Psychiatrie en wereldbeschouwing - pagina 7

ziekte niet voldoende geacht voor een behoorlijke differentiatie. Heette het eerst, dat de lijder aan dementia praecox door een vroegtijdig afstompen der geestelijke vermogens is gekenmerkt, en althans op den duur i n dementie eindigt, t e r w i j l de manischdepressieve p a t i ë n t v o l k o m e n geneest, ook d i t bleek geen stand te houden. Z o u de laatste u i t s l u i t e n d i n phasen verloopen, ook. dementia praecox kent haar c i r c u l a i r e toestanden, t e r w i j l katatone verschijnselen bij melancholie niet onbekend zijn. Zoo zijn deze beide groepen i n oorzaak en anatomische a f w i j k i n g , i n v e r s c h i j n i n g s v o r m en afloop niet a l t i j d voldoende te onderscheiden. W a a r de k l i n i s c h e p s y c h i a t r i e i n haar opstelling v a n symptomencomplexen s t r u c t u u r bracht i n de veelheid der pathopsychologische verschijnselen, daar gaf ze dus tegelijk aanleid i n g tot vele vragen. D e ziektebeelden w a r e n geen vaststaande typen met eigen pathogenese en v e r s c h i j n i n g s v o r m , waardoor het ziek zijn onveranderlijk w e r d gedetermineerd, doch slechts heuristische schemata, die l e i d i n g konden geven bij een voortgezette studie. H e t blijft de verdienste v a n de k l i n i s c h e p s y c h i a t r i e , dat ze onze k e n n i s omtrent het zieke geestesleven heeft vermeerderd en orde gebracht i n de groote veelheid der symptomen, m a a r zoodra het k w a m tot de fundeering en het afwerken v a n het e m p i r i s c h systeem, k w a m e n de bezwaren. Reeds i n 1904 wees H e i l b r o n n e r *) erop, dat z u l k een wetenschappelijke b e w e r k i n g v a n de geestesziekten veel grootere moeilijkheden geeft dan een dergelijke a r b e i d op een ander gebied, daar het h i e r gaat om de hoogste en meest gecompliceerde levensprocessen. Op andere terreinen v a n de geneeskunde heeft men slechts w e i n i g e symptomatologische ziektebegrippen overgehouden en waar men ze nog g e b r u i k t , gebeurt dit i n het besef, dat men met voorloopige formuleeringen, niet met een diagnose te doen heeft. M a a r de k l i n i s c h e p s y c h i a t r i e w e r k t nog d i k w i j l s met ziektebeelden, w a a r v a n de diagnose i n het duister l i g t en de verschijningsvormen v a a g begrensd zijn. D i t n u hangt eenerzijds w e l samen met de gecompliceerdheid v a n de te onderzoeken materie, m a a r is anderzijds een gevolg v a n de wijze, waarop men — nog onder i n v l o e d v a n de somatische school — de fundeering v a n de ziektebeelden zocht i n het opsporen v a n de organische genese en de k e n n i s v a n het anatomisch substraat, zonder te bedenken, dat er een onoverbrugbare kloof blijft tusschen de somatische pathogenese en de psychische a f w i j k i n g e n . M e n leefde te zeer i n het besef, dat de z i e k t e ë e n h e i d alleen tot stand k o n k o m e n onder de algemeenpathologische gezichtspunten, die op de overige terreinen der geneeskunde gelden. V a n d a a r dat m e n ook n u nog het psychische als s i g n a a l voor het l i c h a m e l i j k e n a m en z i c h niet richtte *) Heilbronner, Breyer, Utrecht.

Ueber die

Aufgaben der

Klinischen

Psychiatrie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen