Beroepszonden.

Johannes de Dooper en dan Jezus.

Zóó komt het koninkrijk der hemelen negentien eeuwen geleden tot het Israëlietische leven. Zóó komt het nog. Zóó komt het altijd en overal.

We moeten het evangelie niet ontzenuwen door aan Johannes den Dooper alleen historische beteekenis toe te schrijven voor dien tijd, zoodat wij, eeuwen later, met den woestijnprediker niet meer te maken zouden hebben.

Het is wel waar, dat zéér onderscheiden zijn de wegen, waarlangs zondaren tot 'den Christus geleid worden. We mogen van dien rijkdom van Gods genadeleidingen geen modelletje knippen, afgepast en. afgemeten zóó moet het met u gegaan zijn en zóó. We kunnen den oceaan yan Gods liefde niet k'analiseeren en we mogen het ook niet trachten.

Maar het is toch óók waar, dat onder degenen, die levendig den eenigen troost Kennen, dat zij het eigendom zijn van hun getrouwen Zaligmaker, er niet één enkele is, die niet, langs welken weg ook, met de ernstige gestalte vian Johannes den Dooper in aanraiking is, gekomen.

'Gelijk toen, zoo kan ook nü dte Koning niet komen, tenzij Hem een weg is gebaand. En die weg blijft ongebaand, zoolang de stem van den wegbereider de slapende harten niet heeft waikfcer geschud'. j :

Er moet behoefte aan Jezus in ons zijn gewek'tj zullen we Hem ontmoeten.

Eerst Johannes de Dooper. En dan Jezus.

Het felle licht , van het komende gericht, dat Johannes predikt, heeft doen geboren worden het besef, dat 't niet goed staat. Dat er wat anders moet worden. Dat de Koning zóó niet komen kan. 'Wat zullen wij doen? Meester wat zullen wij doen? En wij, wat zullen wij?

Misschien hebben we dan verwacht, dat Johannes nu aanstonds zal spreken van de verzoening, den vrede, die Christus zal brengen. Zijn eerste woord zou dan moeten zijn: Zie het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt!

Maar we. 'kunnen met het evangelie .wel eens • te vlug zijn. We mogen het niet gebruiken lals een zalf je en een z wachtel tje om er de kankerende ongerechtigheid mee weg té dekken.

We moeten weten, waar het bij ons aan seh'ort.

We moeten ons bewust worden, wat de reden

is, dat we er niet gerust op zijn, dat het gericlit nadert, de bijl aan den wortel is gelegd, de wan zal worden geschud.

We moeten onze zonde zien. Onze eigen zonde. Onze speciale zonde. De zonde, die de kwaal is juist van ons leven.

Voor de schare heeft Johannes een woord.

Maar ook een apart woord' voor de tollenaars.

En een apiart woord voor de soldaten.

Daarin wijst hij op hun beroepszonden.

We 'kunnen zoo gemakkelijk toestemmen, jdat we zondaars zijn. Wie wil dat nu niet!

We kunnen er gemoedelijk bij knikken, als ons wordt herinnerd, dat het fcwajde ons bij ligt, , als • we het goede willen doen.

En we belijden mee, dat de onreinheid ons gansche wezen heeft doortrokken, zoodat geen enkele levensbeweging zuiver is in Gods oogen.

Alles wèl. Het is de waarheid.

Maar zoo kunnen we, eer we 't weten, de behoefte aan verlossing in ons hebben bedwelmd, door onze zonde te generaliseeren.

We zijn tot alle kwaad geneigd. Maar niet tot alle kwaad evenzeer geneigd.

Wat ontrooft juist ons den vrede en de vreugde over de komst van Jezus Christus?

Waarom vreezen wij nog den wan, die in Zijn haiid is, waarmee Hij den dorschvloer komt doorzuiveren ?

Welke is onze speciale zonde, waar onze bekeering moet beginnen?

Zijn onze oogen wel open voor onze beroepszonden ?

En zijn er dan enkel tolleriaarszonden of enkel soldatenzonden ?

Zouden er geen handelszonden zijn? En geen kantoorzonden? En geen fabriekszonden? En geen zonden van de keuken? Of van het studeervertrek?

Het is niet mogelijk in ons gecompliceerde leven een opsomming van beroepszonden te geven.

Maar, wat zegt Johannes de Dooper ons op onze vraag: wat zullen wij dan doen ?

Waar zit het bij u vast?

* * * Zie, als we zóó tot de erkentenis zijn gekomen van ons speciale kwaad, dat we minder spoedig zien, omdat het in .de beroepssfeer, waarin we leven, wordt goedgepraat, dan, ja dan, heeft Johannes de Dooper bij ons den weg bereid vooi den Christus.

Dat wegbereiden doet pijn.

Het snijdt in ons leven in, gelijk de scherpe snee van de spaide, die den weg moet effenen.

Maar dan is er ook' behoefte aan Jezus! Dan hunkert ons hart naar Jezus! Dan kunnen we niet meer buiten Hem!

Dian gaan we met ons verloren leven naar Hem, die de macht van elke zonde, ook van onze beroepszonden, in ons wil breken, ons doopende met den Heiligen G-eest en met vuur.

O Heere, ik kan het niet. Juist mijn speciale zonde, mijn beroepszonde is zulk een huiveringwekkende macht, die mij ketent. Maar wat ik niet kan, kunt Gij!

'k Lag machteloos gebonden. Gij komt en maakt mij vrij. Ik' was bevlekt met zonden Gij komt en reinigt mij. Het leven was mij sterven. Tot Gij mij op d'eedt staan

En wie zoo zijn Heiland ontmoette, die kan, ja die kan nu Johannes den Dooper missen. De kracht ter vernieuwing, óók van ons beroepsleven, wordt in gemeenschap met .Jezus ontvangen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen