125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 264

van ambtelijke vakken naar praktische theologie

de eis gehoord dat er eindelijk eens geluisterd moest worden naar wat de pastorant ten diepste bewoog. Dit alles vereiste inzicht in de ervaringswereld van mensen, in structuren en processen en in agogische interventies. Met andere woorden: men werd zich ervan bewust dat een andere benadering van de ambtelijke vakken noodzakelijk was. Typerend is dat het in 1960 te Utrecht kwam tot de oprichting van de Pastorale Leergangen en dat Faber en Van der Schoot in 1962 de aan de Amerikaanse psycholoog C. R. Rogers ontleende ‘client-centered’ methode van pastorale gespreksvoering introduceerden.87 Vanaf die tijd gingen de ontwikkelingen snel, en ook de vu bleef niet achter. Aan die ontwikkelingen zal voor altijd de naam van J. Firet zijn verbonden. Hij heeft buitengewoon grote verdiensten gehad voor de ontwikkeling van wat nu weer mocht heten de praktische theologie tot een volwaardige theologische discipline. Zijn dissertatie zette de toon voor een nieuwe benadering van de relatie tussen theologie en menswetenschappen.88 De theologische kern van Firets opvatting over de praktische theologie betreft de samenhang van goddelijk en menselijk handelen via de pneumatologie. Centraal in zijn werk staat de vraag naar het komen van God tot de mensen. Die vraag werd weliswaar ingevuld met een verwijzing naar de Heilige Geest, maar dit impliceerde voor hem de inschakeling van al wat ons aan gaven is toevertrouwd. Zo kwam een sterke nadruk te liggen op het empirisch onderzoek. De moderne ‘praktische theologie’, zo hoopte hij, ‘zal een wetenschap zijn die het gebeuren tussen God en mens, voor zover dat geschiedt in het spanningsveld van tussenmenselijke relaties, naar zijn strukturen en funkties onderzoekt’.89 Met zijn benoeming voor de praktische theologie werd de (pastorale) psychologie, de agogiek en de sociologie een officiële plaats binnen de faculteit gegeven. Want Firet wist zich te omringen met een groot aantal medewerkers, ieder met een eigen specialisme. Ik noem J. C. Schreuder en W. F. O. E. Stange voor de poimeniek, G. N. Lammens voor de liturgiek en de homiletiek, J. J. van Nijen voor de homiletiek, de sociologen J. Hendriks (gemeenteopbouw) en G. Dekker (godsdienstsociologie), F. H. Kuiper voor catechetiek en J. Thomas voor de homiletiek. Hoewel de praktische theologie sedert de jaren zestig weer een volwaardige plaats aan de faculteit innam en bovendien steeds meer gezien werd als een zelfstandig theologisch vak, bleef de vakgroep be-

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 263

263

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen