1932 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 14

10 met de bekende mechanische en electrodynamische wetten niet uitkwam. Han deze wetten moesten de z.g. quantumregels worden toegevoegd, die men slechts tastenderwijze vond en die de eigenaardigheid hadden, dat zij het optreden van vele toestanden en processen, die volgens mechanica en electrodynamica zeer wel mogelijk waren, eenvoudig verboden, terwijl zij voorts op allerlei wijzen geheele geheele getallen in de natuurkunde introduceerden. Het continuum der electrodynamisch en mechanisch mogelijke toestanden werd om zoo te zeggen, met de schaar der quantumregels in stukjes geknipt. Een bevredigende toestand was dit zeer zeker niet. Zij had alleen dit voordeel, dat zij tenminste gedurende eenigcn tijd tot een overeenstemming tusschen experiment en theorie leidde. Het bleek echter steeds duidelijker, dat een volledige opheffing der moeilijkheden alleen mogelijk zou zijn door een ingrijpende wijziging in de formuleering der mechanische grondwetten. Tot een dergelijke ingrijpende verandering is het nu inderdaad in de laatste jaren gekomen, door de ontwikkeling der z.g. golfmechanica. Deze ontwikkeling vindt zijn oorsprong in het streven om tot een logisch gesloten theorie te komen, maar wordt anderzijds door de experimenteele gegevens gesteund. Onder deze experimenteele gegevens nemen in het bijzonder die een belangrijke plaats in, die op het dualistisch gedrag zoowel van licht als van materie betrekking hebben. Het is bekend, dat men langen tijd het licht heeft beschouwd als een electromagnetisch golfverschijnsel. Deze opvatting maakte een verklaring van alle, toen bekende lichtverschijnselen mogelijk. In het bijzonder was zij noodzakelijk bij de verklaring der buigings- en interferentieverschijnselen. In de laatste vijf en twintig jaar werden echter achtereenvolgens meerdere verschijnselen ontdekt, die voor een golfvoorsteUing van het Hcht geen ruimte lieten, maar een corpusculaire opvatting noodzakelijk maakte. Het hcht gedraagt zich daarbij alsof het is samengesteld uit een verzameling Hchtdeeltjes, lichtquanten. Elk van deze lichtquanten vertegenwoordigt een zekere energie. Kis het licht in wisselwerking treedt met de materie, kan deze energie worden afgegeven, waarbij het lichtquant tegelijkertijd ophoudt te bestaan. Men kreeg nu de eigenaardige omstandigheid, dat voor de verklaring van de eene groep van verschijnselen, n.l. die waarbij het gaat om de uitbreiding van het hcht in de ruimte, van de golfvoorsteUing werd gebruik gemaakt, terwijl voor de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen