De eenheid der Nieuwtestamentische Godsopenbaring - pagina 29

27

Ik geloof u te hebben kunnen aantoonen, dat het Nieuwe Testament oiiet alleen in den loop der historie eenheid is geworden, maar dat Jiet ook inderdaad een eenheid is, wijl Jezus Christus en Zijn werk steeds in het middelpunt staat. Daarmee is echter het vraagstuk, dat ons bezig houdt, nog niet van alle zijden bezien. Is het soms puur toevallig, dat de boeken werden saamgevoegd? of, zijn het wel alle boeken, die over Christus handelen, maar zijn ze toch daarom nog niet van te voren op elkander aangelegd? Nog anders gezegd, staat het alleen zoo, dat we bij onderzoek wel iets kunnen aanwijzen, dat in alle boeken voorkomt en ze dus met elkander verbindt, of is er een bepaald plan geweest de langzamerhai^d ontstane boeken samen -een eenheid te doen vormen? Voor zulke vragen bestaat alle reden. Immers de theologie is te vaak bezig het Nieuwe Testament in stukken te breken. Het qui bene distinguit, bene docet wordt al meer zoo toegepast, dat men het Nieuwe Testament in steeds kleiner deelen uiteen laat vallen en meent dan pas tot de rechte beschouwing te kunnen komen, indien men allerlei kleine stukjes elk als afgesloten geheel behandelt. Reeds lang werd de individualiteit der schrijvers op de spits gedreven. Ze zouden niet alleen eigen taal en stijl, maar ook eigen inzicht, eigen kijk op de dingen hebben. Meer nog, de kijk van den een zou hier en daar principieel van dien van een ander verschillen en de exegese zou dan ^ook totaal vertroebeld zijn door alles over één kam te scheren. In die richting gaat men steeds verder. De laatste tientallen van jaren wordt vrij algemeen een scherp onderscheid gemaakt tusschen de prediking van Jezus en de teboekstelling daarvan door de apostelen. De apostelen zouden immers dat onderwijs niet objektief getrouw, maar naar den indruk, dien zij er later van hadden, hebben opgeteekend. En nog verder gaat men door in meer dan een boek te zien een aaneenrijging van losse verhalen of stukken '^s). Vooral op het gebied der Bijbelsche Theologie zien we de telkens verder gaande splitsing, om toch maar zooveel mogelijk alle individualiteit tot haar recht te doen komen. Wel bezien is dit het terugkomen, op wat er geschied is in de oude kerk. Toen is met moeite de eenheid gezocht en verkregen. In de Middeleeuwen zijn er sporen van ontbinding. Zoo wordt de psalmbundel dan meer dan eens uit den bijbel weggenomen, afzonderlijk uitgegeven naast Oude Testamenten zonder psalmen '^s). Het perikopenstelsel leidde in dezelfde richting. Doch de reformatie kwam weer op voor de eenheid der Schrift. Beluisteren we bij Luther nog wel eens klanken, die ons doen vragen, wordt hier niet te veel het eene bijbelboek van het andere losgemaakt '^'), de Gereformeerde

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen