1946 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 92

84 straal van den bol grooter wordt, neemt de kans op ontsnappen toe met de tweede macht van de straal, doch de kans op het optreden van splitsingen met de derde macht, aangezien deze in het geheele volume kunnen plaats hebben. Relatief neemt dus de o n t s n a p p i n g s kans met toenemende straal af en dit brengt mede, dat er een kritische grootte kan optreden, w a a r beneden de vermenigvuldigingsfactor kleiner en w a a r boven zij grooter dan 1 is ^ ) . Is de kritische grootte overschreden, dan is één neutron voldoende om de kettingreactie op gang te brengen. Een neutron is altijd wel in de atmospheer aanwezig, zoodat deze bom, als zij eenmaal den juisten vorm en het goede gewicht heeft, vanzelf explodeert. Groote moeilijkheden ontstonden nu door het feit, dat de kettingreactie in dit geval zoo buitengewoon snel verloopt. M e n moet n.l. de bom in twee helften, die ieder kleiner zijn dan de kritische afmeting, n a a r het doel vervoeren. Deze helften zijn dan ongevaarlijk, omdat er teveel neutronen ontsnappen om de kettingreactie aan den gang te houden. Bij dit doel brengt men nu de helften bijeen, maar de explosie zal reeds beginnen als de helften nog niet innig verbonden zijn en de deelen worden weer uiteen gedreven, zoodat niet al het uranium gesplitst w o r d t en het effect is slechts een geringe ontploffing. Waarschijnlijk worden de deelen dan ook zeer snel bijeengebracht door met een kleine mortier de eene helft op de andere te schieten. D e energie die vrijkomt is, zooals bekend, zeer groot. Indien alle atomen in één kilogram 23,3U[ gesplitst worden, is de vrijkomende energie gelijk aan d e energie, die bij de explosie van 16.000 ton dynamiet verkregen wordt. Indien slechts 10 % van hel uranium gesplitst wordt, is dit nog van een geheel andere orde van grootte dan bij de explosies met chemische reacties verkregen. T e n s l o t t e nog enkele opmerkingen over de omzetting van kernenergie in stralingsenergie, zooals dit m.isschien door de n a t u u r zelf gerealiseerd w o r d t op de zon. Deze energie is niet afkomstig van de splitsing van kernen, zooals dit in het v o o r g a a n d e w e r d besproken. Reeds enkele jaren voor de uraniumsplitsing bekend w a s , vormde men zich hierover het volgende zeer schematische beeld. Bij de zeer hooge temperatuur (20 millioen graden) in het centrale gedeelte van de zon, hebben de atomen hun electronenwolken vrijwel volledig verloren en de kernen zelf hebben vrij groote snelheden. Hierbij zullen dus kernbotsingen optreden, waarbij kernreacties kunnen ontstaan. D a a r de zonnematerie voor één derde deel uit waterstof bestaat, zullen w e voornamelijk te maken hebben met reacties door protonen. G a a t men nu d e in aanmerking komende reacties na, dan zullen voornamelijk reacties met lichte elementen, ^) In 1941 werd op grond van de toen bekende gegevens geschat, dal voor een bol -•'•"'U de kritische massa meer dan 2 en minder dan 100 kg zou bedragen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen