125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 164

assen en de vu

aspecten van het conflict. Het schijnt dat deze colleges inderdaad zijn gegeven. Deputaat ds. J. H. Landwehr merkte althans in de vergadering van 14 april enigszins cynisch op dat het beter ware geweest indien de hoogleraren ‘eerder de studenten leiding hadden gegeven’.146

conclusie 163 Achteraf bezien is duidelijk dat deputaten in de jaren 1914-1925 in toenemende mate kritiek hadden op de faculteit. Daarmee hebben ze in sterke mate bijgedragen aan de meer conservatieve koers die de faculteit in de loop der jaren is ingeslagen. Alleen bij de examenkwestie heeft de faculteit voet bij stuk gehouden. Blijkbaar was de faculteit zo overtuigd van het eigen gelijk dat zij het hard durfde te spelen. Uiteindelijk heeft de faculteit dit spel gewonnen. Maar overigens heeft de uitgeoefende druk zeker resultaat gehad. De benoemingen van Aalders, Hepp en Waterink vormen hiervan een sprekend bewijs: de faculteit kon zich geen progressieve benoemingen permitteren zonder het risico te lopen het vertrouwen van deputaten en daarmee van haar achterban, te verspelen. Dat zou het voortbestaan van de hele universiteit in gevaar brengen, want deze steunde nog in belangrijke mate op de faculteit. Althans, dat was de vrees die voortdurend op de achtergrond aanwezig was.147 Daarmee wordt ook duidelijk dat het niet aangaat de veelal als kwalijk getypeerde rol van de faculteit rondom de kwestieGeelkerken alleen aan de faculteit toe te dichten. Deze was, veelmeer dan A. Kuyper met zijn vrije Universiteit voor ogen had gestaan, een uitingsvorm geworden van het kerkelijk leven. Een kerk krijgt de faculteit die zij verdient. Wanneer Wieringa derhalve opmerkt dat er ‘weinig voortgang’ in de theologie zat, dat er geen ‘nieuwe prikkelingen’ van de faculteit uitgingen, dat zij haar ogen sloot ‘voor de ontwikkelingen elders’, doet hij de faculteit met een op zichzelf juiste constatering onrecht.148 Wat voor haar geldt, geldt voor een groot deel van de gereformeerde wereld. De grote doelen van de gereformeerde emancipatie-beweging waren bereikt (op de herkerstening van Nederland na), de leidslieden van het eerste uur overleden, de wereld veranderd. De vraag was: wat nu? De hoofdstroom van de gereformeerde wereld koos voor een behoudende koers, die mede zichtbaar werd in het beleid van de faculteit.

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 163

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen