De Oud-Testamentische profetie en de staat Israël - pagina 39

^1) Zie A. van Deursen, Waar zijn de verstrooide stammen Israels gebleven? Kampen z. j . *^) Men zie C. F. Ph. D. van der Vecht, Israël, Daniel's laatste wereldnjk, 's Gravenhage 1946. Op blz. 196 verklaart hij in zijn samenvatting: „Wij zien in het Britsch Imperium de kern der hedendaagsche „ „Israël-naties"", n.l. de leiderstam Efraïm, de „ „volle menigte van volkeren" " waartoe Jozefs jongste zoon zou uitgroeien. En in het broedervolk der Vereenigde Staten den oudsten zoon, Manasse. En in de Natiën der z.g. „„Oslo-groep"" de overige stammen. Daarnaast zijn wij overtuigd, dat in tal van andere streken op Aarde Israël eveneens nog aanwezig is in verspreide groepen." *^) Dit argument is vooral in den brede uitgewerkt door H. G. Binnendijk, Het Israël-Probleem, Efra/im-Israël in Schrift en Historie, 's Gravenhage 1947. Wat betreft de andere argumenten zij in de eerste plaats gewezen op de identificering van „het stenen koninkrijk" uit Dan. 2 met het rijk van Israël; men vgl. daartegenover mijn Korte Verklaring van Het hoek Daniël, Kampen 1928, blz. 71 v. Binnendijk a. w. blz. 114 zegt van het werkwoord dat in Dan. 2 : 44 wordt gebruikt van dat koninkrijk dat het 't zelfde is dat in Am. 9 : 11 wordt gebezigd van „de vervallen hut van David", en legt er veel nadruk op, dat hier dus moet vertaald worden: „wederoprichten", en niet, zoals onze Statenvertaling heeft „verwekken". Daarop bouwt hij dan de stelling, dat „het stenen koninkrijk" een rijk moet zijn dat reeds bestond maar in verval geraakt was, en dat kan geen ander zijn dan het rijk Israël, dat in het Britse imperium herleeft. Jammer voor dit betoog is evenwel, dat het Aramese verbum mp, dat hier in Haphel is gebruikt, daarin, evenals in den Hebreeuwsen Hiphil b e i d e betekenissen kan hebben, zowel die van „oprichten" als van „wederoprichten". Ten bewijze diene Dan. 3 : 2, 3 waar dezelfde verhaalvorm wordt gebezigd van het gouden beeld van Nebukadnezar: hier is zeker geen plaats voor de betekenis „weder oprichten". V. d. Vecht, a. w. blz. 110 is voorzichtiger, en constateert alleen dat de onderstelling dat het bedoelde koninkrijk reeds langer had bestaan niet met den grondtekst in strijd is. Inderdaad, taalkundig is de m o g e l i j k h e i d aanwezig, dat het verbum den zin van „opnieuw oprichten" zou hebben, maar het bewijs dat het dien zou m o e t e n hebben is niet te leveren. Verder vertelt Binnendijk nog: „men zegt ons, dat het Grieksche woord in de Septuagint eveneens overeenkomt met het woord in Handelingen 1 : 6, waar sprake is van de w e d e r o p r i c h t i n g van het koninkrijk van Israël." Die „men" heeft hem evenwel verkeerd ingelicht; de LXX (of liever Theodotion; de LXX zelf heeft ïazrjfu, zonder praepositie) heeft in Dan. 2 : 44 het verb. dvïaTtjfu dat, evenals de Aram, en Hebr. verhaalvorm, b e i d e betekenissen kan hebben; zo wordt het in het N. T. gebruikt van het „verwekken" van een profeet, Hand. 3 : 22 en 7 : 37, waar de bekende plaats Deut. 18 : 15 wordt aangehaald. In Hand. 1 : 6 staat echter a.noxaMaTr)fii, dat bepaald „wederoprichten" betekent. Verder wordt een beroep gedaan op het pseudepigrafische vierde

37

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen