„Uit den Harz”, door J. J. Knap Cz. J. H. Kok. 1922. Kampen.

BOEKBESPREKING.

Niet ieder komt tot rejs-hezinning.

Als hij weer in het gewone leven terug is, wordt hij (gewoonlijk dadelijik geheel in beslag genomen.

Enkele algemeenheden worden gedebiteerd, enkele voorvallen verteld, photo's enz. voor den dag gehaald.

En daarmee behoort de reis tot het verleden.

Wil men echter hooger profijt trekken, dan kan bezinning niet worden gemist.

Voor allen, die den Harz hebben bezocht, biedt het boek van Ds Knap daarvoor uitnemende leiding.

Dit jaar kon er gesproken worden van een piénétration pacifique (vreedzame doordringing) van die streek door de Nederlanders.

In allerlei weekbladen verschijnen thans de reisrapp'orten.

Wie, zooals ik, geroepen is, veel kranten te lezen, vindt die lectuur op den duur ergj vervelend.

Als hij van sterke uitdrukkingen houdt, zal hij zeg-!g, en: ik kan den Harz niet jneer zien.

Maar dit pleit nu in sterke mate voor Knaps boek: dat verveelt niet.

Dat kunt ge met genot lezen, al hebt ge andere reisbeschrijvingen op den stapiel pakpapier gelegd.

Knap reist als zoon — want zijn boek bestaat uit reisbrieven aan zijn m'oeder —, als Christen — want hij beziet de natuur met ander oog dan de doorsneereiziger —• en ook als dominee. Want ook op reis preekt hij. In zijh boek en voor zijln moeder natuurlijk.

Dan neemt hij een natuur-tekst en bren'gt • er ook wel een bijbeltekst bij te pas. Maar hij pireekt. Voor hem zit dè natuur vol symbolen. En zoodra hij maar een symbool grijpen kan, vloeit de pireek uit zij'n pen.

Bilderdijk moet gezegd hebben, dat wanneer men hem van een toren wierp, hij in verzen op' den grond terecht zou komen. Maar, ik vraag verschooning voor de id'ee, want die is* wel wat luguber, ik geloof, dat talen bij DB Knap in zoo'n geval de pteeken voor hot bundelen zou 'hebben.

Zoozéér is hij prediker in merg), en been.

En 't zijn geen zedepreeken. Geen dorre beschouwin-, g[en. Geen notarieele acten. Maar vaak plakkende preeken. -

Het spreekt vanzelf, dat het met zoo'n natuurtekst niet altijd meevalt.

Men heeft de onfeilbaarheid van het Woord niet achter zich.

Maar dit is nu eens een buitenkansje «voor hen, die 'gaarne van tijd tot tijd zich in dezer voege luchten: dominee, 'k was het van miorgen niet met je eens. 't Was me te Remonstrantsch. Of te Ledeboeriaansch. Naar keuze.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen