KRONIEK.

Auf wiedersehn.

Kent Ü den grootsten ironicus van de 20e eeuw? Be Kroonprins is van het groene grasveldje, dat even boven de zee vlaji spiering en garnalen uit kwam piepen, teruggekeerd naar zijn land, waar bergen en wouden zijn. En op zijn terugtocht over lïïwijcksluis en dergelijke verkeersknoopen naar Germanië, heeft hij, het aangeziöht naar het Oosten, tot de herderlooze kudde, die maar één balling tegelijk aan kan: óf een kroonprins, óf een dominee, tot de Wieringers, een proclamatie gericht, waarvan het laatste woord luidt: tot weerziens. Houd nu vol, idat de Duitsahers beleefd zijn. Toch kunt ge den man, die zóó van de garnalen wegloopt, voordragen voor den Nobelprijs in de practische ironie.

Intusschen is hij tooh maar heengegaan. |Het raadsel van den tijd is een nieuw stadium ingegaan. De menschen, die duizenden hoorders of lezers het raadseltje hebben voorgelegd, waarom de Antichrist niet verschijnt in bet Oosten, lals de voet van den keizer aller Germanen het perron drukt van Amerongen, in het Westen, ze kunnen nu het vraa.gstuk omwerken, „naar aanleiding van" het feit, dat de voet des Kroonprinsen de Ewijcksluis heeft betreden, met den rug naar het Westen. O, ze doen het nog niet. Zelfs „Het Zoeklicht" is voorzichtiger geworden. Maar het raadsel is er toch nog, en het keert bij dezen terugtocht weer, voor allen, die het zóó hebben gesteld bij den inkeer van een Kroonprins tot het land van koebeesten en spiering. En als ze het niet gaa, n' uitpluizen, nu, dan zal behalve de Kroonprins, ook het land van Wieringers en Spieringers en vetkoopers gebaat zijn. Het zal verlost zijn — hoewel nog maar in beginsel — van alle grafdelvers - der groote parousie-verwaohting, die geteerd hebben op de kleine parousie-vei^fcradhting. Er zijn in de laatste jaren heel wat profetieën gewaagd over Daniël enzoovoort. Mogen de adventisten, al is de ironie bitterder, dan zij gewend zijn, eens nadenken over dat: auf Wiedersehn, waarmee de Kroonprins zich van de bokkinglucht ontdeed. Want alleen zulke ironie kan er bij hen ten aanzien van hiui eigen persoonlijke toekomst den moed iirhouden, nu de wereld een beetje anders verloop't, dan hunnerzijds zooal niet gedroomd, dan toclh in elk geval gezegd' is.

De Swastika.

Ongeveer tegelijk met den terugkeer des Kroonprinsen naar de bergen 'hebben door de straten van München de automobielen getuft, waarop de troepen van Hitler reden, die de monarchistische vlag omhoog hieven. Op den helm badden-|de troepen allen het z.g. hakenkruis of het Swastikateeken. Nu wete men, dat volgens ^, Het Zoeldicht" de Sw!astika een direct antichristelijk' teeken is. Het beteekent voor den leider van het Nederlandsohe adventisme iets heel vreeselijks, en tegen

de dames, die het hakenkruis (rf) 'dragen,

heeft hij betoogd, dat dit alleszins ongeoorloofd is, en anticihristelijk. Een betoog ongeveer naar dezelfde red eneermethode, die Sinterklaaskoekjes zou moeten veroordeelen, omdat Sinterklaas Roomsoh is en Rome het Beest is, of die .vele orthodoxe paascheieren-eters onder Gog en Magog zou moeten rangschikken, zijnde het paaschei oerheidensch in oorsprong.

Nu zeg ik voor de tweede maal: als nu niet de „Zoeklicht"-kolommen opgevuld worden met beschouwingen over het tegelijkertijd opitreden van de Kroonprinselijke spiering-en bokkinggroetenis èn de Swastika-verheffing in de straten van München, en als niet in de Luth'ersche kerk' a, an het Spui een ingenieuse lijn getrokken wordt over Arrierongen en Ewijcksluis naar de Swastikfa-straten yan München, 'dan zijn wij tochheusch op wegnaar ide beterscfcap. Want, al biecht men zooietsniethardopi, de erkenning zal er in liggen, dat de Swastika ook in .andere kringen symbool werd in kritieke tijden d, an die, volgens de adventisten, allereerst bewijs zijn van de komst van |het Beest. Werkelijk, het wordt allen profeten te bar: men kan de wereld niet meer in stukjes knippen en alle gebeurtenissen niet meer thuis brengen onder rubriek zooveel, paragraaf zooveel, van het boek der toekomst. Maar dat „Het Handelsblad" in één nummer begint met een kiek van de Wieringer-pastorie en eindigt met de Swastika-monaröhisten, het moet voor „Het Zoeklicht" even gewichtig zijn als indertijd de kleine hoorn, genaamd Kemal Pasja, of de Belgische landhonger naar Brabant en Limburg, die volgens de profetie de grenzen van het oud-Romeinsche wereldrijk herstellen zou. Wij gaan vooruit; verheug u — maar niet zonder beving.

Want er blijft in ons land toch' altijd honger naar plastica, drastica, kwastica. En te eeniger tijd zal die honger weer uitbreken en zal de spijze weer opbreken, en zal het zoo doorgaan tot de groote Werkelijkheid komt met zwaarder antichristelijkheid dan de Swastika ooit kon verbeelden in den droom, den goedkoopen sensatiedroom.

Binnenlandsche sensatie.

Intusschen is het niet noodig, ziail men zeggen, veel te kronieken over een Duitsöhen Kroonprins en b o e d 'd h i s t i s cih' e S wiastikateeklens, aangezien de Nederlandsche bodem zelf stof levert voor Sermoenen. En inderdaad ih, éeft D's G. Wisse, niet aan het Amsterdamsche Spni, doch in „De Wekker", opgespoord, waarom van Godswege het ministerie over d'e vlootwet struikelen moest. Het ligt o.m. aan de politiek, die in onzen tijd door mannen als Idénburg en Colijn geyoerd wordt; menschen, die in onze leelijke dagen ons althans konden troosten met de aanschouwing ivan werkelijk christendom. Het ligt aan de politiek, die in vroeger dagen ook door Ds Wisse werd veidedigd. Het is gemakkelijk, te profeteeren over politieke Gods-oordeelen a, clhJter de schrijftafel. Er is echter — nu in 't : algemeen gesproken — zekere zuivering van zichzelf, zeker vertoon van zieleblanldieid, dat men niet danklunstmatigkan verkrij gen:

Juffrouw Lysbeth lapt haer kaeken Met fluweel oft wat satijas; 'tAenzight, om aen wit te raken. Krijgt tot korst een' swarte grijns i) Slaet ze niet te deghe mis? Bleeken - ) wil ze, en gaet het maeken Bmyner") dan 't van zellef is.

Inderdaad, er zijn er onder de vele bewinders des aangezichts, die aan Lijsbeth meer 'herinneren, dan ons lief is. Maar we hebben óók christenen gezien, menschen als de heer Colijn, die uit de Tweede Kamerdebatten te voorschijn zijn gekomen met een blankheid van ziel, die geen klunsttoeren van Lijsbeth noodig heeft, maar die dire.cit opr valt. Een prediker, die voor eigen ervaring en eigen gevoel zooveel gezag opeisciht, moest niet zoo uit de hoogte een politiek veroordeelen, waarin prachtmenschen als Colijn en Idénburg hun geweten rein bewaard hebben.

1) Masker. 2) Blank maken. 3) Donkerder.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen