1929 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 14

6 en in een anderen gedachtengang een quasi-energie. Zij werkt door opschorting en later weer door vrijstelling van reacties, die zonder haar volgens de gewone regels zouden plaats grijpen; zij is de ordenende factor in de natuur, gelijk de hand van den letterzetter, zonder de natuurwetten te schenden, uit de eentonig gerangschikte letters van zijn letterkast een bladzijde vol inhoud weet te maken. De entelechie is het moment van regulatie, dat bestaat zooals er een moment van beweging bestaat en dat, wat de beginselen der natuurkunde niet vermogen, zonder toewas van energie het aantal phasen en de mate van verscheidenheid kan verhoogen." Dit entelechie-begrip wordt door Zwaardemaker nader geanalyseerd en in een drietal eenvoudiger principes uiteengelegd, die hij dan , als echte aanvullende principes ter verklaring der verschijnselen in de levende natuur" naast de wetten der natuurkunde stelt. Ris zoodanig worden beschouwd de automatismen, bewegingen uit zich zelf, die wij aan hart en darmen waarnemen. Vervolgens een „harmonische zelfregeling" waardoor de samenhang tusschen allerlei zeer verschillende en verspreide processen bsstaan blijft. En eindelijk zien wij een streven naar evenwicht met de buitenwereld, naar een „biologisch evenwicht". Dit omvat de aanpassing, waarvan het levend wezen telkens door gebruik moet maken. Wij moeten toegeven, dat eenheid van verklaring der levensverschijnselen ontbreekt. Doch de bovengenoemde principes der physiologie moeten met de bekende natuurwetten als universeel geldend beschouwd worden. Worden zij buiten werking gesteld of hun onderlingen samenhang verbroken, dan volgt ziekte en dood Reeds zagen wij het begrip „ziekte" als een toestand, waarbij het leven of voortbestaan van het organisme min of meer in gevaar gebracht werd door stoornis der voor het leven noodzakelijke levensverrichtingen; wij zouden dit het klinische standpuiit kunnen noemen. Thans zien wij ziekte als een biologisch verschijnsel, ontstaan eveneens door dysharmonie der biologische grondvoorwaarden van het organisch bestaan. Bij het onderzoek naar de oorzaken van ziekten ziet men niet zelden de neiging om voor iedere ziekte een bepaalde oorzaak aan te geven. Ook in de oudere opvattingen over ziekten, de humorale, de solidaire, de neuropathologie, zien wij dit streven te voorschijn komen. Bij het ontstaan eener ziekte hebben wij echter in den regel niet met een

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen