localiteit dienen moet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen