Marnix' Byencorf - pagina 34

32 wemelt het in 16e en 17e eeuw van anonyme liederen. Ondanks de renaissance was men nog niet algemeen zoo naijverig op de minste aanspraken op Iiterairen roem. 5. Bij den ondergang van de Armada vraagt Ds. De Dieu Marnix een gedicht daarover; hij vindt hem dus den aangewezen man daarvoor, (Tijdschr. Maatseh. Letterk. 33, 149). 6. Dat God wordt aangesproken in het W. met ghij en U, behoeft geen bezwaar te zijh: indien Marnix reeds toén zoo sterk hierop zou hebben gestaan als bij zijn Psalmenuitgave, zou een oorspronkelijk du, dy toch spoedig in den volksmond veranderd zijn, als de gewoonte van die aanspreking niet meer heerschte. Ook lijkt het mij niet geheel onmogelijk, dat Marnix een concessie deed om het gereeder ingang te doen vinden. In zijn proza zijn eigenaardige verschillen op te merken in de aanspreekvormen voor het enkelvoud. Ta, te, tibi, taus, vertaalt hij steeds: du, dy, dyn (Be. ed. Willems I 40, 283, II 123, 157. Geschr. ed. Toorenenbergen 130, II 54, 57; II 29 = hd. du?) Tot Sonnius gebruikt hij UE. en Uw (opdracht Byencorf), maar tot den lezer: du, dy, dyn (Be. II 167, 168, 199). Aan zijn goeden vriend Pieter Carpentier, oudcrling te Londen: ghy, U, U Lieve, .Uw (Toorenenb. I 139, 157, 158, 159, 160 enz.) Ook laat hij dien tot zich, Marnix, zeggen: hebt ghy (To. I 170). En in Bc. en Van den beelden afgheworpen staat tegenover dil van vertaling of tot lezer U, waar uit de volkstaal wordt geciteerd (Be. I 245, 319; To. I 22). 7. Het gedicht zelf doet liefst een dichter veronderstellen van adel, historisch, militair, theologisch op dc hoogte. En welk gemeen soldaat zou een strophe gcbouwd hebbcn als de vijfde? 8. Ten slotte: in meer dan een geschr.ift van Marnix vindt men merkwaardige overeenkomsten met het W. In zijn Marnixiana Anonyma wees Toorenenbergen reeds enkcle parallellcn aan in de Opdracht der Psalmen, maar niet alle. Dc Vrayc Narration (l566~ To. I 37 v.) heeft ook reeds dezelfde gedachten, afgezien van verschil van tijd: het vertrouwen op God, die altijd verlossen kan (I 25, 127), en "manifester nostI·c justicc" (133) - ook het W. /zoudt moed - de onderwerping aan Zijn wil (I 21, vgl. Soo het den wil des Heeren, enz.), dc eerbicd en gehoorzaamheid jegens den koning (38, 86, 132. vgl. vooral 131 met laatste strophe). Boozc raadgevcrs des konings zijn de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen