De idee van den vooruitgang - pagina 33

29

geschiedphilosophle draagt. Zoo goed als in deze laatste leeft er de Christelijke hoop, 't verlangen naar de komst van den Verlosser in, waarvan Oud- en Nieuw Testament om strijd gewagenMaar het is tegelijk slechts een schim van die hoop, een verbleekte copie van dat verlangen, omdat die oorspronkelijke idee zich er van die Openbaring in heeft losgemaakt. Wilt ge het anders gezegd: het is de Christelijke toekomstgedachte gehuma- ; niseerd; het is de verwachting der komst van het Godsrijk ge-* transponeerd, omgestulpt in het seculiere, in het wereldlijke, en opgaand in een verlangen naar niet meer dan het „diesseitige" **). Ja, dat moet wel het juiste licht zijn om er deze dingen in te zien. Want omgestulpt, losgemaakt van haar natuurlijken wortel: dat verklaart dan de vele tegenstrijdigheden, waardoor de vooruitgangsidee zich bleek te kenmerken! En dat zij niettemin onuitroeibaar is: moet zij bij deze opvatting niet blijven voortbestaan zoolang de menschelijke toekomstverwachting, waaraan zij op haar manier uiting geeft, nog naar vervulling moeten blijven uitzien? Ongemerkt zijn mijn beschouwingen hier uitgeloopen op een bewijs van de groote beteekenis, die het Christelijk geloof in de geschiedenis der uitingen van den menschelijken logos had en heeft. Konden zij een beter slot vinden?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen