„En sprak van Hem "

Hoewel de voorstelling in 'den tenipel op een der bladzijden van het Nieuwe Testament wo'rdt verhaald, behooren zoowel het feit zelve, als allen, die er van Crod een plaats in ontvingen nog tot het Oude Testament. In 'de volheid, des tijds heeft Go-d Zijnen Zoon uitgezonden, geworden onder de wet.

Hier is het einde van dien wonderlijken dag, van welken gelclt het in zinnelijke werkelijkheid raadselachtige woord: „En het zal geschieden ten tijde des avonds, dat het licht zal wezen."

Naast Simeon is hier Anna., vertegenwoordigster van de oude verbondsbedeeling.

Het oude verbond heeft hier het nieuwe begroet.

De wet heeft hare vervulling in Christus beleden.

Daarom moeten hier in den tempelvoorhof ouden van dagen zijn, avondfiguren.

Daar kan nu onze God geen jonge menschen toe gebruiken. Jonge menschen zijn er straks, als de Heiland bewust zijn Messiaswerk zal aanvaarden. Dan is er Johannes de Dooper, even dertig. Dan is er Andreas en Johannes, Pietrus en Nathanael.

Maar hier de laatste vertegenwoordigers van het wachtende Oude Testament moieten bedaagden zijn, wier leven de eindgrens nadert. Simeon, die nu wil heengaan in vrede. En Anna, tot grooten ouderdom gekomen, weduwe van omtrent vier en tachtig jaren.

Avondfiguren maar om wie het licht is van den Heiligen Geest. Simeon, wien door den Greest een goddelijke openbaring is gedaan, dat hij den dood niet zien zou, eer hij den Christus des Heeren zou zien. En Anna, de profetes, de profetisch-bezielde, geestelijk centrum van een kring, in welke de verlossingsverwachting leeft.

Tot die wachtenden, wier begeeren uitging naar de goddelijke vervulling der Messiasbelofte heeft Amia de blijde tijding gebracht. Haar oogen hebben de verlossing gezien. Haar ziel lieeft den Verlosser beleden.

Ze sprak van Hem.

En een wonderlijke gloed moet haar uitgeblusclit© oogen hebben verhelderd. Een hemelsche blijdschap moet haar verrimpelde wangen hebben gekleurd. Nieuwe vreugde moet hebben getrild in haar bijkans stokkende stem.

Want ze sprak van Hem.

De verlossing moest nog komen. Het groote werk moest nog worden aangevangen. Maar met Simeon heeft Anna de zaligheid Gods gezien. Want ze heeft Hem gezien. En ze kan het niet laten van Hem te spreken.

In dat licht, dat Anna's avond omscheen, is het ons gegund te leven. Nu is de verlossing er. fle Verlosser heeft Zijn groote werk' volbracht.

Ze sprak van Hem. Ze sprak van den Christus.

En nu onze gesprekken daar naast.

Wat zijn ze hol en leeg! Waar spreken we over, wanneer we als Christenen elkaar ontmoeten? Moeten er nu juist netelige kwesties zijn, zal het peil der conversatie een weinig boven het alledaagsche rijzen?

En hoe weinig stijgt het dan nog?

Wie spreekt er nu 'óver den Christus ? , Over de

verlossing, die in Hem gegeven is? Over het groote heil, door Hem ons aangebracht? Ovier den vrede voor een verloren mensch, in Hem geschonken?

Hoe zelden gaat een gesprek over Hem door!

Het stokt.

Anna sprak van Hem.

En deze oude van dagen besöhame ons, jongeren en ouderen samen. (

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen