'Hier leert de natuur ons zelf den weg' - pagina 114

radioactieve ouderdomsbepaling

den met gegevens die werden aangeleverd door de natuurwetenschap en Sizoo had groot respect voor de kennis die Aalders zich had eigen gemaakt van de moderne natuurkunde. Sizoo kon zich echter niet vinden in de manier waarop hij deze kennis probeerde te rijmen met een letterlijke lezing van Genesis. Aalders dacht tot een harmonisatie te kunnen komen door een onderscheid te maken tussen de schepping van de materie en die in de scheppingsweek, verder door de scheppingsdagen uit Genesis 1 op te vatten als ‘dagen Gods’ en door er van uit te gaan dat alle dingen in volwassen toestand werden geschapen. Ook zag hij kans om de in Genesis voorkomende geslachtsregisters zo te interpreteren dat de bijbelse tijdsduur tot de schepping van Adam en Eva kon worden ‘opgerekt’ tot 15000 jaar voor Christus. Om dit verhaal kloppend te krijgen moest hij echter selectief omgaan met de resultaten van de natuurwetenschap en de rest afdoen als hypothesen.34 Aalders’ boek verscheen in 193235 en een jaar later verscheen Sizoo’s boek Radioactiviteit. Sizoo besprak twee methodes die gebruikt werden om de ouderdom van gesteenten te bepalen. Aangezien radioactief verval bepaald wordt door een constante, de halfwaardetijd, kunnen uit de verhouding tussen de aanwezige hoeveelheid radioactieve stof en het vervalproduct conclusies worden getrokken over de tijdsduur waarover het verval heeft plaatsgevonden. De door Sizoo besproken methodes maakten gebruik van de verhouding tussen de hoeveelheid aanwezige radioactieve uraan en de vervalproducten (lood en helium), waarmee de ‘radioactieve ouderdom’ kon worden bepaald.36 De verschillende methodes lieten nog grote verschillen zien en ook was er nog geen volledige overeenstemming met berekeningen gebaseerd op geologische gegevens. De oudste gesteenten werden met behulp van de ‘loodmethode’ berekend op 2 miljard jaar, terwijl deze vanuit de geologie werden vastgesteld op circa 300 miljoen jaar.37 Hoewel het probleem van de bepaling van de ouderdom der aarde dus nog niet eenduidig was opgelost, was al wel duidelijk dat er vragen rezen voor ‘ieder die den Bijbel als Gods Woord erkent’. De orde van grootte was in ieder geval vele malen groter dan die gebaseerd op berekeningen aan de bijbelse geslachtsregisters. Sizoo noemde vervolgens een aantal ‘oplossingen’ voor dit probleem zonder nog een duidelijk eigen standpunt in te nemen. Er zou aan de schepping van de mens een lange bestaansduur van de aarde vooraf hebben kunnen gaan; ook zou het zo

113

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen