Natuur en geest in de geneeskunde - pagina 19

de lijder en de dokter, leiden oog en oor af van de klacht en de nood van de zieke. Beide z'n - Grieks begrepen - natuur en zijn geest wijken terug. De overwaardering van de technische mogelijkheden leidt spoedig tot een gering- en onderschatting van de geneeskracht der natuur, met tal van schadelijke effekten en iatrogene ziekten als gevolg. Ze kan ook leiden tot een zekere professionele hoogmoed, waarin de artsen zich zelf voorkomen of gedragen als de schikgodinnen, in wier handen de spoel van de levens hunner patiënten heen en weer bewogen wordt. Tenslotte maakt de prae-occupatie met de techniek de persoonlijke betrekking tot de zieke mens steeds moeilijker^. Dat grote ziekenhuizen, met name de academische, gevaar lopen te degenereren tot reparatiewerkplaatsen van defecte lichamen - het is al dikwijls gezegd. Moest de zieke volgens de regels van de oude Benedictijnse kloosters ontvangen en opgenomen worden quasi Dominus, als ware hij de Heer, in onze tijd is de telkens weerkerende klacht van de ziekenhuispatiënt: my name is a number, my story a case. Al wordt hij behandeld door een werkgroep van voortreffelijke specialisten, soms weet hij niet goed, wie nu eigenlijk zijn eigen dokter is, tot wie hij zich met zijn kleine noden of met zijn grote nood kan wenden en een op de persoon gericht beroep kan doen. Neo-Hippocratisme De ontpersoonlijkingvande natuurwetenschappelijk-technische geneeskunst, in de vorige eeuw aangevangen, in de onze voortgezet, heeft toch reakties opgeroepen, die behoren tot de belangrijkste verschijnselen in het medisch mouvement onzer dagen. Men zou schematisch wellicht kunnen zeggen; was het einde der vorige eeuw voor de geneeskunde de periode van de depersonalisatie van de mens tot een drager van een natuurwetenschappelijk probleem, de twintigste eeuw brengt bewegingen, die in het guur geworden klimaat warmere, menselijke luchtstromen trachten in te voeren. Daar is allereerst de nogal eens gehoorde roep: terug tot Hippocrates^. De roep klinkt sympathiek, maar het opvolgen van deze raad, indien al mogelijk, biedt geen uitweg uit de impasse, waarin de geneeskunde is geraakt. Dat Hippocrates, indien hij in onze tijd opnieuw ter wereld zou komen, ongetwdjfeld weer een voortreffelijk geneesheer zou blijken te ^ Natuurlijk dient men met zulk een verwijt niet te snel te zijn: het werd reeds gericht tot Laënnec, vanwege zijn uitvinding van de stethoscoop (1816)! En anderzijds vergemakkelijkt een technisch goed ingerichte administratie ongetwijfeld een persoonlijke benadering van de patiënt (Van Melsen, a.w. blz. 282). ^ Ch. Lichtenthaeler, La médecine Hippocratique (Baconerière, Neuchatel 1957; hoofdstuk 2, De l'utilité d'un retour a Hippocrate).

15

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen