De noodzakelijkheid eener christelijke logica - pagina 108

98 mannen van het type LUKASIEWICZ, wier overeenstemming met ARISTOTELES zich vrijwel beperkt tot den gemeenschappelijken afkeer van een monisme als men bij CHRYSIPPÜS aantreft. Zou zulk een negatieve aanduiding, gegeven het verschil in interpretatie, dus niet eens allen omvatten die feitelijk tegenover ARISTOTELES staan, ernstiger is het bezwaar dat men zoo in één groep zou samenbrengen wie principieel niet bijeen behooren. Een term als „anti-aristotelisch" zegt op wijsgeerig gebied nl. precies even veel en dus even weinig als de naam „anti-papistisch" op politiek terrein. Met name wie staat naar een christelijke logica koestert niet de minste sympathie voor aansluiting bij anderen op een zuiver negatief program. Mocht men dan ook op grond van het feit, dat hij alle nominalisme gram is, hem tot de realisten rekenen, dan zal dit evenzeer een vergissing blijken als wanneer men hem op grond van z'n critiek op ARISTOTELES ondanks al de instanties die daartegen pleiten toch weer onder de nominalisten rangschikt. Want een christelijke logica verwerpt het dilemma „nominalisme— realisme" principieel en resoluut. Toekomst heeft ze dan ook alleen wanneer ze, van alle compromis met één dezer richtingen afziende, haar hoogste eere stelt in het dienen van Hem, Die Zich in Zijn Woord, den Logos, geopenbaard heeft tot redding ook van ons logisch leven, dat Hij immers, evenals al het andere kosmische, geschapen heeft om Zijnszelfs wil.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen